Snoep maakt dus niet gelukkig

Wat had ik vandaag een leuke meidendag verzonnen. Mijn zoontje was onder de pannen en 'de dames', ik en mijn 5 jarige dochter, gingen samen op pad.

Even de stad in (we houden allebei van door de stad slenteren), lunch bij de Mac, en als verrasssing mocht ze de door haar felbegeerde zak schepsnoep eens hebben. Daarna doorlopen naar de kindermusical.

Mevrouwtje had haar dag niet. Huilerig en drammerig. Ik wilde graag haar het gevoel geven 'bijzonder' te zijn, veel staat in het teken van de baby. Opgewekt maar duidelijk dirigeerde ik haar wat jengelige gedrag naar wat gezelliger, maar pfff daar ging ERG veel energie inzitten.

Eenmaal bij de Jamin aangekomen leek het een leuke verrassing. Fout nummer 1 was dat ik onduidelijk was over het moment van snoep eten. Ik hield vaag aan 'als de show is begonnen'. Toen de show begon gaf ik haar wat snoep. Normaal eet zij hoogstens 2 keer per week echt een snoepje, nu had ze er al 8 in haar mik. De rest van de zak borg ik op.

Ik vond haar eerst zo gezellig aanhankelijk. Want ik hoorde niet wat zij zei, de musical was al begonnen en ik vond .de show zelf erg leuk. Toen de muziek wat zachter werd en ik wel een beetje geïrriteerd begon te worden aan de hoeken waar mijn vingers in werden geduwd hoorde ik het.

Even een korte uitleg: krijsen werkt bij mij niet. Ik heb mijn dochter (ben ik niet trots op, eerder uit wanhoop) een keer in een vol zwembad in de hoek gezet. Mijn standaardhouding in dit soort zaken is: consequenties op ongeoorloofd gedrag blijven jouw probleem, en ik heb geen zin in gekrijs in mijn oor. Tips welkom!

"snoeoeoeoeoeoep....*kreun kreun kreun* snoeoeoeoep...." en daarbij een zeer naar ontevreden gezichtje. Ik voelde me naast nogal geïrriteerd ook wel schuldig. Had de zak weggelegd zonder verder te zeggen hoe of wat. Dus ik gaf toe en zei dat ze er nu nog eentje mocht en in de tram terug nog eentje. Dat gaf rust en mijn vingers werden met rust gelaten.

Ik pakte de zak en hoorde om mij heen meer kinderen onrustig worden. Dezelfde ontevreden trek zag ik bij de kinderen om me heen die ook de zak snoep ontwaarden. Mijn dochter griste met een 'alleen de kleine snoepjes zijn er nog! ik wil er 2" een snoepje en at hem half huilend op. Ze meldde dat ze GEEN leuke dag had want ze wilde MEER snoep.

De rest van de dag loerde mijn dochter op mijn tas, en als ik iets wilde pakken leek het sterker dan zichzelf."snoeoeoeoeooooeeep" kwam er kreunend uit en ze ging maar aan haar eigen vingers staan draaien. Ik heb met haar afgesproken dat ik NOOIT meer een zak snoep koop op deze manier, mijn normaal lieve blije meisje is er duidelijk niet door opgevrolijkt...

Helaas om deze toestanden in de toekomst te voorkomen heb ik de zak net maar leeggegeten.

"snoeoeoeoeoeoep" whahaha!!!