Praten met je kind over misbruik.

Laatste tijd denk ik hier vaak aan. Hoe leg ik uit/waarschuw ik mijn kind over seksueel misbruik.

Zelf werd ik naar mijn mening niet op de juiste manier “gewaarschuwd” ervoor. Er werd tegen mij gesproken uit angst en boosheid.

Voorbeeld: pas op als je ergens alleen bent. Vertrouw niemand! Mannen zijn gevaarlijk etc.

Hierdoor was ik erg alert er op en altijd achterdochtig van de intenties van iemand, vooral van een jongen/ man. Maar goed , ik ben een vrouw en ik heb twee zonen. Ik ga ze zeker leren hoe ze met vrouwen horen om te gaan en nee is nee. Maar helaas gebeuren ook dingen bij jongens.

De reden waarom ik er nu over schrijf is omdat ik gisteren een e-mail kreeg vanuit de zwemles van mijn oudste.

Mijn oudste is 5 jaar en gaat vanavond weer naar zwemles. Hartstikke leuk en blij voor hem. Hij heeft er zo zin in! Alleen in de e-mail stond dat de ouders niet mee mogen naar binnen en de kinderen hun zwem kleden onder hun kleding aan moeten hebben. Ouders mogen dus niet mee om je kind de helpen om te kleden en af te zetten in de zwem zaal. Aan de deur zal een begeleider je kind mee nemen naar de zwem zaal en daar kleden ze zich om. Klinkt misschien allemaal niet gek.

Maar ik kreeg allemaal scenario’s in mijn hoofd. “ wat als hij de begeleider onderweg kwijt raakt want ja veel kinderen ? En zij zijn geen pedagogen. Wat als iemand hem mee lokt en zich voor doet als zijn zwem docent of begeleider. Wat als wat als.....”  ik krijg er een beetje benauwd van als ik eraan denk. 

Ik snap dat ik misschien paranoïde klink. Maar dit zijn wel scenario’s die zeker mogelijk zijn. Ik moet mijn kind aan de deur aan een stel vreemden afstaan. Natuurlijk heb ik de keuze om dit niet te doen maar aan de andere kant denk ik, ik kan hem niet eeuwig verbergen..Ik wil hem liever leren hoe hij in bepaalde situaties moet reageren.

Maar zelf los van zwemles, vind ik het belangrijk om zo een gesprek te hebben met mijn kind. Ik heb weleens tegen mijn oudste gezegd: je weet dat niemand anders aan je billen of piemel mag zitten hè. Alleen mama en papa als je aan het douchen bent. Maar dan mag jij ook nee zeggen als je dat niet wilt. Niemand mag jou daar aanraken, kinderen niet, juffen of meesters niet etc etc.

Ik denk dat ik beetje verdwaald raak in wat de juiste methode of benadering hierin is. Vanuit mijn opleiding als dramatherapeut weet ik wel een of ander, maar zelf als moeder zijnde is toch anders. Ik ben erg alert dat ik hem niet angstig maak ofzo, klinkt dat logisch? of bekend voor iemand?

De reden dat ik dus dit schrijf is in de hoop wat advies, tips van jullie te mogen ontvangen. Ouders die zulke gesprekken al hebben gevoerd of van plan zijn. Hoe is jullie aanpak hierin?

Dank voor het lezen! Op mijn instagram @mommyhood__ mag je ook jouw verhaal/aanpak delen.