Wat als je kindje anders is

Het ideale plaatje

Wat als je kindje anders is en daardoor niet in het ideale plaatje past? In mijn vorige blogs is te lezen dat mijn zoontje met 1 handje is geboren en daardoor anders is voor de maatschappij dan andere kinderen. Ik snap niet waarom er nu nog in deze tijd hij eigenlijk de stempel krijgt dat hij zoveel anders is terwijl het enkelt lichamelijk is want in z'n koppie is er niks mis. Het begon al vanaf zijn 2e jaar en hij zijn 1e moederdagkadotje mocht maken...

De moederdag kadotje waren 2 bloempjes van de handjes die ze dan mochten schilderen en dan werd het op rietjes gepakt zodat je echte bloempjes in een potje had ipv ze zijn linker hand en zijn rechter mini handje/vingertje pakte hebben ze zijn linker hand zowel als links als rechts gebruikt. Ik ben hier boos om geworden en heb het ook weg gegooid waarom op deze manier en zonder überhaupt in overleg om het op deze manier te doen het voelt voor mij alsof zijn " mini handje" er niet mag zijn,dat hij niet wordt geaccepteerd zoals hij is (Heb het naar enkele weken hier een gesprek over gehad omdat ik het niet los kon laten).

Ik vecht met mezelf omdat ik hem wel accepteer zoals hij is maar het erg moeilijk vind dat hij zo is geboren omdat hij wordt gezien als dat hij anders is dan andere kinderen.

Ik gaf mijzelf de schuld dat hij zo geboren is omdat ik naar 6 maanden naar de geboorte van zijn zusje alweer zwanger was van hem. Ik heb echt huilbuien gehad hierom elke keer als ik naar hem kijk had ik voor hem gewild dat hij gewoon als alle andere kinderen was met 10 vingers 😭 ondanks het hem uniek maakt dat hij zo is. Zijn zusje gaat binnenkort naar speciaal onderwijs omdat ze niet op het reguliere onderwijs mee kan komen en te snel overprikkeld is waardoor ze nu in groep 1 maar 4 ochtenden naar school gaat net zoals hij naar de peuterspeelzaal gaat.

Ik dacht de perfecte oplossing gevonden te hebben om hem ipv naar de basisschool te doen waar hij ingeschreven staat naar de basisschool te doen die in het zelfde gebouw als zijn zusje straks voor speciaal onderwijs gaat. Ik heb daarheen gebeld en uitgelegd dat hij kleine aanpassingen nodig heeft voor in het begin en hier en daar wat hulp. Ik kreeg als antwoord dat ze het niet aandurfde om hem toe te laten op de school omdat ze hem niet hierin kunnen ondersteunen😢 Een andere school had hem ook geweigerd.

Waarom krijgen onze kindjes een stempel omdat ze anders zijn in deze tijd, waarom wordt er alleen maar aan al die ijsberen op de weg gedacht ipv in oplossingen? Ik had aangegeven dat de ergo therapeut met de school mee wilt denken maar zelfs dit was niet genoeg! Je denkt omdat in het gebouw van speciaal onderwijs je zoontje dan ook daar naar toe kan doen maar dan voor regulier omdat ze een kindcentrum zijn en alles onder 1 dak hebben zitten dat het wel goed komt maar dan kom je van een koude kermis thuis...

Conclusie hij blijft op de school waar hij stond ingeschreven die willen hem wel die eerlijke kans geven en kijken waar hij ondersteuning straks bij nodig heeft! Om alleen hem naar speciaal onderwijs te doen omdat hij een "mini handje" heeft wil ik niet hij verdient het om er te mogen zijn en ook om een plekje te krijgen zoals elk ander kind met 10 vingers. Speciaal onderwijs zegt ook enkelt en alleen omdat hij zo geboren is en verder niks mankeert kan hij niet eens naar speciaal onderwijs ookal zouden we dit willen.

Maar dit neemt niet weg dat ik elke dag huil voor mijn kleine ventje die zoveel al heeft doorstaan en het zo goed doet. En hij weet ook dat hij anders is niet omdat we het benoemen want we noemen het ipv hand mini handje maar puur omdat hij het zelf ook zegt.

Paar maanden geleden kwam hij in de keuken en zei mama jij moet je vingers er ook afsnijden dan ben je net zo als mij nou mijn hart brak en dat doet het nu nog steeds als ik er aan terug denk, ik probeerde me waar hij bij stond m'n tranen te bedwingen en zei dat dit niet ging dat hij zo is geboren met 1 normale handje en 1 mini handje en mama met 2 handen maar dat hij mama's unieke kindje is en mama veel veel van hem hield, ik gaf hem een knuffel en hij ging weer spelen en hem toen m'n tranen laten rollen.

Waarom is de wereld zo gemeen voor kindjes/mensen die anders zijn wij als ouders en onze kinderen hebben hier niet om gevraagd. Alle extra zorg en ziekenhuizen bezoeken en naar het revalidatiecentrum neem ik voor lief maar dat wil niet zeggen dat het niet zwaar is.