The party's over....

In een eerdere blog kon je lezen over mijn voorbereidingen op het feestje van mijn zoontje Max die 4 zou worden. Het moest een piratenfeest worden van meneer, dat zóu het dan ook worden. Dus wekenlang was moeder aan het knutselen. Heuse piratendiploma's, verrekijkers (van keukenrollen), piratendecoratie voor aan de muren, een ringwerpspel à la piraat (ronde touwen die je moest werpen om piratenhaken heen), een entreebord voor het roversnest, brievenpost met een brief van Kapitein Haak vol raadsels die de kindjes moesten oplossen, 'walk the plank', etc. Waar wás ik aan begonnen. Heerlijk ergens hoor, dat geknutsel. Het knutselen zelf is eigenlijk heel ontspannend, maar naast mijn veel te drukke werk was het even té misschien hier en daar. Ach, alles voor het kind. 

Nou het was een succes. We konden lekker buiten zitten met het zomerse weer gisteren. Dat was vooral prettig aangezien er stiekem best veel mensen kwamen. Veel vrienden met veel kinderen. Doe maar lekker buiten, meer ruimte. De kindjes vermaakten zich kostelijk. Zijn verjaardagscadeau (speelhuis in de tuin) werd volop benut. Veel kindjes kwamen ook echt verkleed als piraat aan en leefden zich heerlijk uit. Max was tot net voor de eerste gasten kwamen ook piraat maar deed gauw zijn piratenensemble uit op het laatste moment. Heerlijk koppig liep hij in zijn Superman-shirt met Superman-pet rond op zijn piratenfeestje ;-). Het feestvarkentje zelf heeft zich ook uitstekend vermaakt. Even een paar minuten de boel observeren vanuit een rustig hoekje, toen was hij los. Wat heeft hij genoten. De voedingsschijf van 5 heeft hij niet bepaald gehaald die dag (ik denk dat er weinig volwaardige voedingsstoffen te halen zijn uit een dieet van snoepjes, chipjes en komkommerschijfjes). De grote tap-zelf-je-drinken-container van de Hema was ideaal  om daarvoor te zorgen. Het is immers zó leuk om zelf het kraantje open te zetten en jouw (piraten)bekertje met ranja te vullen! Dan drink je wel door. De stapels cadeaus werd hoger en hoger, terwijl de tuin voller en voller raakte. Met gasten (groot en klein) maar ook met rommel. Ach, straks maar. 

Even werd het hem te veel toen iedereen in een enthousiast 'Lang zal hij leven' uitbarstte, net voor het aansnijden van zijn prachtige piratentaart. Immers, alle ogen waren op hem gericht en dat zag hij even niet zitten. Gelukkig mocht het de pret niet drukken, want met een stukje taart is alles weer goed. En daarna weer lekker spelen. Aan het eind van de middag zat avondeten er niet echt meer in (goh, hoe zou het komen met al dat gesnoep), net een paar knakworstjes en komkommertjes nog dan. De wallen begonnen onder zijn bleker wordende gezichtje te verschijnen, maar meneer zat nog vol enthousiasme. De laatste gasten bleven nog wat langer zitten, daarna werd het toch écht tijd om te gaan slapen. Eerst wat drinken (lees: tijd rekken) nog, daarna nog even de mensen uitzwaaien buiten, op zijn knie vallen waardoor er héél lang getroost moest worden, toch nog even in bad (wat zag hij er uit met dat buiten spelen) en naar bed. Zijn overprikkelde hoofd zat duidelijk nog vol, want de meest uiteenlopende vragen kwamen er als een waterval uit, zelfs toen het lampje al uit was. "Mama, waar zitten er allemaal botten?", "Mijn neus kan ik een beetje bewegen, is dat dan ook een bot er in?" , "Gaan we direct na dit slaapje naar het museum? Daar wil ik wel weer eens heen" , "Gaan we ook weer een keertje naar de Efteling?". Shhhhh maar liefje. Morgen gaan we lekker kletsen, jij en ik, nu gaan we maar eens rusten. Uitéindelijk kreeg ik meneer in bed, maar poeh wat was het al laat. Dat was een nieuw record...Die zal vast héél lang uitslapen morgen...

Nou dat was vast zijn plan, tot ik hem opeens wat vroeger dan verwacht hoorde roepen op de wc. Hij had héél speciaal gepoept namelijk. "Mama, ik heb poepsap gemaakt!", zei hij een beetje trots. O-ow, mijn mannetje heeft diarree...Gelukkig vond hij het even grappig. Maar daarna kreeg hij toch door dat hij zich eigenlijk helemaal niet goed voelde. Eenmaal beneden kwam het piepstemmetje "Mama, ik moet misschien een beetje spugen..." Mannetje toch. Met een emmertje in de buurt lag hij gedrapeerd over de bank maar even een film te kijken. Toen ik wat later in de keuken stond om een kopje thee te zetten, kwam het er toch uit. Beetje gal maar gelukkig. Toch een reactie van zijn lijf op de vermoeidheid. Dus dat werd een dagje op de bank. Af en toe een opleving toen we zijn cadeaus allemaal gingen bekijken. Daarna weer steevast op de bank. In de middag hoorden we hem opeens luid snurken op diezelfde bank...hij had het duidelijk even nodig. 

Wat een verschil met gisteren: vrolijkheid, drukte, hele dag spelen, veel hapjes en plezier (en heeeel veel prikkels, zeker voor een hoogsensitief mensje). Vandaag: rust, op de bank liggen en hangen, weinig doen en een halve boterham plus een bodempje pap in zijn smik. Ach ja, morgen gaan we maar voor de gulden middenweg. Een lekker gewoon dagje maar weer!