10 jaar geleden
stapelgek word ik
Wat is een peuterpuber vermoeiend...
Zoek mij rot naar oplossingen. Onze zoon van 2.5, wat een drama deze dagen... We geven hem al vanaf dat zijn broertje geboren is, extra aandacht. Iedereen die op bezoek kwam moest van ons hem eerst aandacht geven voor ze aan de baby mochten komen. Velen namen zelfs een kadootje voor hem mee als grote broer.
Momenteel haalt ie me het bloed onder de nagels uit met zijn gedrag... gillen, schreeuwen, nep huilen, slaan op de meubels als ie zijn zin niet krijgt, grote mond, alles is NEE, hij is zooooo vreselijk stout en geen land mee te bezeilen momenteel... Negeren helpt niet ... ja dat wordt dan echt een dagtaak. Nix aan. En als we een compliment geven ... slaat hij meteen om en gaat vervelend doen. Als hij heerlijk aan het spelen is, slaat hij ook ineens om als iets niet lukt en het gaat echt om de stomste dingetjes. Wij proberen hem bij te brengen dat als iets niet lukt het niet erg hoeft te zijn en het na een paar keer proberen vast wel lukt. Of hij 'zeurt' maar door "mama, mama, mama" als iets niet lukt. Als ik dan kom en het hem wil voor doen, dan pakt hij alles af gooit het weg, gaat schreeuwen én gaat weg. En als ik dan weg loop gaat hij schreeuwen dat ik moet helpen. Erg erg vermoeiend. En het kan een schat van een jongen zijn hoor. Een leuk joch waar ik echt van kan genieten, maar de meeste tijd van de dag is het drama. Pffffffffffffffffffffffffffff ben het zo zat. Wat een gevecht om niets en zoooo vermoeiend. De hele dag door is het gillen en schreeuwen, ik erachter aan om hem in de hoek te zetten en hij gaat in de hoek gewoon door met gillen en tegen de muur trappen en dingen gooien. Hij bekijkt zijn broertje, als die in slaap aan het vallen is, dan gaat ie extra veel lawaai maken, alsof hij weet dat ik dan even mijn handen vrij heb als hij slaapt.
Wie weet wat ik hiermee aankan? Ik ben het zo moe om de hele dag door te moeten vechten met hem... Heb gewoon neiging om hem volle dagen op de crèche te laten ipv de ochtenden die hij nu gaat...want daar is ie een engeltje als ik de leidsters moet geloven!
Ik vind het ook zo zielig voor zijn babybroertje, die heeft geen moment rust als zijn grote broer thuis komt, omdat er alleen maar gegil en getier in huis is dan...
En dit terwijl hij wel van zijn broertje houdt, wil hem steeds knuffelen en aanraken en kusjes geven, is supertrots op hem en wil hem aan iedereen voorstellen...dus dat is het hem niet...
zucht... ik trek hem echt niet meer, wie heeft er nou een hekel om rond haar Eigen kind te moeten zijn? :( Ik voel me een superslechte moeder momenteel...niet normaal meer....
RemcoMielo
vandaag krijgen we te horen dat hij op de crèche ook aan het veranderen is en zelfs een meisje geslagen heeft vandaag... ik ben echt radeloos met hem deze dagen :(
May
Herkenbaar! Ik had na de bevalling ervoor gekozen om na 4 dagen ziekenhuis naar huis te gaan zodat ik er echt nog even alleen voor Quinten kon zijn. Wanneer hij op school zat en 's avonds in bed lag ging ik naar de meisjes in het ziekenhuis. Ik denk dat het hier ook niet goed was gegaan als ik thuis was gekomen tegelijkertijd met de meisjes. Toch speelt hij pas sinds dit weekend weer uit zichzelf met zijn eigen speelgoed in plaats van dat hij alle aandacht aan het opeisen is. Als het financieel haalbaar is dan zou ik misschien toch overwegen om Remco 1 hele dag naar de creche te doen om zelf even tot rust te komen. En blijf vooral doorgaan met complimentjes geven, en het negatieve gedrag negeren en enigszins afkeuren. Het heeft even de tijd nodig.
Marieke80
Toch doorgaan met de complimenten! Mijn jongste heeft een periode gehad waarin hij complimenten niet wilde horen, maar ik ben domweg doorgegaan. Echt de kleinste dingen benoemde ik. En langzaam maar zeker is hij ze gaan accepteren.
yvetje
Heftig, maar ik denk heel normaal. Er zijn zoveel veranderingen in huis, ook al vind hij het helemaal geweldig, hij moet er toch aan wennen. Ik denk dat je moet blijven proberen om rustig te blijven, hoe moeilijk dat ook is en idd geen aandacht te geven aan de negatieve dingen. Ook al staat hij dan heel lang in de hoek, zodra hij rustig word kun je weer bij hem komen. Het is super vermoeiend, maar standvastig blijven werpt wel zijn vruchten af. Sterkte.