5 jaar geleden
"Waar doe ik het eigenlijk allemaal voor"
"Ik vind het momenteel niet leuk om mama te zijn"
Terror... Horror... Draak... Kleine excorsist. Zo maar wat woorden die mijn zoontje van 2 jaar samenvatten momenteel.
Sowieso heeft Luuk een heel ander karakter dan zijn zus. Of het nu komt omdat hij ons tweede kindje is of omdat het een jochie is... Of heeft het wellicht een hele andere reden?
Ik weet het even niet meer. Ik ben doodmoe. Al weken is het slapen vreselijk. Is het Ise niet die wakker wordt dan is het Luuk wel die middenin de nacht wakker wordt.
We hebben geluk als hij direct stil is na een knuffel en verder gaat slapen, maar er zitten nachten tussen dan is hij ontroostbaar. Hij schreeuwt alles bij elkaar en niets is goed.
Zelfs zijn we al een x naar de huisartsenpost geweest begin van de nacht, omdat hij gewoon niet meer stil te krijgen was. Hij schreeuwde zo hard dat ik echt niets anders kon bedenken dan dat hij pijn had. Gelukkig niets, behalve doorkomende tanden.
Ise is lief, vrolijk, zorgzaam en zacht. Luuk is het tegenovergestelde. Tuurlijk is hij soms lief en vrolijk en kan ik echt van hem genieten. Maar als je me nu vraagt of ik echt geniet van het moeder zijn? Nee. Even niet. Ik vind het echt even erg pittig.
Allang hebben we geaccepteerd dat Luuk halverwege de nacht bij ons ligt. We slapen (meestal) allemaal verder. Nachtrust vind ik op dit moment het allerbelangrijkst. Het lontje van ons allemaal is kort. Heel kort.
Hopelijk is dit een fase. Misschien wordt hij boos omdat hij alles zelf wil doen. Twee is nee. Je kent het wel. Of kan hij zich nog niet volledig uiten en raakt hij hierdoor gefrustreerd.
Anyway... Het is slopend en ik heb het gevoel dat ik de hele tijd als een soort politie agentje moet optreden tegen mijn eigen kind.
Hij heeft Ise al eens in haar arm gebeten omdat Luuk eerst naar boven wilde lopen, maar ze ging voor. Een pluk uit haar haren getrokken, omdat hij niet mee kon kleuren, knijpen, slaan, gooien....zelfs hetgeen hij op dat moment in zijn mond heeft uitspugen.
Dit is niet normaal.
Al 3 dagen op rij zijn de dagen rond 04.00 uur begonnen. Ik heb al weken geen nacht gehad die ik heb kunnen doorslapen. Het breekt me op. Hopelijk is het mannetje gauw weer zichzelf want hij zit zichzelf hiermee ook echt in de weg.
Mochten er mensen tips hebben om deze terror fase te doorstaan... Laat het me dan aub weten. 😘
rosa0112
Oh en tips voor overdag; consequent zijn in wat wel en niet mag. Ik waarschuw één keer en daarna moet hij even afkoelen in een hoekje. Het helpt bij ons beide, op een gegeven moment zat hij nauwelijks in het hoekje. Hij deed niet meer slaan, of na 1waarschuwing was het goed. Wat verder ons helpt is afleiden, zeker rond etenstijd of slaaptijd is het lontje korter (van iedereen). Dus even de aandacht van de draak verzetten en hij is z'n boosheid voor 80% kwijt. Als laatste, soms heeft hij het uitrazen even nodig denk ik. Ik zeg dit ook tegen mijn zoon, leg hem op een kleedje en vertel dat hij even mag razen/schreeuwen. Na 1-2min is de rust weer wedergekeerd. Geen idee of de ideeën bij jullie ook aan slaan, ik hoop het.
rosa0112
Oehh herkenbaar verhaal, en zeker ook de gebroken nachten van uren wakker zijn. De ene keer wakker van de extreem tanden pijn en de andere keer schreeuwt het uit zonder reden. Bij het afscheid nemen op de opvang slaat ie om zich heen. Het happen in armen/deuren heeft ie ook gehad. Inderdaad, het is een enorme klote fase!! Mijn zoon is net 2jaar, en heeft er al 4maanden last van... (plus al ruim 1jaar last van extreme tandenpijn met nachten slaap van 4-5uur). Mijn zoon slaapt 's middags ook nog 2uur, en dat heeft hij ook echt nodig (brakke nacht of niet). Ik denk dat het schreeuwen 's nachts het verwerken van de dag is, dus ik laat mijn zoon lekker 3uur slapen 's middags. Je zou eens naar z'n oren kunnen laten kijken; doorkomende tanden, verkoudheid en zere oren hebben bij mijn zoon een verband. Als de periode van 3poepluiers per dag, 39graden verhoging, 5natte kwijl doekjes, bestek / handen in z'n mond, dan krijgt hij soms preventief een paracetamol voor het slapen gaan (huisarts advies). Sterkte in deze periode, aan iedere fase komt een einde (hoe cliché dat ook klinkt).
helenalc
Hoi! Hier ook heel herkenbaar, behalve het ontroostbaar huilen 's nachts. Onze jongedame is ook zo een draak, al vanaf dat ze 1,5 is. Ze ziet nergens obstakels in, ze klom toen al over traphekjes heen en uit bed. Ik dacht dat we alles wel een keer meegemaakt hadden want zij is immers ons 4e kindje. Maar helaas... Zij was daarbij ook nog eens heel laat met praten (ruim 2,5) wat ook heel veel frustraties veroorzaakten. Omdat ik merkte dat het ten koste ging van mijn gezondheid heb ik besloten om haar 3x per week een halve dag naar de kinderopvang te laten gaan zodat ik mijn rustmomentjes kan pakken. Zij heeft een leuke ochtend en kan met leeftijdsgenootjes leren omgaan en ik kan mijn rust pakken of werken. Ze wordt in maart 3 en is nog steeds een pittige tante maar ik merk dat ik nu wel meer kan hebben en er beter mee om kan gaan.
Kellen
Jeetje, wat naar! Het klinkt inderdaad alsof hij zichzelf in de weg zit. Slaapt hij nog in de middag? Zo ja, dan misschien wat korter laten slapen. Als hij niet meer slaapt, dan misschien het middagslaapje weer introduceren? Als ik het zo lees, reageert hij weleens uit machteloosheid. Misschien helpt het als jullie zijn gevoelens verwoorden voor hem (als jullie dat niet al doen). Als hij zo schreeuwt in de nacht, is het dan geen night terror (zo heet het volgens mij). Zoek maar eens op. Kinderen gaan dan in hun slaap ontroostbaar tekeer. Ik wens je heel veel sterkte toe en hopelijk heb je snel je mannetje weer terug ;)