Wat hadden we gedaan?!

 

In 2015 werd ik voor het eerst moeder, wat een fantastisch ervaring was dat zeg! Onze dochter was een zoete baby die weinig huilde en al na 3 weken doorsliep echt een droom voor elke ouder. Na 9 maanden veranderde deze voorbeeld baby in een kindje dat niet meer wilde slapen overdag maar ook in de nachten ons aardig wakker hield. Waar was onze slaapkop gebleven? Ondanks dit was ze overdag echt een droomkind, ze kon echt uren zoet spelen.

Toen ze 1,5 was besloten wij dan we graag een broertje of zusje wilden voor lilly. het was meteen raak. Nog geen twee weken na de test begon mijn buik al aardig te bollen, op dat moment zei ik tegen mijn man: schat ik ga vast heel erg dik worden dit keer of ik krijg een tweeling! Hier hebben we behoorlijk om gelachen. (little did we know)

Wij wilde deze keer wachten tot na de eerste echo om het iedereen te vertellen. Maar omdat ik zo snel een buik kreeg besloten we het onze ouders te vertellen en mijn opa en oma want voor hun kon ik dit niet verbergen. voor de rest van de familie en collega’s hielden wij het geheim, ik snap nog steeds niet dat niemand een opmerking heeft gemaakt over mijn buik want het was echt duidelijk zichtbaar. Toen kwam het moment van de eerste echo, we hadden van te voren nog grapjes gemaakt over een eventuele tweeling die op komst zou zijn. Hahah zo hard om gelachen.

Totdat de verloskundige de echo uitvoerde en ik meteen twee kleine frummels op het beeld zag. OMG een tweeling!! Mijn vermoedens waren bevestigd.. wat hadden we gedaan?! Naast ons stond dat kleine meisje van 1,5 jaar oud dat lief met een speeltje aan het spelen was, ze zou nooit meer de aandacht krijgen want ik loop straks rond met twee baby’s… alle doemscenario’s gingen door mijn hoofd. Nick was zo wit als sneeuw en kon geen woord meer uitbrengen. Dus waren wij blij? Ja en nee we hadden echt gemengde gevoelens hierover… maar ik was ook blij want nu kreeg ik toch die drie kinderen die ik zo graag wilde en ik hoefde er maar twee keer zwanger voor te zijn. (gelukje voor mij)

Na een pittige zwangerschap beviel ik met 37 weken via een geplande keizersnede van een kerngezonde jongen/meisje tweeling. Daar waren ze, Kenji en Olivia.

Na een pittige zwangerschap en bevalling begon ook een pittige tijd met twee baby’s en nog een tweejarige.. de tweeling waren echte huil baby’s en om heel eerlijk te zeggen was het een vreselijke tijd, en ik heb er ook echt niet van genoten. En dat vind ik echt heel erg maar het is gewoon zo. Nu zijn ze 2,5 jaar oud en nu zijn ze een stuk makkelijker om te handelen…ze kunnen al aardig praten dus veel huilen is niet meer nodig om duidelijk te maken wat ze willen. Ze kunnen samen lekker spelen, en ze hebben een grote zus die ze fantastisch vinden. Eindelijk kan ik beginnen met het genieten…….