Voor het eerst naar de Kita

Afgelopen maandag was het eindelijk zo ver, Kyra en Zoë mochten voor de allereerste keer naar de Kita (= kinderdagverblijf).

Zondagavond hadden we samen alvast hun rugzakjes ingepakt met de hoogstnodige dingen. We mochten ons maandagochtend om 9 uur melden.

Het plan was dat ze een uurtje zouden gaan en ik tussen de groepen zou wisselen omdat ze niet in dezelfde groep zitten. Na een kleine 10 minuten vonden de leidsters van beide groepen dat ik wel naar huis kon omdat ze zo lekker aan het spelen waren. Om 10 uur heb ik ze weer opgehaald.

Kyra wilde niet naar huis. Ze vindt de andere kindjes zo lief dat ze, zoals ze zelf zegt, het liefst bij de Kita zou willen wonen. Ik krijg het niet aan haar verstand gepeuterd dat de andere kindjes aan het einde van de dag ook door hun ouder(s) opgehaald worden en naar huis gaan en dat de leidsters niet in de Kita wonen.

Zoë vond de eerste dag maar zozo. Zij is dan ook een meisje dat eerst even de kat uit de boom moet kijken. De leidsters hadden al snel door dat je haar makkelijk kunt paaien met fruit dus op de tweede dag stond er bij binnenkomst al wat fruit voor haar klaar. Dinsdag mochten ze al 2 uurtjes blijven.

Dinsdagavond heb ik het even moeilijk gehad. Dit is wat ik schreef in mijn Instagram stories en op Facebook: Ik heb zojuist een complete mental breakdown gehad met betrekking tot “loslaten“.

Je weet wel, zo een met een waterval aan tranen en snot tot aan m’n dubbele onderkin.

Mijn hoofd zegt dat het goed is. Sociale contacten, educatie, goed Duits leren en niet onze fouten overnemen, ik weet echt wel waar we het voor doen maar mijn hart zegt wat anders.

Het voelt als afschuiven, anderen op kosten van de staat met onze kinderen “opzadelen“ terwijl ik de hele dag thuis ben.

Ik ben bang de kinderen tekort te doen door ze niet naar de Kita te laten gaan want ik kan natuurlijk nooit tippen aan hun educatieve en pedagogisch aanbod. Tegelijkertijd ben ik bang de kinderen tekort te doen door niet 24/7 bij ze te zijn zoals ik de afgelopen jaren wel was. Het voelt egoïstisch om (weer) dingen voor mezelf te gaan doen en ik kan maar moeilijk met dat gevoel omgaan.

Sinds woensdag gaan ze 3 uurtjes per dag naar de Kita en lunchen ze ook daar. In Duitsland wordt tussen de middag nog altijd warm gegeten. De Kita heeft een eigen kokkin in dienst die elke dag verse maaltijden bereidt voor alle groepen.

Inmiddels willen ze beiden niet opgehaald worden. Ze hebben nu na 5 ochtenden hun draai al helemaal gevonden. Elke dag bij mooi weer gaan ze naar buiten. De Kita heeft zelf een hele grote tuin met veel speeltoestellen maar ze gaan ook vaak naar de speeltuinen hier in de buurt.

Elke dag kijk ik de minuten van de klok tot ik ze weer op mag halen maar de rust en stilte doet me ook goed. Het natuurlijk een goed teken dat ze niet naar huis willen, zo weet ik dat ze het fijn hebben en dat er goed voor ze gezorgd wordt. Tegelijkertijd slaat hierdoor ook de zelftwijfel goed. Ben ik wel een goede moeder? Heb ik ze de afgelopen jaren tekort gedaan? Heb ik gefaald? Ik weet het niet. Ik weet wel dat ik ze door mijn huidige gezondheidstoestand niet zo veel activiteiten kan bieden als dat ik zou willen.

En dan is er nog de spraak barrière. Voor Kyra niet zo’n groot probleem want ze spreekt al een klein beetje Duits en kan zich goed redden. In de afgelopen 5 dagen is haar woordenschat al enorm verbeterd. Zoë heeft het qua taal wat lastiger. Ze is vrij laat begonnen met praten. De laatste maanden is haar Nederlandse woordenschat enorm gegroeid en sinds kort praat ze ook korte zinnetjes. Ze probeert wel Duits te praten maar het is meer Nederlands met een accent. De leidsters begrijpen haar meestal wel en zo niet dan doet ze gewoon wat ze wil.

De Kita is gespecialiseerd op kinderen die wat extra ondersteuning met taal nodig hebben. Denk hierbij aan kinderen met een taalontwikkelingsstoring of zoals bij ons, kinderen waarvan Duits niet de moedertaal is. Het is een bonte mix van kinderen van veel verschillende nationaliteiten. Ik vind dat fijn en goed zodat de kinderen ook wat van andere culturen meekrijgen.

Aanstaande maandag gaan ze nog een keer alleen een ochtend en vanaf dinsdag blijven de kinderen tot na de rusttijd dus tot een uur of 2. Ons uiteindelijke doel is dat ze van 8 tot 3 gaan, ze ontbijten dan ook op de Kita.

In Berlijn is kinderopvang bijna gratis. Dit verschilt echter per provincie. Wij betalen nu €23 per kind als verplichte basisbijdrage en €20 vrijwillige bijdrage zodat de kinderen op de Kita kunnen ontbijten en na de rusttijd een middagsnack krijgen. Voor het ontbijt is er een speciaal kinderrestaurant waar ze elke ochtend bij het ontbijtbuffet kunnen aanschuiven.

Na een eerste week heb ik wel een goed gevoel over deze Kita. De kinderen zijn een kleine 2 jaar geleden een aantal weken bij een gastouder geweest maar daar hebben we ze weggehaald omdat we hier absoluut geen goed gevoel bij hadden. Ik was dan ook best wel een beetje huiverig om ze naar de Kita te brengen maar tot nog toe voelt het goed.