10 jaar geleden
Ruzie op de opvang
Blij met de opvang, maar er is een kind die wel eens gemeen is.
Neo gaat al vanaf 8 maanden oud naar de opvang en daar ben ik super tevreden over. Neo zit inmiddels in de peutergroep (2-4 jaar). In de peutergroep zitten ook kinderen die hij al kende van de babygroep. En zo ook Y (ik zal zijn naam niet gebruiken).
Y kan heel lief zijn, maar soms ook helemaal niet. Neo komt vaker thuis met schrammetjes. En toen de vaste juf een weekje op vakantie was, had Neo elke dag wel weer een nieuw wondje. Ik begrijp best dat kindjes op die leeftijd wel eens ruzie hebben en dan meteen meppen of krabben, omdat ze nog moeite hebben met zich te uiten (en vooral speelgoed delen is soms lastig voor ze). Maar de druppel was er bij mij toen Neo met een blauw/paarse knijpplek op z'n buik naar huis kwam. Nu heb ik Neo natuurlijk gevraagd hoe hij telkens aan die wondjes kwam en vaak zei hij: "Y". Soms was het ook wel een ander kindje. Maar na die vieze knijpplek ben ik toch maar op de juffen af gestapt en gezegd dat ik er nu langzaamaan wel genoeg van begon te krijgen. (Nog erg netjes, want de stoom kwam uit mijn oren). Zeker omdat ik wist dat Y in de babygroep ook weleens gemeen was, en vaak dingen deed als de juf niet keek.
Bij de opvang letten ze er nu meer op. Maar het is natuurlijk niet altijd te voorkomen. Zeker als de juf een luier van een ander kindje moet verschonen, of de kindjes in bed moet leggen. Ze kunnen zich niet in 2-en splitsen en overal tegelijk zijn.
Dus een paar dagen geleden kwam Neo thuis met papa, die hem had opgehaald. En ja hoor, Neo had een flinke kras op zijn kind waar Y heb had gekrabd. Papa vertelde me dat de juf tegen Neo had gezegd dat Neo ook wel terug mocht slaan als Y hem nog eens wat deed. Ik begrijp haar reactie wel, want Y doet dit niet allen bij Neo. Maar ik heb liever niet dat Neo leert om te slaan. Alhoewel ik in mijn hoofd stiekem wel trots zou zijn als ie Y een flink ervan langs gaf, ben ik niet iemand die mijn kind wil leren om te slaan.
Ik weet dat Y het ook niet makkelijk heeft thuis, met een autistische broer. Maar het is wel frustrerend en soms ben ik gewoon bang dat Y de andere kindjes aansteekt met zijn gedrag. Ik moet er ook bij zeggen dat er ook veel momenten zijn dat Neo heel goed met Y kan spelen.
Neo is gelukkig erg lief, en geeft iedereen kusjes en knuffels dus het valt tot nu toe mee. En ik heb gehoord dat Y binnenkort naar een andere opvang gaat. Pffff, gelukkig, een zorg minder.
Ik wil wel even benadrukken dat ik heel tevreden ben met de opvang waar Neo heen gaat. Ik zou geen andere willen. En ook Y is niet alleen maar slecht, hij kan ook heel lief zijn. Overal gebeuren dit soort dingen wel denk ik. Maar wilde het gewoon even kwijt =)
Anoniem
Met mijn dochter is hetzelfde aan de gang. Ze zit op een kinderdagverblijf waar een kindje ook steeds iedereen pijn doet, maar afgelopen week was echt de druppel. Mijn dochter (bijna 3) komt heel verdrietig thuis, is heel stil. Daarna komt ze bij me zitten en zegt: D. heeft mij geknepen. Ik vraag haar of hij dat vaker doet, ze zegt ja. Ik vraag haar waar hij haar geknepen heeft. Ze zegt: bij mijn keeltje, zo. en ze doet twee handen om haar keeltje. Nou ik had het niet meer. Ik weet heel goed wanneer mijn dochter iets verzint of niet (hier wilde het kinderdagverblijf op aansturen namelijk), als ze dingen verzint en ik vraag door dan begint ze te giechelen en 10 verschillende dingen tegelijk te roepen. Nu was ze echt verdrietig en stil. Het jongetje in kwestie heeft een moeilijke thuissituatie en krijgt nauwelijks een opvoeding mee van huis uit. Mijn dochter kwam een tijd terug al met scheldwoorden thuis. (f*ck you, en hou je bek, etc) Ook hierover heb ik het kdv aangesproken. Nadat mijn dochter mij het verteld had, heb ik meteen het KDV gebeld. Hun reactie: "Haha nee ze zal t er wel over hebben dat D. vandaag een ander kindje gebeten had." Nou, lijkt me toch ook een ernstige zaak hoor! Maar buiten dat wil ze het afdoen met alsof mijn dochter een totaal ander verhaal had willen vertellen. Ik heb een gesprek geëist met de leidinggevende en deze de volgende dag ook gehad. Ze zouden (weer) een gesprek met de ouders aangaan en eens in een teamoverleg gaan overleggen wat ze