2 jaar geleden
Verplicht zindelijk zijn met 2,5 jaar.. Belachelijk?!
Hier in België mogen kinderen vanaf 2,5 jaar naar school. Ze kunnen gelijk 5 dagen per week gaan, maar ook halve dagen als ze in de middag nog een dutje doen. Als ouder kijk je wat het beste bij je kind past en op basis daarvan bepaal je hoe vaak ze naar school gaan. Ideaal toch? Zo kan je inspelen op de behoeftes van je kind. Maar wat als je niet kan inspelen op de behoeftes van een kind rondom het zindelijk worden? Als school verwachtingen heeft die totaal niet aansluiten bij wat je kind aangeeft?
Toen Loïs 2 jaar werd, zijn wij bij het schooltje hier in het dorp gaan kijken. We kregen een rondleiding en er werd veel verteld over wat ze allemaal voor activiteiten hebben voor de kinderen. Hier in België is school net zoals in Nederland, alleen dan vanaf 2,5 jaar. Uiteraard zijn de activiteiten aangepast aan de allerkleinste (vergelijkbaar met peuterspeelzaal) De leeftijden op school zijn vanaf 2,5 jaar tot 11/12 jaar.
De rondleiding was leuk. Er was veel te doen, verschillende thema's, leuke activiteiten en vaste structuur. Wij als ouders waren positief en hadden een goed gevoel over deze school. Er werd ons ook verteld dat het fijn zou zijn als Loïs zindelijk zou zijn wanneer ze zou starten op school, maar dat ze het niet kunnen verplichten of een kind kunnen weigeren mocht het niet zo zijn. Prima dacht ik, als het lukt is het mooi meegenomen, zo niet, dan komt het vanzelf wel wanneer zij er aan toe is. Die dag hebben wij Loïs dan ook ingeschreven op deze school zodat ze de week na Hemelvaart kon gaan starten. En de week daarvoor even kon wennen op school.
En dat moment was deze week. Vol enthousiasme ging Loïs naar school. Ik ging met haar mee naar de klas. Ze begon gelijk te spelen en vermaakte zich prima. Dat was voor mij het moment om nog even met de juf van Loïs te praten. Ik gaf haar aan dat wij aan het oefenen zijn met zindelijk worden, maar dat ze nog niet zindelijk is. Nog verre van zelfs en dus een luier draagt. Ik kreeg direct te horen dat dit niet de bedoeling was en luiers niet zijn toegestaan op school. Ze gingen niet beginnen aan luiers, want als heel de klas luiers zou dragen, tja dat kan natuurlijk niet. Ze konden niet iedereen verschonen.
Ik vroeg haar hoe het dan aan te pakken. Er werd mij verteld dat Loïs gewoon naar school kon komen, ZONDER luier en makkelijke kleding. Als ze dan een ongelukje zou krijgen zou ze ervaren dat het vies is, dan gaat de knop op een gegeven moment om bij de kinderen en hebben ze het door. Ik merkte aan mijzelf dat ik Loïs probeerde te verdedigen en haar een aantal redenen gaf waarom Loïs nog niet zindelijk was. Zo gaf ik aan dat Loïs al een paar keer een blaasontsteking had gehad en plassen dus niet zo fijn vindt en dat ze het niet vies vindt om in een vieze luier/onderbroek rond te lopen. Maar geen van de redenen deed er toe. Oké dacht ik: dan moet ik aan de slag. Want als Loïs elke keer in haar broek plast en poept op school, dan moeten ze haar wel heel vaak verschonen. Ik gaf zelfs nog aan dat ik dan wel een voorraadje kleding op school zou leggen zodat er altijd voldoende reservekleding is.
