Voor het geval dat ..

Sinds vrijdag de 13e maart in 2015 heb ik een nòg sterker, intenser, gevoel.

De eerste minuten na haar geboorte was er dat overweldigende gevoel.

Een gevoel van opslag verliefd zijn en nooit, maar dan ook echt nooit zonder haar meer te kunnen leven..

Na een paar uur kwam er een heel ander gevoel. Een soort oergevoel. Een gevoel haar te moeten beschermen.

Beschermen in de grootste zin van het woord.

Beschermen tegen verdriet, tegen vallen, maar helaas ook tegen de slechte mensen in deze wereld.

Een haast onmogelijke taak voor iedere ouder.

En ik weet dat ik haar namate ze ouder wordt los moet leren laten.

Ze moet die wereld zien, ze moet die wereld zelf ontdekken. Ze moet het ruiken, voelen en beleven..

Alles op haar eigen manier, in haar tempo.

Maar wat ik haar wel nu al leer is hoe ze mijn iPhone moet bedienen.

En ja, ik hoor jullie denken ze is pas twee jaar oud..

Maar geloof me, ze begrijpt heel goed hoe mijn telefoon werkt.

Loïs snapt dan ondertussen ook de "Siri functie". Ze hoeft hiervoor namelijk niks te ontgrendelen, alleen de home knop even in te duwen.

Buiten dat dit hele grappige gesprekken tussen Siri en onze tweejarige oplevert, heeft het ook een door mij voorbedachte functie om haar net dìt te leren.

Als er namelijk iets aan de hand is, als zij of ik in nood zijn, dan hoeft zij alleen maar tegen Siri het woord "Noodsituatie" te zeggen.

Siri zal dan binnen 5 seconde de hulpdiensten voor haar bellen.

Wellicht dat deze blog totaal overbodig is en jullie zelf allang van deze functie af wisten.

Maar als ik hiermee ook niet wetende ouders kan bereiken dan is me dat alles waard.

Ga dan ook het gesprek aan met jullie dochters en zonen en vertel ze van deze functie.

Natuurlijk hoop ik dat deze optie nooit gebruikt hoeft te worden en dat we allemaal liefdevol en gelukkig oud worden.

Maar stel er komt een moment dan is dit misschien wel een levensreddende actie.

❤️

Veel liefs en heel veel liefde,

Vera & Loïs.