opeens astma....??
Onze dochter was 11, werd licht verkouden, koorts en werd benauwd...
Het was 7 december 2020.. We zaten midden in de coronapandemie, nog net geen 2e lockdown...
we hadden 5 december met opa en oma, oom en tante en neefje sinterklaas gevierd. Zondag 6 december werd ze een beetje verkouden... thuistesten waren er nog niet..
maandag werd ze ook koortsig, maar niet zorgwekkend, ze bleef thuis van school en omdat ik als gastouder werk, bleef ze op haar kamer. papa nam de zorg op zich als het nodig was (even gezelschap houden en voor eten en drinken zorgen in de hoop dat ik niet ook verkouden zou worden, dan zitten gelijk 6 gezinnen zonder opvang namelijk... )
Smorgens wou het maffe kind noodles.. rond een uur of 10.. nou ja ze heeft trek, wat maakt het uit, ik maakte noodles voor haar. toen vroeg ze of ik de kruiden er wel door had gedaan, want het proefde naar niets.... ok.. smaak en geurverlies dus?? ik heb uiteraard nog even gekeken of de kruidenzakjes leeg waren en of ik het zelf wel rook/zag/proefde door de noodles.. de kruiden zaten erdoor dus de GGD maar gebeld voor een corona test.. 16u kon ze terrecht dus met papa is ze erheen geweest.
18u was ik klaar met werken en rond 1830 appte ze opeens dat ze benauwd werd.. dat ze met haar 11 jaar uberhaupt wist wat het was.. maar toen schrok ik wel.. we waren al bang dat het corona was door haar geur en smaakverlies.. en nu ?? het maar even in de gaten gehouden.. rond 2030 gaf ze aan dat het erger werd ipv gelijk bleef of weer weg trok dus maar gelijk de HAP gebeld voor overleg, zij vond het zo zorgelijk omdat ze nog maar 11 is, dat we om 21.25 al een afspraak konden hebben, of we dit gingen redden.. ja tuurlijk! daar zorgen we voor! gelijk spullen gepakt en papa en dochter erheen gestuurd.. ik bleef met de jongste thuis, die het ook allemaal heel spannend vond!
Op de HAP hadden ze helaas ook nog geen sneltesten, maar ze namen wel een nieuwe coronatest af op de SEH. de HAP verwees al snel door naar de SEH, hier kwam ze uiteraard in een quarantainekamer, nadat ze natuurlijk eerst hebben moeten wachten tot ze op de SEH weer aan de beurt waren.. vreselijk voor papa die met zn kind in de wachtkamer zit die geen lucht krijgt zonder dat je iets kan doen...
Op de quarantainekamer van de SEH werd ze verneveld met medicijnen om haar longen weer open te krijgen.. voor ons was alles nieuw en spannend en we wisten niet wat er komen zou..
Ze moest door naar de kinderafdeling waar ze om het uur zouden blijven vernevelen met longverwijders..Papa mocht gelukkig blijven slapen.
De opvang heb ik per direct gesloten omdat ze in het ziekenhuis was en al onze aandacht hiernaartoe ging. Normaal maakte ik me heel erg druk om de ouders en de kindjes als ik eens een dag dicht moest door ziekte.. maar nu maakte ik me alleen druk om onze dochter! de ouders van de opvangkindjes moeten zich maar even redden zonder opvang.... hoe lastig ook, dat is even niet mijn verantwoordelijkheid..ik kon de ouders helaas ook geen duidelijkheid geven hoe lang het zou duren.
De volgende dag leek het eerst ietsje beter te gaan, maar al snel ging het slechter en slechter, het vernevelen had niet het gewenste resultaat.. ze bleef heel erg benauwd. ondertussen was het resultaat van de coronatest negatief.. we waren eigenlijk heel verbaasd want wat was het dan wel ??? die maandag ook gelijk digid aangevraagd, want de GGD belde natuurlijk niet met de uitslag.. die werd even vergeten, maar dat had ik snel binnen en kon ik de uitslag zien, ook die was negatief.. en nu ??
ondertussen ging het slechter en slechter, overdag wa sik bij haar, en leek het mee te vallen, de verpleegkundigen en artsen willen je ook niet al te ongerust maken...
maar savonds ging het slechter. papa was bij haar en hield ons (en vrienden en familie) op de hoogte gelukkig! ze spraken over de ic... en de vraag was of papa dan wel kon blijven slapen als ze naar de ic moest.. eerst wisten we ook niet of ze in het ziekenhuis in dordrecht kon blijven of hoe dat werkt een kind naar de ic.. (wat leer je veel bij zo'n ziekenhuis periode!!)
Al snel hoorden we dat ze met de ambulance naar het Sophia kinderziekenhuis vervoerd zou worden omdat daar een kinder IC is.. een kinderarts moest mee in de ambulance en ook papa mocht ondanks de coronaregels gelukkig mee in de ambulance. (al stond opa al paraat om hem naar het Sophia te brengen als het nodig was, ik kon niet weg omdat ik met de jongste thuis was.. )
Wat spannend allemaal, al kreeg onze dochter het niet zo heel bewust mee allemaal omdat ze zich zo ellendig voelde.. ze kon nauwelijks praten door de benauwdheid en was heel erg moe! wel liet ze alles toe wat ze deden in het ziekenhuis.. infuus, vingerprikjes om allerlei waardes te controlerene, vragen beantwoorden etc. alles liet ze toe!
