Wat als het oogonderzoek mislukt?

Als logopedist van de peuterbehandelgroep voor kinderen met het vermoeden van een taalontwikkelingsstoornis, hoorde ik regelmatig over situaties waar ouders met een kind met taalproblemen tegen aan lopen.  

Een van de problemen die regelmatig terug kwam, was het oogonderzoek op de leeftijd van 3 jaar. Alle peuters moeten die oogtest doen op het consultatiebureau, om te beoordelen of ze een goed zicht hebben.  Uiteraard erg belangrijk voor de ontwikkeling op het gebied van oa leren lezen en schrijven, het tegengaan van hoofdpijn en andere klachten en voor het controleren of een kind wel scherp ziet voor zijn/haar eigen veiligheid (en bedenk zo nog maar meer redenen). 

Om het oogonderzoek op 3- jarige leeftijd te voltooien, moet je meestal plaatjes bekijken op een afstand en benoemen. Deze plaatjes zijn zwart-wit. In het persoonlijke boekje van je kind kan je de plaatjes al even inzien en eventueel oefenen. De plaatjes zijn nogal ouderwets en ik ben er nog steeds niet over uit of het nou een sleutel of kerk is. Enfin, het zijn best lastige woorden en onduidelijke plaatjes. Ieder normaal ontwikkelend kind vindt het al een pittige test, maar laat staan als je (nog) niet zo goed kan spreken of het begrijpen lastig vindt.

Regelmatig kwamen er teleurgestelde ouders langs met de opmerking dat het oogonderzoek niet gelukt was en of ik nog tips had.  Uiteraard hebben ze de algemene tips, zoals “plaatjes oefenen, filmpje kijken met een voorbeeld onderzoek, zelf voordoen etc.” al vooraf gekregen.  Helaas werkt dit niet zo gemakkelijk als je de opdracht niet begrijpt. Of kan je veel oefenen, maar als je de plaatjes niet kan of durft te zeggen, wat dan?

Uiteindelijk bedacht ik dat het probleem niet zo zeer bij het kind ligt, maar bij de test(afnemer). Het kind kan er immers niets aan doen dat het spreken nog niet zo gemakkelijk gaat. Maar de test kan wel aangepast worden aan het kind!

Dus voortaan, lukt de testafname nog niet en zorgt dit voor frustratie en onmacht? Laat het kind dan de plaatjes matchen. Dit begrijpen ze vaak al vlot en hier hoeven ze niet voor te spreken. Wijs hetzelfde plaatje bijvoorbeeld aan op de tafel voor je.  Of ga in gesprek met de testafnemer en bedenk samen een oplossing. Benoem wat er lastig is voor je kind.  En als het echt niet gaat, kan de oogarts verder helpen. Zo blijft je kind ook zelfverzekerd en zijn andere testen die nog komen niet vervelend of naar!