Toen ik thuis kwam heb ik het gesprek laten bezinken en kreeg er een steeds vervelender gevoel over. Langzaam begon ik te beseffen wat er zojuist was gebeurd op school. De verslagenheid maakte ruimte voor boosheid en onbegrip. Er werd van mijn kind verwacht dat ze maar gewoon zindelijk zou zijn, zo niet, dan moest ze maar heel de dag in haar broek plassen. Daar kwam het even heel zwart-wit gezegd op neer. Ook kwamen er gelijk heel veel vragen en twijfels naar boven. Ik ga toch zeker niet mijn kind lopen pushen, over haar grenzen heen laten gaan, niet naar haar behoeftes luisteren en haar maar gewoon elke keer haar broek vol laten doen in de hoop dat ze dan snapt dat ze alles op de wc moet doen? Ze is pas 2,5 jaar. Ik wil mijn kind, kind laten zijn. Ik wil haar tempo aanhouden, naar haar luisteren, haar grenzen respecteren en er voor zorgen dat zij geen druk van de buitenwereld voelt hierin. Mijn moedergevoel schreeuwde dat het niet oké was. Ik ken Loïs het allerbeste, ik weet heel goed wat er wel en niet goed voor haar is. Pushen en dingen moeten, werkt bij haar averechts. Daarnaast zitten er ook gevolgen aan deze aanpak. Ontlasting ophouden met obstipatie als gevolg. Minder drinken zodat ze minder hoeft te plassen met een blaasontsteking als gevolg. Bovendien geeft ze zelf heel duidelijk aan dat ze niet op het potje wil en toont er weinig interesse in. EN DAT IS PRIMA.
Ik had graag gezien dat school naar mijn kind keek en niet naar de 'regels'. Door deze situatie ben ik dan ook gaan twijfelen of dit wel de juiste school is. Mijn vertrouwen is flink gedaald. Wat als ze in meerdere situaties zo handelen i.p.v. elk kind individueel te bekijken. Om die reden heb ik dan ook een gesprek aangevraagd met de directie. Ik wil graag gehoord worden en laten merken dat ik dit niet de manier vind. Maar ook dat ik het jammer vind dat school niet mee denkt en mijn vertrouwen is beschadigd. Want stel dat ze na het gesprek zeggen dat ze toch mag komen met een luier aan, wat zegt mijn gevoel dan? Heb ik dan genoeg vertrouwen om haar alsnog maandag te laten starten ? Ik verwacht niet dat de juf Loïs zindelijk maakt, maar ik verwacht wel dat ze inspelen op de behoeftes van Loïs. Mocht ik haar eerste schooldag uitstellen omdat mijn gevoel dat aangeeft, blijft ze voorlopig nog naar de gastouder gaan. Want daar heeft ze het onwijs naar haar zin!
Ieder kind moet kunnen groeien en ontwikkelen op zijn/haar eigen tempo. Er zijn kinderen die al wel zindelijk zijn met 2,5 jaar en dat is super knap! Mijn kind is dat niet. Betekent dat dan dat ik het als ouder niet goed doe? NEE, absoluut niet. Ieder kind is anders. Ik doe veel op gevoel in de opvoeding. En ook in deze situatie heb ik naar mijn moedergevoel geluisterd en ik zou het zo weer doen.
Op welke leeftijd waren jou kinderen zindelijk?
UPDATE 1: wij hebben een gesprek met de directie gehad. Ik voelde mij in het gesprek gehoord. En de directrice ving ook de signalen op dat Loïs nog niet klaar was voor zindelijkheidstraining. De directrice gaat het bespreken met de juf van het klasje en de collega-directrice. Als ik de terugkoppeling heb, ga ik het allemaal even laten bezinken en mijn gevoel laten spreken en volgen.
UPDATE 2: School heeft een terugkoppeling gegeven. Ze willen voor Loïs een uitzondering maken en ze mag een pamperbroekje aan naar school. Ik ben blij dat er een oplossing is. Wel vind ik het erg jammer dat ik mij hier zo hard voor heb moeten maken. Maar dat doe ik met alle liefde voor mijn kinderen. School weet nu in ieder geval dat ik niet zomaar over mij heen laat lopen en heel duidelijk ben in wat ik voor mijn kind wil.
