Over grenzen

Een jaar voordat ik onverwachts mama werd, ging ik naar een psycholoog. Ik had ontelbaar veel issues en één ervan - misschien wel de grootste - was dat ik absoluut niet in staat was om grenzen aan te geven. Ik wist zelfs niet hoe ik ze kon voélen. Toen hij me uitlegde dat je met grenzen aangeven ook je identiteit opbouwt, viel voor mij heel wat op zijn plaats. In mijn jeugd werd er vaak over mijn grenzen gegaan en werd mijn stem even vaak niet gehoord. Het zorgde ervoor dat ik mijn eigen stem niet meer kende en bijgevolg ook niet kon respecteren.

Het was geen simpel jaar, maar geleidelijk aan leerde ik ze voelen en nog wat later durfde ik ze aangeven. Ik wist het toen nog niet, maar de timing van heel dit proces was perfect. Een jaar later werd mijn zoontje geboren.

Gewapend met dat inzicht ging ik het moederschap in. Als ik een lijstje zou maken van de vaardigheden die ik hoop te leren aan mijn kinderen, staat ‘hun grenzen kunnen aangeven’ ergens vanboven. En hoe kan ik hen dat beter leren dan ze simpelweg nu al te respecteren. Door te stoppen als ze daar om vragen, door te communiceren met hen over ‘waarom’ iets moet. Door die grenzen bespreekbaar te maken en ze te begrijpen. Door voor hen op te komen als anderen wél over hun grens gaan.

Zeer dichtbij op dat lijstje staat ‘de grenzen van anderen kunnen respecteren’. En hoewel ik geloof dat ze dat voor een groot deel zullen leren door hoe wij ons gedragen tegenover hen, ben ik me er bewust van dat ook ik hier zelf ook aan moet werken. We hebben als ouder de neiging om onze grens te verleggen tot in het oneindige en ‘k vind dat onvermijdelijk en in de meeste gevallen zelfs niet erg. Maar soms, heel soms is het mij te veel en dan heb ik plots weer moeite om mijzelf daar in te respecteren. Het is een blijvende leerschool en ik probeer kleine stapjes te zetten.

We hebben dus nog wel een weg te gaan, maar in de tussentijd weet ik wel dat àls mijn grenzen overschreden worden, het ten minste een bewuste keuze is van mezelf. En als ik bedenk van hoe ver ik kom, is dat alvast een van de mooiste cadeaus die ik mezelf al heb kunnen geven. En bijgevolg ook aan mijn kinderen.