The road ahead is empty

Op een rustige avond loop ik de zoldertrap op en pak het welbekende dagboek uit de doos op de vliering. Ik sla 'm halverwege open. Kruip op bed. Klik het nachtlampje aan en ga comfortabel zitten met een kussen in mij rug.

Ik adem in en lees de woorden die ik aandachtig op het papier heb gekrabbeld. ..

2 weken vliegen voorbij. Ronald en ik hebben het geweldig! We hangen met zijn vrienden de avonden op het strand innig omarmd lopen we al zoenend over de boulevard. We lachen en denken niet aan later. We genieten van het hier en nu.

Het is weer zoals in het begin. De spanning, de liefde. Ik ben zo gelukkig en denk niet aan wat komen gaat. Totdat moment... Mijn OV Kaart ligt klaar, mijn spullen zijn gepakt en het is tijd om te gaan.

De beste vriend van Ronald, Mario, is al wat jaartjes ouder. Hij heeft een eigen auto met trekhaak en heeft, heel lief, aangeboden met een boedelbak mij en mijn spullen naar Groningen te verhuizen.

Het weekend voor THE day is het zover. Bepakt en bezakt vertrekken we. Mario is een goeie vriend. Hij is ook mijn vriend geworden en de rit naar Groningen hebben we de grootste lol. Hij is ook bemiddelaar, want Ro en ik hebben we eens wat mot. Hij bemiddeld altijd tussen ons en heeft heel wat ruzies opgelost.

Ik sla een aantal bladzijdes om.

Een bed heb ik nog niet. Dat is minder. De levering is vertraagd dus mijn bedbank komt pas over een week. Nu heb ik de eerste week een kampeerweekje met mijn klas gepland staan, dus 1 nacht zonder bed moet ik kunnen overleven!

De spullen zijn snel in en uit geladen. Ik richt mijn kamer in en Mario vertrekt niet lang daarna voor de terugrit. Ronald moet het weekend werken bij de plaatselijke slagerij in het dorp. Mijn moeder gaat mee richting Groningen samen met haar nieuwe vriend Nick. Over het incident weken hiervoor hebben we het nooit meer gehad. Zo gaan die dingen bij ons. We praten er niet over. Want als je er niet over praat is het er niet…. Ik weet gewoon dat ze niet eens meer weet wat er gebeurt is en (net als met alle andere keren) draait ze het vast weer zo alsof het mijn schuld is. Ik heb geen zin in ruzie of onenigheid. Ik wil gewoon een semi nieuwe begin.

Wonder boven wonder hebben we het leuk. De nieuwe vriend van mijn moeder is geweldig. Hij is goed voor haar en haalt het beste in haar naar boven. Hij maakt haar een beter mens. Ze halen boodschappen voor mij, voor de komende dagen. We verkennen het centrum en tussendoor sms ik met vriendjelief. Alles lijkt perfect.

Het Kampeerweekend is ook geweldig! Ik maak snel nieuwe vrienden en vriendinnen en merk dat ik goed in de groep lig. Tijdens de disco avond behoren mijn nieuwe vrienden Renate, Bianca, Ricardo, Willianne, Thijs en Eelco tot de feestgangers. Wij dansen tot we niet meer dansen kunnen en hebben de grootst mogelijke lol. Na de vakantieweek begint het echte studentenleven. Met z'n allen halen we onze schoolboeken op en ons nieuwe rooster. Ik verheug mij op de eerste schoolweek.

De eerste dag zit ik, tijdens een tussenuur, buiten op de binnenplaats van de school. 1 van de velen binnenplaatsen want deze school is enorm! Thijs komt naast me zitten. We praten over de toekomst. Wat we graag willen doen en willen bereiken. Hij verteld over zijn liefde voor motoren en over zijn liefde voor onderwijs. Hij is net 17 en heeft een bromscooter voor zijn verjaardag gehad waar hij vol trots over verteld. Hij heeft het over de zorg voor zijn jongere broertje die hij grotendeels op zich neemt omdat zijn ouders veel van huis zijn. Het is een slimme vriendelijke ambitieuze jongen.

Na de schooldag vertrekken we de stad in. Het café “Het witte paard” is ons stamcafé geworden. Gewoon voor een borrel of een goedkope hap. Voor €3.50 heb je al een goedgevuld dagmenu. We gebruiken het café met de grote lange tafels in de hoek ook om te studeren. Ik kijk uit naar volgend weekend want dan zie ik mijn vader en zusjes weer en bovendien natuurlijk mijn vriendje!

De week vliegt om.

Vrijdagmorgen schrik ik wakker door mijn wekker die zeker al 8 minuten afgaat. Ik kijk op mijn telefoon. Die barst van de sms'jes en gemiste oproepen afgewisseld tussen Willianne, Bianca, Ricardo en ook van Eelco. Met een ruk zit ik overeind in bed. Mijn vingers trillen. Ik hap naar lucht. In het eerste bericht staat “Er is iets verschrikkelijks gebeurt!” ”Bel me” “dit kan niet per sms” stuurt Renate.

Ik weet dit moment nog zo goed. Het was of de aarde onder mijn voeten verdween. Ik voelde me zo alleen… Met een brok in mijn keel bel ik Renate. Ze huilt en gilt… Met trillende stem zegt ze' “Thijs is dood” .