Speelafspraken van je kind; hoe ga jij ermee om?

In 2012, mijn oudste dochter was toen nog een kleuter, schreef ik onderstaande blog over speelafspraken.

Dertig jaar geleden liep de hele buurt na schooltijd uit; alle kinderen gingen na school onbevangen samen buiten spelen. Tegenwoordig is het voor veel ouders een hele ommezwaai. Kindje naar groep 1? Welkom in de wereld van "het afspreken"! Regelmatig wordt de "afspreek- markt" al s`ochtends vroeg geopend.

Voor de eerste zoemer gaat, roepen de kleintjes al zinnen naar elkaar als:"Ik kan vandaag niet afspreken, want ik moet naar zwemles...heb al met Sara afgesproken... ( of wat je hier ook kunt invullen )" of "Mag ik vanmiddag bij jou?" Deze moderne markt brengt alleen bij ouder en kind wel heel wat meer stress teweeg dan de bekende markt met kilo`s bananen en appels.

Bij ons op het schoolplein klinkt regelmatig kleuter gehuil en ook pruillipjes en boze gezichten zijn geen zeldzaamheid. In theorie had ik het zo mooi bedacht: twee vaste dagen afspreken en verder lekker met mama mee naar huis. In de praktijk heb ik toch teveel obstakels gevonden om zo consequent te zijn en vooral te blijven. Alleen woensdag en vrijdag klinkt redelijk, maar wordt bijna een onmogelijke missie door vriendin 1 die op woensdag naar ballet moet, vriendin 2 met zwemles op vrijdag en vriendin 3 die juist net die dagen geen zin heeft om af te spreken of een combinatie hier van. Zo wordt het af en toe een puzzel die net niet in elkaar past.

Verder heb ik ondervonden dat bijvoorbeeld de donderdag een ideale "playdate" dag is, aangezien het dan lekker kort is( niet erg met dat ene kindje dat al binnen enkele minuten ruzie maakt of omdat mama gewoon moe is. De vrijdag blijkt bij ons juist minder ideaal te zijn, want dodelijk vermoeiende kindjes, dus veel kleine brandjes die geblust moeten worden door ondergetekende. ( inmiddels genoeg ervaring voor de vrijwillige brandweer )

Gelukkig kan ik zeggen dat er langzaam wat ritme in komt met een paar vaste vriendinnetjes en vertrouwde moeders, maar het blijft moeilijk om recht in de verwachtingsvolle ogen van een kleuter te kijken en deze daarna keihard te moeten teleurstellen. Een compromis sluiten ( "Kom je morgen dan bij ons spelen?" ) wil nog wel eens helpen.

Natuurlijk moeten ook kleuters leren om met teleurstellingen om te gaan, maar met mijn gevoelige ziel en een zeer temperamentvolle dochter aan mijn zij valt dat niet altijd mee.

Nu, ruim 2 jaar later, heb ik nog steeds 'Het mysterie van de speelafspraken' niet geheel ontrafeld. Mijn oudste dochter zit inmiddels in groep 4 en wat ik nooit verwacht had, is toch echt gebeurd. Met haar 8 jaar begint ze wat selectiever te worden in haar vriendschappen. Ze heeft één heuse hartsvriendin en nog een stuk of 4 vriendinnetjes waar ze regelmatig mee afspreekt. Kon ze als kleuter op het schoolplein nog weleens hartverscheurend in huilen ( of nog erger: schreeuwen ) uitbarsten als ze niet mocht afspreken, inmiddels geeft ze ( wonder boven wonder ) zelf aan dat ze helemaal geen zin heeft om af te spreken. Hoeraaaa! Hoe fijn is dat?

Ons jongste meisje daarentegen, spreekt het liefst elke dag af. Ze zit in groep 2 en barst van de vriendinnetjes. Het komt zelfs regelmatig voor dat ze twee keer op één dag afspreekt. Op donderdag bijvoorbeeld tussen de middag en om half 4. Als moeder zijnde vind ik die speelafspraken af en toe zo dubbel. Van de ene kant ben ik heel blij dat mijn meiden goed in de groep liggen en meestal is het ook erg gezellig, maar soms...Soms baal ik er gewoon even van. Sterker nog: ik kijk dan stiekem wel erg vaak op de klok of het misschien al bijna 'tijd is om opgehaald te worden'...

Al vrij snel na het schrijven van mijn eerste blog over speelafspraken hebben we de 'vrijdag- niet afspreken' regel ingevoerd en ik moet zeggen:'het bevalt me geweldig!' Als ik niet hoef te werken, eten we iets 'speciaals' en doen we spelletjes of gaan we lekker naar buiten. Gewoon samen genieten dus!

Hoe ga jij om met die speelafspraken? Heb je een bepaalde structuur op dat gebied of juist helemaal niet? Of misschien spreekt jouw kind juist liever helemaal niet af? Ik ben benieuwd!