Waarom mijn kinderen naar de kinderopvang gaan

Onze Lot vond het als baby heel lastig om zonder mij te zijn. Toen ik na mijn verlof weer aan het werk ging brachten we haar naar een gastouder. Dat is ons altijd goed bevallen. Na ruim 2 jaar besloot onze gastouder ermee te stoppen en zijn wij verder gaan kijken naar andere opvangmogelijkheden. Wij wonen in een moderne, leuke en gezellige wijk met veel jonge kinderen. Aan het eind van onze straat ligt een leuke basisschool, met ook een kinderopvang, BSO en peuterspeelgroep van Partou. We kregen een rondleiding en we waren meteen verkocht. We werden heel fijn ontvangen, er werd alle tijd genomen en het voelde gewoon goed! 

De keuze was gemaakt. Lot, ons gevoelige meisje, had wel even tijd nodig om te wennen. Ze vond het allemaal nog wat spannend, maar daar werd ze door de leidsters heel goed opgevangen. Ze namen de tijd en hebben er zelfs een externe bij gehaald om even mee te kijken hoe ze Lot het beste zelfvertrouwen konden geven. En oh boy, wat hebben de jaren haar daar goed gedaan. Er werd écht gekeken naar de behoeftes van mijn kind. Ze groeide enorm, niet alleen in de lengte, maar ook in haar zelfvertrouwen. Daar mag zij heel trots op zijn, maar ook wij als ouders en zeker ook de medewerkers daar! Ze zit nu ruim een half jaar op de basisschool en 1x in de week huppelt ze nog rond bij de opvang, omdat ze naar de BSO gaat. Altijd een feestje! Spelen, knutselen, kleuren en meer. Ze vindt het fantastisch! Bij het ophalen loopt er altijd iemand met Lot mee en vertelt persoonlijk de belangrijkste dingen over de dag.

Onze Sep (2 jaar oud) gaat ook naar de opvang van Partou. Het is zo fijn om wekelijks de vertrouwde gezichten te zien. Als we alleen al op de fiets langskomen begint hij enthousiast te wijzen: ‘daaaaaaar Seppie school! Spelen, bouwen, kleuren, auto’s!’ Hij roept dan blij de namen van zijn juffen. Dat is toch heerlijk, om je kind zo blij te zien? Het fijne is ook dat hij dezelfde leidsters heeft als Lot destijds had. Sep is wel een heel ander kind, maar het is al zo vertrouwd, ik liet hem met een veel geruster hart achter. Ze hebben hem zelfs zo ver dat hij echt veel beter eet op de opvang! Is dat herkenbaar? Ik werd zelfs een keer gebeld of ik misschien nog wat avondeten wilde brengen, hij at zo goed! (Dat deed ik altijd wel op mijn werkdagen, maar tijdens mijn verlof haalde ik ze eerder op en aten we samen thuis). Dat is toch een goed staaltje meedenken?! 

Sep moest na de lockdown wel weer even wennen. Privé was er natuurlijk ook van alles gebeurd (Bo was geboren) en na zo’n lange tijd thuis opeens weer naar ‘schooltje’ was best spannend. Bij de deur hebben ze altijd tijd voor je en vangen ze de kinderen goed op. Altijd zijn ze vrolijk, altijd hebben ze alle tijd en ook als Lot of Sep het even lastig hebben, is het fijn om te zien dat ze hen troosten, de tijd nemen en dat ik een leuke foto van hem krijg toegestuurd via de app. Zeker nu je niet naar binnen mag door COVID-19 word je als ouder toch meegenomen in hun dag. 

Onze Bo mag ook bijna starten op de opvang. Doordat ik ouderschapsverlof heb opgenomen, ben ik lekker lang met hem thuis geweest, maar nu is het toch echt bijna tijd voor hem om daar gezellig te gaan spelen. De leidsters hebben hem vaak genoeg gezien met het wegbrengen en ophalen van de andere 2. Ze kunnen niet wachten om ook met hem te knuffelen. En Bo, ik denk dat hij het heel gezellig gaat hebben! Ook bij hem houden we dezelfde gezichten als bij Lot en Sep. Dat is toch heerlijk?

Het is altijd gek wanneer je je kindje voor het eerst weg moet brengen of dat nou bij 3 maanden is of later. Bo mag met 6 maanden naar de opvang, maar dat gaat helemaal goed komen. Hij is gisteren voor het eerst wennen en ik liet hem met een gerust hart achter.

Gaan jullie kinderen ook naar de opvang?

Liefs, Marinka