van baby tot alweer een heel kind

Ongelooflijk, het is soms niet bij te houden hoe snel je gaat. Ik krijg het niet eens voor elkaar om alles steeds op papier te zetten zo snel gaat de ontwikkeling. Inmiddels alweer 21 maanden en een lekker bijdehand. Je gaat sinds oktober naar de opvang en startte toen al in de groep van 2-4 jarigen. Het was een proef, want dit was hier nog niet eerder gedaan, gelukkig bleek dat jij je hier prima redde tussen de oudere kinderen.

In december hebben we de overstap gemaakt van je ledikantje naar het grote bed, het bleek wel dat je hier klaar voor was. Als je dan voor je middagdutje in bed lag, kwam je er nog wel eens stiekem uit. Wanneer ik dan later ging kijken lagen er namelijk ineens veel meer knuffels in bed dan ik er neergelegd had. Je bent wel een makkelijke slaper en gaat zelfs met plezier naar bed, want ook al ga je er stiekem uit, je kruipt er ook zelf weer in. 's avonds heb je in het begin wel wat moeite met het grote bed gehad, je was de spijlen nog gewend en die waren nu weg. En ja dat resulteerde af en toe in een boem, ook al had ik wel een matras naast je bed gelegd. Ook dan was het even troosten en sliep je zo weer lekker verder.

Eind december nog fijn de griepgolf meegepakt en hebben we wel wat gebroken nachten gehad. Veel aan het snotteren en hoesten en zelfs meermalen alles onder spugen, zo sneu! Een voordeel van een groot bed dat ik lekker bij je in kon kruipen om je te troosten.

Inmiddels groei je weer als kool en ga je richting kledingmat 92. Je bent wijs en probeert nu al om papa en mama tegen elkaar uit te spelen. Je hebt onwijze puppy ogen en wanneer je iets niet voor elkaar krijgt laat je je pruillipje zien. En natuurlijk als mama nee zegt loop je meteen naar papa met dezelfde vraag. Ik ben helemaal om als je liedjes gaat zingen, zo ontzettend leuk van olifantje in het bos tot poesje mauw. Maar zodra ik het vast wil leggen raak je de behoefte om te zingen meteen kwijt en krijg ik nul op mijn request. Boekjes voorlezen heb je liever niet, je vindt nu dat alles van jou is en grist dan het boekje uit mijn handen omdat je vindt dat je zelf wel kunt lezen. Natuurlijk gris ik hem meteen weer terug en na een beetje gejengel accepteer je het maar, gaat je duim in je mond en luister je toch aandacht naar wat ik vertel.

Je dopt je eigen boontjes en trekt zelf wel lades en deurtjes open om ervoor te zorgen dat je krijgt wat je nodig hebt. een paar weken geleden viel onze mond open van verbazing. Je pakte je stoeltje zette die voor de deur en trok aan de klink om de deur te openen. Je zette je stoeltje aan de kant schoof de deur open en pakte je knuffels om vervolgens met de trap naar boven te lopen. Op de derde tree vroegen we wat je ging doen en zei je: Naar bed! Zo gezegd zo gedaan we hebben geplast de tanden gepoetst en ja hoor na een verhaaltje en wat liedjes ging je dan ook echt slapen. Heel apart, maar een bijzonder mooi moment. Zo stond je ook al een paar keer in de gang te roepen dat je jas aan moest en dat je naar buiten wilde, inmiddels al avond en donker maar jij moest en zou naar buiten. We zijn toen maar met Anna gaan wandelen en na een grote rond kwamen we weer bij ons huis en begon je te huilen want je wilde nog niet terug. Je weet heel duidelijk wat je wil en dat is erg leuk! We laten je hierin wel vrij, maar geven natuurlijk wel grenzen aan.

 Je bent ook erg zelfstandig en vermaakt je prima met dat wat je hebt. Ook bij de opvang horen we dat je je nog liever alleen vermaakt met een kleurplaat en potloden, dan dat je met een groepje kinderen meespeelt. Thuis niet anders, je pakt hier van alles uit je speelhoek en vermaakt je goed. Ook pak je de bal van Meadow af en rent dan hard weg om hem vervolgens weg te gooien zodat Meadow er weer achteraan gaat.

je bent een lachebekje en houdt er van om te donderjagen, springen op het bed had je ineens ook uitgevonden en moest ineens elke avond op het bed van papa en mama voor het slapen gaan. Echt waar wat ben jij een ontzettende donder. je gaat in de kast zitten en schuift de deur dicht om hem even later open te schuiven en te roepen: KIEKEBOEE. We moeten ontzettend veel om je lachen en je maakt het ons soms lastig om boos te zijn. We draaien onze hoofden soms maar weg om stilletjes te lachen, maar je weet donders goed hoe je ons moet paaien.

dame dame wat groei je hard...vele tanden en kiezen vullen nu je mond, je wangen worden steeds rooier en je lach....Die is met de dag mooier!