Oudste naar school

School is altijd iets belangrijks geweest voor me.  Ik heb er altijd veel plezier uitgehaald en kon er alles in kwijt. Dus het was nog net niet bij de geboorte dat ik al droomde over hoe het zou zijn om mijn eigen kind op school te hebben. Ik was vrij zelfstandig op school en kon goed leren, idem dito voor mijn partner. Daarom leek een montessorischool mij wel wat voor mijn eigen kids. Want als je vader en moeder dat beide hadden, heeft je kind dat toch ook?

Toen ik nog met kinderen werkte, had ik een begaafd meisje in begeleiding die op een montessorischool zat. Vond het helemaal passen bij haar. Maar hiervoor ging ze wel verder naar school. Ik vroeg haar op een dag wat zij zelf belangrijker vond. Een school die bij haar past zoals deze of dat ze liever naar de school was gegaan waar ze woont. En toen zei ze me: Liever waar ik woon, want daar zitten ook alle kinderen uit de buurt op school.

Uiteraard moet een school aansluiten bij een kind qua leren, maar we moeten het sociale aspect absoluut niet vergeten. Toen besefte ik me goed dat je het beste kan kiezen voor de school dichtbij en je altijd nog kunt overstappen. Kinderen maken toch pas diepere vriendschappen vanaf groep 4 ongeveer. Als ouders zullen we dit anders beleven, want als kleuters elke dag met elkaar spelen, dan betekent dat heel wat. En voor sommigen zal dit, maar veel zullen wel makkelijk op andere vrienden kunnen overstappen. 

Toen ik verhuisde, viel de schoolkeuze ook een beetje weg. In het dorp waar ik woon is maar één school en waarom zou je dan nog moeilijk doen? Vanaf dat Lizzie 3 was telde ik al af. Ik vond het zo spannend. En ik had enorm mazzel dat ik een vrij meisje had, die echt zonder blikken en blozen de eerste schooldag meeging met de juf. Oogjes stralend en gaan maar.. En dat sociale aspect van school, daar genoot ze toch enorm van. En ook groep 2 draaide alles voor eigenlijk alleen maar om spelen. En ook de juf gaf haar sociaal-emotionele doelen, want daar zit toch wel een groot leerelement van onze grote kleine meid. Ze is graag aanwezig en kan ook aardig bazig zijn in haar spel. Als ik dan vraag aan haar; heb je nog wat geleerd? Mwah. Heb je lekker gespeeld? En dan vertelt ze met wie ze in de poppenhoek is gegaan. Onze meid gaat nu bijna naar groep, maar ziet daar helemaal niet naar uit. Want dan moet ze veel zitten en kan ze minder spelen. Ze kan al lezen en ook best goed rekenen, maar leren als moetje, dat wil ze liever niet. 

Soms denk je het allemaal zo goed te weten, maar met kinderen is het toch vaak al doende leert men. Mijn kind houdt van spelen en sociaal doen. Concentratie nihil. Energie een miljoen. Montessorischool had hem niet voor haar geworden. Blij dat ik niet mijn eigen ideeën heb geprobeerd door te duwen, want school is zoveel meer dan leren lezen en rekenen, school is een kleine maatschappij en Lizzie zit nu precies op de goede school om haar te leren wat ze nodig heeft.