Van Special care weer richting ziekenhuis in Hoogeveen
Intussen zijn wij vanaf ziekenhuis verhuisd naar hotel tegenover het UMCG want ik was inmiddels geen kraamvrouw meer. Hier zijn we een aantal dagen geweest dit was niet erg prettig de zomervakanties waren begonnen en het Hotel liep vol met jeugd en blije vakantiegangers. En dan zit je met elkaar in zo'n lift in je verdriet omdat het niet altijd even makkelijk is en de rest is feest aan het vieren. Toen we daar niet meer terecht konden kwamen we in het Ronald McDonald huis. Dat voelde daar een stuk prettiger je zit nog steeds met je eigen problemen en je verdriet maar iedereen die er is zit er voor een kind waar iets mee is. En heeft ook problemen en soms verdriet. We bekeken het logboek daar van andere mensen en sommige zaten er al zon lange periode. Dat we vaak wel dachten hoelang zal het voor ons gaan duren en zal het allemaal wel weer goed komen.
24-07-2015 we kwamen op Romijn haar kamer en ze waren haar aan het loskoppelen van alle snoertjes en draadjes we schrokken eerst en dachten ojee wat nu? Toch weer mis? Maar gelukkig kwam al snel de verpleging eraan met ons het nieuws te vertellen dat Romijn naar de Special Care werd gebracht. Dit is een afdeling tussen de intensive care en de gewone verpleegafdeling in. Eenmaal daar kreeg je voor het eerst een soort van rompertje van het ziekenhuis aan zie foto. Dit was de eerste kleding die je tot nu toe aanhad gehad naar alles. Het oogte naar mijn idee alweer heel anders zo en een stuk minder ziek. De hele ernstige foto's waar Romijn echt erg opgezet was heb ik hier nooit zo durven plaatsen vind het zelf soms ook nog best schrikken als ik het terug zie.
We hebben af en toe bezoek gehad van maatschappelijk werk we vonden zelf dat we het op dat moment niet echt nodig hadden vooral omdat het wel leek goed te gaan met Romijn. We zaten meer mee of we het voor Amy wel goed deden. Ze zat prima bij de opa's en oma's maar het afscheid was steeds verschrikkelijk van beide kanten. We wilden haar er graag bij hebben maar tot zover was dat gewoon niet haalbaar met de dingen die er rond om Romijn gebeurde. Na tijd hebben we hier nog veel problemen mee gehad maar dat bewaren we voor een volgende blog.
Romijn moest eigenlijk alleen nog afkicken van de morfine die ze ze steeds kreeg. Om dat te doen krijgt ze Methadon. De artsen vertelden ons dat dit in hele kleine stapjes zou worden afgebouwd. Het is inmiddels 28 juli en het zou worden afgebouwd naar ongeveer 14 augustus dus het ging nog wel even duren. We krijgen deze week nog gesprek met de Cardioloog en hopelijk kan het afbouwen wat dichter bij huis in het ziekenhuis in Hoogeveen. Het gewicht van Romijn schommelt helaas nog wel een beetje van de 2820 gram moet je ze nog wel weer naar haar geboortegewicht gaan 3260 gram. Het goeie nieuws is dat ze al zelf wat uit het flesje drinkt en inmiddels het zuurstofbrilletje is afgegaan.
Gelukkig mocht Romijn naar een aantal dagen naar Hoogeveen om daar verder aan te sterken en verder de Methadon af te bouwen. We konden vanaf die tijd weer in ons eigen bed slapen. En overdag naar Romijn gaan. Ze heeft ongeveer 2 weken in Hoogeveen gelegen en op zondag 16 Augustus mocht je lekker naar huis. Iets waarvan ik dacht als we eenmaal thuis zijn komt alles goed en word het makkelijker met alles. Dat laatste was ver van de waarheid af. Na 2 weken thuis met Romijn en Amy was ik compleet gesloopt mijn man was intussen weer aan het werk ik had geen hulp meer want kraamtijd was afgelopen.