Van verlangen tot emigratie met jonge kinderen

Afgelopen augustus ‘23 emigreerden wij (Raymond, Marlot, Philip 6, Otis 4, Yves 3 en Luka 1) met ons gezin naar Indonesie. We reisden een tijdje door Bali en vanaf november zijn we op Kei Kecil in de Molukken.

Mijn man Raymond is half indonesisch (oma van Java en opa van het eiland Kei) en heeft van jongs af aan al het verlangen om in Indonesie te wonen. Ikzelf ben al meerdere keren voor langere tijd in het buitenland geweest en voor de kinderen leek het ons ook prachtig om ze hun roots (nog 1/4 indonesisch, dat zie je ook wel aan de blonde koppies 😉) mee te geven.

We kochten in 2022 een groot stuk grond aan zee op het eiland Kei, waarop we plannen maakten ons huis, 4 bungalows en een zwembad te gaan bouwen.

Ons stuk land ligt in het kleine dorpje Ohoidertawun pal naast de homestay “Savana Cottages”, wat gebouwd is door de oom van Raymond die helaas overleden is. Deze homestay wordt nu gerund door zijn vrouw en wij verblijven daar totdat ons huis klaar is. We maken daardoor de bouw op ons land van heel dichtbij mee, wat echt fijn is.

De fundering van ons huis en van de bungalows zijn klaar. Afgelopen week zijn ze gestart met de voorbereidingen voor de opbouw van ons huis. Alle houten balken worden op dit moment geschuurd. Daarna gaan ze het huis in zijn geraamte opbouwen, ben zo benieuwd hoe het er over een paar weken/maanden uit zal zien.

Onze zoontjes praten al als echte Molukse jongetjes uit de kampung. We moeten er vaak om lachen en ik versta soms niet wat ze zeggen (mijn Indonesisch is nog lang niet op dat niveau, haha).

Het aanpassen heeft echter wel een paar maanden geduurd, aan het begin was het gemis van vriendjes, familie en de school in Nederland groot. Het vertrouwde leventje viel weg, waardoor ze een tijd uit hun doen waren. Ook de taal was een obstakel wat ervoor zorgde dat ze zich niet begrepen of geaccepteerd voelden.

Maar nu, na ruim 3 maanden hier, hebben ze veel vriendjes, zijn ze vaak de hele dag in het dorpje aan het spelen, kennen ze de mensen uit het dorp al beter dan wijzelf en horen we overal hun naam zodra we door het dorp rijden. Dus ja, ze zijn al aardig ingeburgerd hier 😂.

Het leven is hier kalm met veel vrijheid en hulp voor de kinderen. In deze fase (met jonge kids) van ons leven is dat heel prettig. Natuurlijk mis ik wel gemakken uit de Westerse wereld, maar om deze afleiding een tijd niet te hebben is ook rustgevend. Straks als de bungalows klaar zijn zit ik vol energie om er voor onze gasten te zijn 🙂…

Volg ons “Kei”-mooie avontuur op instagram @marlotbruggeman en ook hier zal ik vaker wat delen over ons eiland leven.