Operatie nummer 3

Twee weken na de laatste operatie kwam er toch ineens verbetering in het slikken, het lukt ineens om uit een normale beker te drinken zonder dat hij zich in iedere slok verslikt. Helaas is het geluid wat hij maakt niet verminderd.

Afgelopen week heeft hij zijn derde operatie gehad, dit maal om te kijken hoe alles geheeld is maar ook om de vernauwing nogmaals op te meten.

De dag ervoor werd hij opgenomen, was bang dat hij toch een soort trauma had opgelopen omdat de laatste keer behoorlijk pijnlijk is geweest. Gelukkig was dit niet het geval en heeft hij heerlijk gespeeld. Maar de volgende ochtend, dag van de operatie had ie toch echt wel weer door dat er weer iets ging gebeuren, wachten duurde lang dus dat hielp ook niet mee.

En dan ga je weer, weer richting de OK wetende wat er komen staat,  het vechten tegen het kapje en je kind voelen wegzakken. Rare was wel dat het wel lijkt te wennen, waar ik de laatste twee keren huilend de OK ben uitgegaan bleef ik nu rustig.

Gelukkig ging de operatie snel, dus hoefde niet heel lang te wachten. Maar kreeg snel te horen dat mijn vriendje het zwaar heeft gehad, zuurstofgehalte daalde heel snel naar 60 en hij bleef dipjes houden, hierdoor heeft de arts besloten de vernauwing niet te gaan opmeten en het enkel bij het bekijken van het strottenhoofd klepje te houden. Anders had hij naar de IC gemoeten en dat was het laatste wat zij en wij wilden. 

Wel zag ze gelijk dat de vernauwing nog duidelijk aanwezig is, maar het strotklepje is mooi geheeld.

Hij had het nog even wat lastig tijdens het wakker worden maar knapte hierna ineens heel snel op, nadat hij had gegeten en gedronken en zijn saturatie mooi rond de 100 bleef mochten we naar huis!

Voor nu gaan we in de aankomende weken bekijken hoe de klachten verlopen en op basis daarvan de knoop doorhakken voor de grote operatie.

Maar vooral heel erg bijkomen want als deze opnames en zorgen gaan ons toch niet helemaal in de koude kleren zitten.