Vergelijken kids

Ik wil graag het hele verhaal van de kids vertellen. Dus niet alleen die verschrikkelijke babytijd. Alleen het feit is dat je dingen waarbij veel emoties komt kijken, beter onthoudt. Dat slaan we anders op. Voor beide kids kwamen we naar de babytijd in rustiger vaarwater en dus heb ik dat allemaal minder goed opgeslagen. Ik vond het van mijn eigen moeder altijd irritant als ze zei dat we alledrie iets deden. Dan dacht ik altijd, je weet het niet meer goed, dus je gooit het over één kam. Misschien is het wel zo, feit is gewoon dat je veel vergeet. Je onthoudt wel door te 'categoriseren'. Dus als je dingen in een bepaald hokje met een bepaalde label opslaat. Zo onthoud je mijlpalen en opvallende dingen beter. En wat we allemaal doen is vergelijken. Ook al zeggen we dat we dat  niet willen, we doen het automatisch toch. Ik wil er dan maar gewoon eerlijk over zijn, het dient toch ook een doel. Het plaatsen van dingen, snappen hoe het in elkaar steekt. Vergelijken is niet erg, zo lang je maar niet gaat zeggen, die is beter. Een ieder volgt zijn eigen lijn en die lijn is goed zoals hij is. Toch kon ik het niet helpen dat bepaalde dingen mij opvielen en die wil ik dan ook noemen. De verklaring heb ik niet, meisje vs jongen? eerste vs tweede? borst of fles? nieuwbakken ouders vs al ervaring?

Eten:Ik heb niet te klagen over mijn kids als eters. Lizzie zijn we snel met de fles begonnen vanwege het spugen. Ravi weigerde de fles, mogelijk omdat we daar later mee begonnen? Zodoende weigerde Ravi ook een speen, waar Lizzie die vanaf het begin opat (niet letterlijk;). Bij Lizzie durf ik niet te zeggen hoe de hapjes precies gingen. Volgens mij wel prima. Ravi at die al snel heel goed. Met zeven maanden twee boterhammen, fruit, groente de hele reutemeteut. Was ook altijd een forse jongen. We hebben nooit veel gedoe gehad met eten. Natuurlijk hebben ze ook eten geweigerd en ook nu (3,5 en 6) lusten ze niet alles. Vanaf 2 ben ik afspraken gaan maken voor een toetje. Dat werkte goed. Ze begrijpen het pas echt goed vanaf 2,5 heb ik gemerkt. En vanaf 4 vind ik dat je echt alles moet proberen. Maar wij zijn altijd makkelijk geweest. Geen honger, ook prima. Ze zien er gezond en blakend uit, dus zal allemaal wel goed zijn.

Motoriek:Allebei zaten ze redelijk snel. Rond 5 maanden even kort zitten. Het zijn nooit heerlijke ligbaby's geweest. Dus ja, dan heb je ze vaker rechterop. Ik hoor het consultatiebureau nog in mijn oor. Niet te veel rechtop, slecht voor rug etc. En ze hebben ook gelijk, maar als je moet kiezen tussen huilen en rechterop, koos ik toch voor het laatste. Ze mogen ook niet te lang in de maxi. Echter met al dat spugen en daar beter in slapen, heb ik me toen door de fysio laten adviseren door een doek eronder te leggen, zodat het minder slecht was. Met name Lizzie. In ieder geval, Lizzie was absoluut niet van het liggen, buik was spugen dus kruipen deed ze echt pas met 11 maanden. Ze konden eerder 'langs' lopen, dan kruipen.  Eerste stapje was met 13 maanden. Ravi daarentegen begon met 7 maanden te 'zeehonden', zoals ik dat altijd noem. Heerlijk als ze zichzelf een beetje kunnen verplaatsen! En zijn eerste stapje was met 12 maanden. Lizzies grove en fijne motoriek was verder altijd wat langzaam. Knippen is bijvoorbeeld een doel geweest op school. Lizzie is ook links, maar ik zie ook veel van mezelf terug, dus het is niet gek. Ravi's motoriek is altijd prima geweest, lekker vlot en lekker soepel en lekker jezelf veel bezeren. Daar leer je van;). 