In het sophia mocht papa gelukkig ook blijven slapen, maar daar hebben ze helaas geen extra bed, maar een soort stoel die een beetje in ligstand kan.. alles beter dan niets!! we wilden haar echt niet alleen laten als het kon.
De volgende dag kwam ik naar het ziekenhuis om papa af te lossen en om te zien waar ze lag.. heftig hoor zo'n mega ziekenhuis.. 1 groot doolhof in het begin.. waar moet je parkeren, hoe werkt alles, ook icm alle corona regels.. (netjes aanmelden of je wel of geen klachten hebt etc, wie mag op bezoek komen, wie niet, hoe laat, hoe werkt alles.. ) gelukkig mochten we allebei op bezoek, 24/7!! we wisselenden elkaar smorgens savond af, namen wasjes mee naar huis, ik kwam smorgens met schone kleren en eten voor mezelf naar het ziekenhuis, en mn man deed overdag de was, zorgde voor de jongste, deed boodschapjes, kookte vaak nog en kwam mij dan weer aflossen in het ziekenhuis zodat ik weer naar huis kon..
In het sophia ziekenhuis kreeg ze een infuus ventolin, dit mogen ze op de kinderafdeling in het normale ziekenhuis niet geven omdat er veel risico's aan zitten die ze op de ic kunnen monitoren en naar kunnen handelen als het mis gaat. haar hartslag was door de hoge dosis ventolin constant 170!!! ondanks dat zakte haar saturatie nog snel en gingen er vaak allerlei alarmen af als er een waarde niet goed was. Ze trilde enorm van de hoge dosis ventolin en werd er heel erg opgejaagd van, maar tegelijk was ze heel erg moe, te moe om te praten of om iets te doen..
De artsen wilden de dosis afbouwen toen het ietsje beter leek te gaan, maar zowel de artsen als ik zagen dat het te snel was. gelukkig hadden we het zelfde gevoel/idee hierbij: eerst nog niet afbouwen, pas als het echt iets beter lijkt te gaan en dan in kleinere stapjes afbouwen..
Ze heeft 5 dagen op de IC gelegen (op de IC en de high care). Hier werd alles in de gaten gehouden.. 4x per dag vingerprikjes om bepaalde waardes in de gaten te houden, aan de monitor voor haar saturatie, hartslag, ademhalingen per minuut etc. langzaam knapte ze op, maakte grapjes met de verpleegkundigen en kon zelfs een paar stapjes lopen ipv alleen maar liggen..
Zaterdagmiddag mocht ze eindelijk terug naar ons "eigen" ziekenhuis, naar de kinderafdeling.. er werd een ambulance besteld (en dan moet je dus maar afwachten wanneer die komt... ) Dus alles ingepakt, zodat we gelijk konden gaan als ze zouden komen.. dit nieuws kregen we rond 11u denk ik maar volgens mij kwam de ambulance pas om 15 of nog later.. volgens mij kwamen we rond etenstijd aan in het andere ziekenhuis. daar heeft de verpleegkundige toch nog eten geregeld voor dochter gelukkig, want dat was natuurlijk niet besteld smorgens. Hier waren ze weer heel lief en goed op de hoogte dat ze eerder die week ook al op de kinderafdeling had gelegen en nu van de IC af kwam. het ging een stuk beter! Het afbouwen ging nu snel. Ze moest nog vernevelen ,maar al snel werd dit minder vaak. We kregen informatie over puffers.. weer heel veel nieuwe informatie.. medicijnen, schema's, we werden overspoeld met informatie!! naast alle stress en emoties van de hele week..maar die maandag mocht ze dan eindelijk naar huis! Nog "even" langs de apotheek voor een rits medicijnen, maar ze mocht naar huis!!!
In die week werden we heel erg geleefd door dit ritme, iedereen op de hoogte houden, zelf op de hoogte blijven van hoe t met dochter ging en hoe verder, veel geleerd over astma, medicijnen etc!
Hierna is ze nog lekker thuis gebleven van school. ze was enorm moe, moest heel erg bijkomen van alles en wij ook!!
Ze is 2 uurtjes naar school geweest voor het vervroegde kerstontbijt op woensdag en daarna ging ons land weer in lockdown en de school een week eerder dicht.. dit hadden we allemaal ook wel nodig om bij te komen!
Pas in januari is ze weer naar school gegaan en ben ik pas weer gaan werken.
Ondertussen zijn we 2 jaar verder.. ze zit nu op de middelbare, doet vwo, ondanks dat ze regelmatig veel lesdagen mist als ze ziek is.. het is nog steeds een zoektocht met alle medicijnen, vooral in de winter, maar langzaamaan vinden we onze weg erin. en ondanks dat ze een puber is, neemt ze braaf haar medicijnen en probeert ze er zo goed mogelijk mee te leven.