1 jaar geleden
Pinky swear
7 jaar en niet zindelijk door autisme.
Afgelopen week kwam de grootste angst van Blake uit.
Ze ging buiten spelen en Hayes was al buiten met het buurmeisje waar ze veel mee spelen en die ook bij hun op school zit.
Ze komt na enkele minuten weer binnen en kijkt me met paniek in haar ogen aan. Dus ik zeg:' wat is er chickie?'
Huilen, echt verdriet en in paniek huilen. 'Hayes heeft gezegd dat ik een luier heb.'
Potver!!! Nee toch!!! (Daar gaat haar zelfvertrouwen en angst voor naar school gaan bang gepest te worden)
Snel naar buiten, Hayes naar binnen gestuurd en aan het buurmeisje gevraagd wat hij precies gezegd had. 'Dat Blake een luier heeft.'
Ik zei 'kom dan gaan we even naar mama', overleggen hoe hier mee om te gaan want als dit bijv. op school uitkomt is er echt paniek.
Hayes had dus (in zijn onschuld) gezegd, toen het buurmeisje vroeg waar is Blake?, dat Blake verschoond werd. Ja 1 en 1 is 2 natuurlijk.
Een onschuldige opmerking van een 5 jarige met, voor Blake, misschien grote gevolgen.
Mijn hart brak echt van die paniek.
We hebben samen met de mama van het buurmeisje dingen uitgelegd en interessant gemaakt met: je hoort nu bij ons geheime clubje van ons huis. En afgesloten met een pinky swear dat het geheim blijft.
Ook Hayes toch nog even uitgelegd dat dit echt een geheimpje moet blijven omdat het niet fijn is dat andere kindjes dit weten. Kindjes kunnen toch hard zijn.
Dit is natuurlijk even een wat beknopte versie, maar oh het was echt heftig en verdrietig.
Jullie mogen weten dat ik die avond gewoon even een traantje moest laten.
Want even voelde het alsof ik haar nu niet meer kon beschermen met haar grootste geheim.
Kinderen blijven toch kinderen. We hopen dat het geheim blijft, voor Blake, maar als het uitkomt kun je het zo'n grietje van 6 ook niet kwalijk nemen. Het blijven kinderen.
