Van een klein bed naar een groot bed

Omdat ik nog bijna dagelijks vragen krijg over de overgang van het ledikant naar een groot bed heb ik besloten er een blog over te schrijven. Hierin deel ik mijn ervaring, dus hoe wij het hebben aangepakt. Kleine disclaimer is dat het natuurlijk verschillend is per kindje hoe snel de overgang gaat. 

En dan nog iets (naar aanleiding van de reacties op de pagina van Mamaplaats op Facebook) reageer vooral niet als je je niet kunt verplaatsen in een ander. Ieder doet het op z’n eigen manier en ik hoef geen commentaar op hoe wij het hebben gedaan. Fijn dat andere kindjes zo makkelijk zijn dat je een bed neer zet en ze gaan slapen, maar blijkbaar volg je ons niet en weet je niet hoe ons kindje in elkaar zit. Wees eens lief tegen een ander.

Als je me al een tijdje volgt op Instagram weet je dat Elynn (2 jaar en 3 maand) niet de meest makkelijke slaper is geweest de afgelopen twee jaar. Ze sliep, dankzij de Puckababy, al wel vrij snel door thuis. Ik zeg thuis, want ergens anders slapen vond (en vindt) ze lastig. Ze sliep al na de kraamweek niet meer met deken omdat ze alles van zich af trapte. De laatste weken legden we een hele grote hydrofiel als deken over haar heen zodat ze zou wennen aan een ‘deken’. Een hydrofiel is totaal niet te vergelijken met het gewicht van een deken natuurlijk, maar door het zo te benoemen raakte zij er wel aan gewend. Wij vonden de overstap naar een groot bed dan ook best spannend. Want waarom veranderen als het zo goed gaat? In ons geval omdat in april haar babybroertje geboren word en we haar oud genoeg vonden om over te gaan naar een groot bed. En dus niet nog een ledikant aan te schaffen voor een paar maanden.

Wat wij hebben gedaan is haar in de weken voordat we bezig gingen al vertellen dat zij in de nieuwe kamer zou gaan slapen. Door steeds kleine aanpassingen te doen in haar nieuwe kamer en haar daar in mee te nemen werd het voor haar steeds concreter. Haar nieuwe kamer was eerst de kledingkamer, de grote kledingkasten werden dus als eerst verplaatst naar onze slaapkamer. Daarna gingen we verven. Door corona duurde het allemaal veel langer dan we wilden, maar die kleine stapjes hielpen voor haar wel echt. Elke ochtend als ze wakker werd wilde ze ‘even kijken in nieuwe kamer’.

Nadat we geverfd hadden haalde ik de middag voor de tweede lockdown in ging (en alle winkels zouden sluiten) haar nieuwe bed bij Ikea. Wij zijn voor het witte Hemnes bed gegaan. Ze noemen dit een ‘bedbank’, maar het is echt meer een bed. Wat we fijn vinden aan dit bed is dat je er snel een tweepersoonsbed van kunt maken. Handig voor onrustige nachten waarin ze bijvoorbeeld ziek is, zo kunnen we er makkelijk naast liggen. Uiteraard hebben we ook een bedhekje gekocht, gewoon ook van Ikea.

We hadden de grote stap gepland in de kerstvakantie, dan waren we allebei vrij en konden we slapeloze nachten beter aan. De eerste nacht(en) hebben we haar ledikant op de nieuwe kamer gezet. We probeerden haar in het grote bed te leggen maar ze raakte daar totaal van in paniek. Nog een nachtje in haar ledikant dus, maar wel op haar nieuwe kamer. Dit ging echt heel goed, ze sliep gewoon door en werd rond dezelfde tijd wakker. De volgende middag weer geprobeerd om haar in het grote bed te leggen. Dit vond ze gewoon prima, en na een aantal keer goed liggen ging ze gewoon slapen! Vanaf dat moment ging ze ook ‘s avonds in haar grote bed, met voor de zekerheid nog wel haar ledikant binnen handbereik. Maar ook in de nachten ging het dus gewoon goed. We kunnen het nog steeds niet geloven, maar die kleine stapjes naar de grote overgang heeft blijkbaar voor ons heel goed gewerkt. De eerste dagen sliep ze trouwens met slaapzak onder de deken. Toen ze eenmaal onder de deken bleef liggen na een week deden we haar alleen een pyjama aan omdat ze zo warm aanvoelde.

Ze is tot nu toe twee keer uit bed gevallen. Hoe ze dat voor elkaar krijgt met bedhekje is de vraag haha. De eerste keer had ze geen pijn en ging ze zelf weer liggen, we hoorden een ‘plof’ dus gingen uiteraard wel kijken en ze kon ook benoemen dat ze was gevallen. De tweede keer viel ze wel op haar hoofd en was ze erg verdrietig. Fingers crossed dat het hierbij blijft.

Tot nu toe is ze elke nacht blijven liggen. Alleen overdag gaat ze er wel eens uit. Maar wij zijn dan streng en zeggen duidelijk en consequent dat ze moet blijven liggen. Daar luistert ze tot nu toe goed naar. Als ze niet wil slapen gaat ze niet slapen (ze zit in de overgangsfase van wel slapen/niet slapen) maar blijft ze wel in haar bed. En nu hoop ik dat ik niet door middel van deze blog op me af roep dat ze binnenkort naast ons bed staat. Want dan kopen we een slaapwekker haha.

Hoe was de overgang voor jullie? Ging het in één keer goed? Hoe hebben jullie het aangepakt? En wanneer kwam het moment dat er een kleine peuter naast jullie bed stond?