Jeetje
Mijn kinderen waren vlak voor hun derde verjaardag zindelijk. Nooit de hoeveelheid drinken verminderen om je kind zindelijk te krijgen! Het gaat erom dat het kind de signalen vanuit de volle blaas naar de hersenen leert herkennen en er iets mee gaat doen. Bloot of in een onderbroekje rond laten lopen (is zomers makkelijker) helpt hier vaak wel bij om te ervaren wat er gebeurt bij het legen van de blaas. Maar dit werkt niet bij iedereen. In Nederland wordt ook nog wel beweerd dat basisscholen kinderen mogen weigeren wanneer ze met 4 nog niet zindelijk zijn, maar dat mag niet. Wel mogen ze ouders bellen om hun kind te komen verschonen, want de leerkracht kan dat niet continu doen wanneer er meerdere kleuters in de groep zitten. Je wilt ook dat er op je kleuter gelet wordt wanneer hij/zij op school zit en niet dat een leerkracht steeds de boel aan bijv. de onderwijsassistent over moet laten omdat er een kind verschoond moet worden. Sommige kinderen zijn wel zindelijk met 2,6 jaar, maar allemaal, dat is niet realistisch. Dat ze vroeger eerder 'zindelijk' waren heeft er ook mee te maken dat kinderen soms gedwongen op het potje werden vastgezet. Ja, als je maar lang genoeg wacht, komt er wel wat. Maar leuk en kindvriendelijk is anders. Nu zaten vooral moeders, die waren vooral thuis als huisvrouw, er ook meer bovenop, omdat het nogal wat was scheelde en kinderen beter konden voelen dat ze nat waren door de katoenen luiers die ze gebruikten.
Mdriel
Ik vind jou redenatie wel een beetje apart, ik hoor vaak kinderen kunnen zo jong nog niet zindelijk zijn, maar dat is echt dikke onzin een generatie geleden waren kinderen tussen de 1 en 2 jaar meestal zindelijk en kinderen zijn echt niet ineens verandert. Ik vraag me af wat er mis mee is om je kindje zonder luier rond te laten lopen? De meeste kinderen plassen na een eet/drink moment als je ze dan naar de wc/potje laat gaan heb je bijna altijd raak en verder een beetje geduld. Ik geloof zelf niet zo in wachten, straks wordt je kindje nog gepest ook als ze als enige in een luier rondloopt.
Dianneke
Tja bij ons lukte het toevallig wel om alledrie de meiden met 2 tot 2,5 jaar zindelijk te hebben. De oudste zei op haar 2e verjaardag ‘ik wil geen luier meer’. Wij twijfelden maar dachten ‘nou oké we proberen het’. En ze deed inderdaad alles vanaf toen op de wc, had ook nooit ongelukjes. Onze tweede hebben we 1 week vrijgenomen, dat was de week dat onze oudste voor het eerst naar school ging. De tweede was toen 2,5. Na 2 dagen wilden we opgeven, maar aan het eind van de week was ze dag en nacht droog! Kennelijk was ze er wel aan toe maar zagen wij dat nog niet en had ze meer aanmoediging nodig. Onze jongste meid net als bij de tweede gedaan. Hup week vrij, luier af en gaan. Niks potje, gewoon op de wc. En ook hier duurde het een paar dagen en toen lukte het. Bij ongeveer 1 op de 10-20 kinderen lukt het met 2,5 echt niet. Dan werkt forceeen averechts. van de rest heeft een deel het meteen door, maar het grootste deel heeft hulp nodig, echt dagenlang 1 op 1.
Mella91
Wat raar zeg. Als je een juf wilt zijn voor kinderen van 2,5 jaar, dan horen luiers erbij. Als ze dat niks vind, moet ze maar met oudere kindjes werken of liever iets anders gaan doen.