Praat jou kind nog niet?!

Een tijdje terug hadden we een afspraak bij de kinderarts. Dit omdat Vince toen hij een baby was een hartruisje had. So just to be sure even laten checken door de kinderarts. Gelukkig was deze vanzelf weg gegaan. 

Zei vroeg mij of ik nog wat vragen had en hoe het verder met Vince gaat. Ze vroeg naar zijn ontwikkeling. Hij loopt heel goed, is vrolijk, gooit met de bal en het begrijpen van taal gaat redelijk. Spreken doet hij nog niet zo veel. 

Een paar weken later gaat mijn telefoon. Anoniem?! Hallo met .... van het consultatie bureau. Ik heb vernomen van de kinderarts dat Vince nog niet zo veel praat? Maakt u zich zorgen? 

Even stond ik perplex. Op zich heb ik er geen probleem mee dat een kinderarts inlicht maar waarom zo achter mijn rug om? Dat had ze best even mogen vragen. Maar goed daar kon deze mevrouw natuurlijk helemaal niets aan doen en belde met de beste bedoelingen. 

Ja mijn kindje is nu een vrolijke dreumes van 1,5 jaar. Hij loopt en rent als de beste en zegt pas een paar woordjes. ‘Papa, nee, koe en (Heel soms) mama’. Verder brabbelt hij wat in zijn eigen taaltje. Ik maak mij helemaal niet zo veel zorgen hoor! Hij doet alles op zijn eigen tempo. Los lopen deed hij met 16 maanden. Nu is het ook nog zo dat hij niet naar de opvang gaat dus hij komt amper in de buurt van zijn leeftijdsgenoten. 

Ik zou hem best graag wat uurtjes naar een kinderopvang willen laten gaan hoor! Maar helaas heeft de overheid het weer fijn geregeld. Ik zit dus in de ziekte wet en heb dus geen recht op kinderopvang. (Ja tenzij je aan het reïntegreren bent of een opleiding volgt) 

Even terug naar het telefoon gesprek met het consultatie bureau. Ik vroeg wat er dan normaal is als kinderen 1,5 jaar zijn. Wat moeten ze ongeveer kunnen?

Kleine opdrachtjes: Waar is je bal/knuffel? Pak eens je schoenen. Doe maar in de prullenbak. Ze moeten minimaal 5 woorden kunnen zeggen. (Met begrip) een woord mag ook iets wat er veel op lijkt zijn. (Zoals paraplu / plu.)

Uuh oke? Ja als ik hem vraag waar is de bal pakt hij deze. Maar als ik vraag waar is je konijn? Dan kijkt hij mij vragend aan. Hij zegt als hij het eten lekker vindt ‘papa’. En heeft totaal geen idee wat papa, mama of koe is. Gelukkig snapt hij het woordje nee wel.

Wanneer zo iemand dat dan zegt denk ik oei?! Gaat dat dan wel goed? Ik maakte mij totaal geen zorgen maar dan gaat er toch van alles door mij heen. Het is namelijk zo dat ze niet precies weten wanneer ik die schildklier afwijking heb gekregen. Dit kan dus ook al tijdens de zwangerschap het geval zijn geweest. Wanneer de moeder niet voldoende schildklier hormoon heeft kan je kindje een lager IQ hebben. Niet dat dat zo is maar het zou kunnen... 

Nu heeft ze wat tips gegeven om het spreken te bevorderen. 

1. Alles benoemen wat je doet in korte zinnen.

2. Veel zingen en praten met je kindje.

3. Af en toe helemaal geen geluid in huis. 

4. Laat je kinderen gerust YouTube kijken met leuke NL liedjes. 

5. Samen boekjes lezen. 

6. Zo min mogelijk laten tutten. 

Deze dingen deden wij eigenlijk al. Alleen die tut ja dat is een dingetje. Maar dat gaat goed komen. Dus we wachten af wat onze kleine man gaat doen. Over een paar maanden bellen ze terug om te vragen hoe het er dan voor staat. 

Wordt vervolgd!