Slaapregressie of progressie?

2 onder 2 is heel leuk als ze niet beide een slaapregressie hebben…

Wat een pittige week hebben we deze week. Beide kindjes aanhankelijk, beide kindjes die onrustig slapen en beide kindjes die geen raad weten met zichzelf en dan maar op huilen zetten.

Heel frustrerend als ouder want je wilt dat je kleintjes zich in de hum voelen en wilt ze graag helpen. Louie-James bevindt zich in zijn 4e sprong ook wel de sprong van gebeurtenissen. Dit houdt in dat hij een korte serie van aan vloeiende overgangen, patronen of sensaties gaat leren zien, horen, voelen, proeven en ruiken. Maar hij gaat ook dingen kunnen uitvoeren zoals met een rammelaar heen en weer schudden. En omrollen. Dat vraagt veel van zijn lichaam en kunnen dus ook niet gek dat deze sprong 5 weken duurt!! Help!!

Fay bevindt zich ook in een grote sprong en dat merken we al een tijdje. Het begon een hele tijd geleden met slechter eten, kieskeurig naar een bepaald kleur groente, geen koortjes willen etc. Naar (op de opvang) 2x niet willen slapen tussen de middag en thuis 1x. Dat is iets wat eigenlijk nooit meer voorkwam sinds dat de 9 maanden was. Ook kreeg ze deze week 2x in de avond het idee dat ze nog niet hoefde te slapen en pas om 23:30 in slaap viel omdat ze er zo tegen haar slaap aan het vechten was. Dit herkenden we echt niet meer van Fay. Wij hebben de eerste 9 maanden hier veel mee te maken gehad dat ze slecht sliep maar eenmaal toen ze het doorhad met 9 maanden werd ze echt een hele goede slaper.

Maar naast het slechte slapen merkten we ook verschil in haar vocabulaire. Het breide zich in een razendsnel tempo uit. Ze leert woorden alsof het niets is. Het lijkt haar haast geen moeite te kosten om alles na te zeggen. Maar vaak zit haar hoofd zo vol van alle woordjes die ze geleerd heeft dat ze er soms bij gaat stotteren omdat zij het liefst al lange zinnen maakt met alle woordjes erin. Of dan benoemt ze alle woordjes wat ze kent als ze in bed ligt voor ze in slaap valt. 

Je ziet haar kennis vergaren en verwerken. Er gebeurd veel in zo’n klein lichaampje en koppie.

Het is heerlijk om 2 kindjes te hebben die qua leeftijd zo dicht op elkaar zitten. En het is ook wel weer fijn dat ze beide door een uitdagende periode gaan want het betekend dat we het ook in een keer hebben gehad voor deze periode/ fase. Maar het vraagt veel ons als ouders. Het vraagt veel geduld wat je soms echt niet meer hebt in bepaalde situaties. Je wordt als ouders enorm op de proef gesteld tijdens zulke grote sprongen.

Op veel momenten deze week verloor ik wel eens mijn geduld maar ik wist mezelf weer terug te brengen naar het hier en nu en te relativeren omdat ik telkens de gedachten houd dat alles een fase is. Dat het eigenlijk geen regressie is maar progressie. En wel omdat na deze moeilijke periode voor ons allen, onze kleintjes weer nieuwe vaardigheden zich eigen hebben gemaakt wat ervoor zorgt dat ze hun skills kunnen gebruiken in het dagelijkse leven. Maar ook de interactie en de band wordt nog sterker en leuker.

Het enige wat ik voor ze kan doen tijdens zulke grote veranderingen maar eigenlijk altijd wel als ze nieuwe dingen leren, is geduld hebben, richting geven en ze liefhebben. Want daar hebben ze het meeste aan. 

Herkennen meer ouders de struggle en hoe gaan jullie ermee om?