het beste kunnen doen. Dit overigens met diepe zuchten en een houding van "komt er weer een". Vanochtend kom ik op het KDV en ik geef aan dat ik wil dat mijn dochter uit de buurt blijft van D. De leidster kijkt verbaasd en zegt: waarom? Ik dacht dat ik van mijn stoel viel. Wordt er tegenwoordig niet meer aan overdrachten gedaan? Het is 6 dagen geleden gebeurd, en nog steeds zijn de (vaste) leidsters niet op de hoogte van wat er zich de andere dagen heeft afgespeeld?? Ik voel me niet echt serieus genomen. Wat kan ik nu nog doen? heeft iemand tips? Ik mag het misschien niet zeggen maar t liefst zou ik zien dat dat jongetje van het KDV af gehaald wordt. Ik begrijp dat hij het moeilijk heeft thuis, maar ik vind niet dat daar nog 10 andere kinderen last van moeten hebben. Ook snap ik dat kinderen elkaar wel eens slaan/schoppen/knijpen. Daar leren ze van (mits goed gecorrigeerd uiteraard). Maar een kind van 3,5 dat een kind van 2 bij haar keel knijpt vind ik toch een heel ander niveau krijgen. Ik wil niet dat mijn dochter wordt blootgesteld aan dit soort geweld. Er ligt ook niet echt een ander KDV in de buurt waar ik haar zo 1,2,3 naar toe kan doen. Wat zouden jullie in deze situatie doen? Sorry voor mijn lange verhaal, maar ik weet het echt niet meer..
Muisje
Jeetje heftig hoor. Mijn neefje zit op de basisschool (dus is al 9 jaar) Maar een paar jaar geleden zat er een heel gemeen kindje in z'n klas. (kwam met mes naar school en zei tegen kindjes die hij sloeg "Als je het zegt, vermoord ik je". Ook keek dat gemene jongetje (ik noem zo'n kindjes altijd Damien - duivelskindje van film) op die leeftijd al naar pornografische afbeeldingen. Mijn neefje had in zijn slaap hele rare aanvallen, soort epilepsie maar dat was het niet, geloof dat ze het fantoomslapen noemden, maar weet niet meer zeker. Heel eng in ieder geval. Achteraf schijnt dat dus ook met dat "Damien-kindje" te maken te hebben. Kindjes krijgen toch veel mee, maar weten het nog niet te plaatsen en zeker niet op te lossen. Ik merk zo aan Neo niks, omdat ik niet anders weet dan hoe hij nu is, maar dan zal ik het wel merken als Y. weggaat binnenkort.
Anoniem
Bij mijn dochter op de groep zaten ook twee kindjes die erg gemeen konden zijn. De een beet en kneep andere kinderen (ook mijn dochter) en de andere sloeg en kon erg agressief zijn (overigens nooit tegen mijn dochter. Ik vond het vervelend, maar vond ook dat het er bij hoorde. En mijn schoonzus zei altijd dat de kindjes die slaan, knijpen e.d. Eigenlijk een groter probleem hebben dan de gepeste kindjes en daar zit wat in. Toen ze bijna drie was heb ik haar overgeplaatst naar de gastouder waar haar grote broer ook zat. Gewoon uit gemak, dan hoefde ik 's ochtends maar naar 1 adres te fietsen. De eerste dag vroeg ze aan mij of die twee kindjes hier ook waren. Ik antwoordde 'nee'. Ze heeft vervolgens de hele dag gekletst bij de gastouder terwijl ze op de opvang erg stil was. En wat nog opvallender was, vanaf die dag sliep ze door, terwijl ze daarvoor altijd erg slecht sliep en bijna elke nacht wel 6x wakker werd..... Ik wist dat ze onder de indruk was, maar ik heb nooit in de gaten gehad dat het zoveel impact op haar had. Had ik haar maar eerder overgeplaatst :-)
Muisje
Het fijne van jou is dat je wel inziet dat er iets mis is. Natuurlijk is het voor jou ook moeilijk. En misschien kun je wel hulp inschakelen als je het zelf niet meer aankunt. Nadeel van de ouders van Y. is dat ze zelf niet zien dat er een probleem is, want Neo is niet het enige kind dat pijn gedaan wordt op de opvang. Ik begrijp heel goed dat het een moeilijke situatie is als je een kind hebt dat andere kinderen "pest". En ik hoop dan ook dat je een oplossing kunt vinden voor jou zoon. Als hij het gedrag alleen op de opvang vertoont, moet je misschien eens in gesprek gaan met de opvang. Bij onze opvang komt eens in de zoveel tijd een onafhankelijk iemand om naar "probleemgevallen" te kijken. Dan gaat het ook om kinderen die op andere gebieden, bv lezen etc, niet meekomen met leeftijdsgenoten. Vraag het eens na als je wilt. Het is niet erg om hulp te vragen, denk dat je dan juist sterker in je schoenen staat en het misschien de situatie voor jezelf ook makkelijker maakt. Veel succes en bedankt voor je bericht!