9 jaar geleden
spontaan VS structuur
Balans zoeken tussen spontaan en structuur in t leven tussen de picto's :)
Mijn man en ik zijn spontane mensen. Onze vrienden zijn spontaan. Onze familie is spontaan.
We doen spontane dingen. Dagje uit, weekendje weg, avondje uit, zomaar op bezoek gaan, zoete inval, koffie altijd klaar. You name in....
Of moeten we zeggen, dat deden we..
Eind november kregen we de "diagnose" van onze oudste dochter; Ass oftewel een stoornis in het autistisch spectrum.
Een lange weg ging er vooraf. Op de peuterspeelzaal en thuis kreeg ze angsten. Extreme onverklaarbare angsten. Ze was nog geen 3. Op advies van de peuterspeelzaal contact gezocht met de integrale vroeghulp. Een scala aan vragenlijsten, gesprekken, video opnames en vooral veel zorgen en tranen. Wat is er toch met ons meisje aan de hand?
In mei een gesprek met een kinderarts en kinderpsyogoloog, tja ze hadden toch het vermoeden dat autisme aan de orde wat. BAM... Zo wat kwam die hard aan. Autisme. ?
Gevolgd door een onderzoek in Nijmegen bij Karakter. Ochtend spelen, tja ook daar waren de vermoedens weer. BAM.. Zou het dan toch?
Na lang wachten konden we in november weer in de auto, 5 lange kwartieren kropen voorbij. Maar toen kwam het eruit; ze heeft toch echt n vorm van autisme. Pddnos in de volksmond.
En nu? Nu zitten we in een voorspelbaar leven vol met picto's, plannen, organiseren, overwegen en afwegen. In een leven wat niet vanzelfsprekend gaat; schoolkeuze, dagje uit en feestjes. In een leven van balans zoeken; in de relatie tussen mijn man en ik, in de aandacht naar de jongste dame, in het steeds maar uitleggen naar anderen en in het werk.
Alles wat we van nature niet zijn maar wat we SAMEN met vertrouwen, kennis en vooral heel veel liefde aankunnen.
En met de liefde voor onze meiden en elkaar word ons gestructureerde leven ineens een stuk makkelijker en leuker.
Autisme is zo gek nog niet! !!
NiN30
Klopt helemaal wat je zegt. Mn dochter is alleen 3 (bijna 4) en kan er op dit moment heel slecht tegen. Dus moet haar nu echt wel hou vast geven. Wie weet in de toekomst ;)
Anoniem
Onze tweede zoon heeft ook pddnos , voor ons kwam de diagnose als een opluchting, eindelijk had dat wat wij al 6 jaar vermoeden een naam. Wij zijn misschien van nature iets minder spontaan dan jullie, maar met een gezin van 4 kinderen en een kinderopvang aan huis, is het hier niet echt gestructureerd. eerder een huishouden van jan Steen en altijd wel iemand die spontaan binnenvalt. Wij laten onze zoon(nu 9) altijd zelf beslissen wat hij dan wil, erbij blijven of naar zijn kamer waar het rustig is. meestal gaat hij eerst even weg en komt dan uitzichzelf terug.Praten en eten lukt hem niet in de drukte dus we zorgen wel voor rust momenten. Waarom schrijf ik dit, omdat onze zoon nu zelf aangeeft dat hij het fijn vind dat wij hem niet altijd beschermd hebben. Daardoor heeft hij geleerd zelf sterk te zijn, zegt hij zelf!! Structuur is goed, maar laat je dochter ook zelf zoeken naar haar grenzen en plan niet alles van te voren in. Wij hebben wel het geluk dat onze zoon een enorme dosis humor in zich heeft en daarmee överleven"we samen de minder leuke momenten en versterken we de leuke momenten.