Slapen:Drama! Lizzie heeft een jaar bij ons geslapen. Krijsen aan het begin met slapen. Het meisje bleef ook veel te lang wakker. Alle prikkels wilde ze in zich opnemen, dus die bleef uren wakker en dan helemaal overstuur als ze moest slapen. Veel geoefend met bedje slapen, aaien, bakeren weet ik het allemaal. Grappige is toen ze na een jaar 's nachts naar haar eigen kamer ging, ging het beter. Nog regelmatig wakker, maar ik zag wel verbetering. Of het met elkaar samenhangt geen idee. Ze had een speen, die ze wel regelmatig uit bed wierp, maar dan stopte je die erin en ging het weer. Ravi wilde nooit een speen. Dus die sliep vaak al voedend. Geen idee hoe, maar met 5 maanden ging hij naar zijn eigen kamer. 4x per nacht wakker, maar kreeg hem wel in slaap redelijk makkelijk, anders had ik hem nooit naar zijn eigen kamer gedaan. Hij heeft altijd problemen gehad met slapen. We hebben er regelmatig naast geslapen of hij kroop bij ons erbij. Nu er een derde is, kan dat niet meer. Zijn oplossing? Bij zijn zus slapen. Naja, ook dat zal wel overgaan..

Sociaal:Lizzie is vanaf dag 1 een supersociaal meisje geweest. Maak niet uit bij wie je haar neerzette, altijd gezellig. Op het kinderdagverblijf was ze zoeter dan thuis, want ze keek haar ogen uit. Wel is ze steeds baziger geworden en is ze vrij bepalend in het spel. Het is lastig tegen haar op te boksen, maar het is ook niet zo dat kindjes niet met haar willen spelen, gelukkig! Ze heeft veel fantasie en vindt spelen heerlijk. Zodra ze een ander kindje ziet, spreekt ze die het liefst aan. Ravi kijkt veel meer de kat uit de boom en kruipt achter mama. Hij vindt samen spelen leuk, maar moet altijd even los komen. En speelt net zo lief ook wel alleen. Heeft altijd wat beter alleen kunnen spelen ook. Maar dat kan dus ook aan tweede liggen. Bij samenspelen heeft hij soms moeite met delen en dan wil er nog wel eens een tik vallen, maar ook dat gaat gelukkig beter.

Verbaal:Wij hadden een Lizzie die supersnel was en dus leek Ravi altijd langzaam. Ravi was aan het begin ook wat langzamer en spreekt de r niet goed uit. Mogelijk dat dat ook met duimen te maken heeft, waardoor je mond/gebit/tong alles wat anders doet. Hij duimt nu minder, dus is een stuk verstaanbaarder. Vindt taal nu ook leuk, lekker rijmen. Maar het duurde wat langer voor hij zich verstaanbaar kon maken, dus mogelijk daardoor wat meer frustratie. Lizzie kon met 15 maanden 15 woordjes/dierengeluiden. En met 2 jaar kende ze alle cijfers en nog zoveel meer. Die kan nu al discussie voeren alsof ze een tiener is. Maar paps en mams houden ook van kletsen, dus dat is niet zo gek.Emoties:Ravi is altijd wat 'gevoeliger' geweest dan Lizzie. Lizzie raakt vooral gefrustreerd als ze dingen niet mag of als dingen niet gaan zoals het haar zint. Lizzie gaat dan huilen/jammeren, waar een Ravi als hij boos wordt, juist fysiek wordt. Meisje/jongetje dingetje? Ravi is wat angstiger dan Lizzie ook. Durft niet alleen te slapen. Kan onder de indruk zijn van verhalen. Ik heb Ravi veel meer gedragen en bij me gehouden. Ik vraag me af of dat uit de babytijd nu nog meespeelt?

Over het geheel was Lizzie een makkelijkere peuter dan Ravi. Maar dat kan natuurlijk ook zijn, omdat ze de eerste was en je er dan nog anders mee omgaat. Mogelijk dat we bij een Ravi veel meer verwachtingen hadden die meespeelden. En misschien weet ik al van Lizzies peutertijd minder. Ben ik de muren besmeerd met sudocreme al vergeten haha. Van allebei heeft het in ieder geval zijn charme. Maar het leukste van allebei is het samenspelen wat zich onwikkelt vanuit Ravi's peutertijd en hoe ze elkaar steeds meer samen weten te vinden. Genieten!