Uitgegleden in de badkamer...

Hierboven op de foto was hij alweer vrolijk gelukkig, een half uurtje na de val

Toen ik voor het eerst zwanger was, had ik een paar zorgen omtrent opvoeden met mijn slechtziendheid. Een van die zorgen was hoe het zou gaan als mijn kind iets heeft van een splinter, of valt en een wond? Kan ik dan wel helpen? Want een splinter in een vinger oid zie ik niet goed zitten... En hoe diep is een wond? Nouja, nu afgelopen week was mijn eerste echte vuurdoop...

Hoe vaak je ook je kind waarschuwt voor iets, in een seconde tijd kan het toch gebeuren. Ze zijn zo snel allemachtig. Zoals afgelopen woensdag met Niel, die uitgleed toen hij uit de badkamer stapte...

Het begon allemaal wel leuk - - Voor Niel dan, voor mij ietsje minder- - want blijkbaar zat het doucheputje verstopt. Dus toen ik Niel uit de douche kwam halen was er inmiddels een zwembad ontstaan in de hele badkamer. - - Nou is onze badkamer erg klein dus dat maakt het wat makkelijker- -

Niel vond het fantastisch. "kiijk mama, de auto's kunnen zwemmen!" Ja heel mooi Niel, maar eh wil je nu uit de douche komen?I k wist toen nog niet waarom het water niet wegliep en had in mijn hoofd al bijna Niel de schuld gegeven dat hij iets op het putje had gelegd oid - - oeps- -. Want als kind hebben mijn broertje en ik dat ooit gedaan met washandjes - - vond de oppas niet zo leuk- - En het doucheputje maken we iedere maand schoon dus daar dacht ik niet direct aan.

Maar toen Niel eenmaal uit de douche was vroeg ik hem om ook nog even uit de badkamer te stappen, want het zwembad stroomde al over naar de gang. Op het moment dat ik het zei wou ik er achteraan zeggen "maar pas op het kan glad zijn" maar toen was het al gebeurd... (voel me nog steeds schuldig daarover dat ik hem niet eerder had gewaarschuwd. Al had ik het ook zonder overstroming al wel 100x gezegd, maar toch... )

Hij viel met zijn achterhoofd op de rand van de badkamervloer (opstapje) en moest (gelukkig) direct hard huilen.T oen ik hem oppakte om te knuffelen liep het bloed over mijn handen en op de handdoek! Toen schrok ik van binnen wel echt, maar heb geprobeerd dat hem niet te laten merken. Wel hem steeds vragen blijven stellen om te kijken hoe hij reageerde... Gelukkig was hij na even witjes en stil, al snel weer zowat de oude. Ik wou toch ook kijken hoe diep zijn wond was, maar dat kon ik niet goed zien..

Dus met mijn telefoon een foto gemaakt zodat ik in kon zoomen, beetje gek misschien maar het hielp wel!

Bij de dokter is het geplakt en dat was maar goed ook want hij zei dat je tot op het botvlies kon kijken - - brrr- -

Niel is nu wel weer helemaal de oude en hij had er gelukkig al snel bijna geen last meer van! Maar ergens houd ik hem nog steeds wel wat extra in de gaten merk ik. De eerste nacht heeft hij ook naast mij geslapen, maar nu weer in zijn eigen bed. Een val op het hoofd vind ik gewoon best een beetje eng.

Maar voor mij, lang leve mijn mobiel! Zo kon ik het toch zien en dat voelt wel fijn.

*Foto hieronder bevat bloed*

De foto van dichtbij laat ik maar weg, maar het zag er na een poosje zo uit.