8 jaar geleden
Op zoek naar (een) papa.
Als alleenstaande moeder heb ik het prima voor elkaar. Mijn dochter komt niets tekort, dacht ik. Totdat ze op een dag vroeg naar haar papa.
Op de kinderopvang leren ze de kinderen om ouders te herkennen. Wanneer ik de groep binnenloop, word ik door alle kindjes herkend: “Mama van .… !!” En zo ook alle andere ouders, de mama van Pietje, de papa van Nel.
M’n dochter heeft een fase bereikt dat ze begrijpt dat kindjes een papa en een mama hebben. Heel goed, alleen begrijpt ze nu ook dat ze geen papa heeft. Auw!
Dit ontdekte ik toen ik een goede vriend van vroeger tegenkwam. We begroetten elkaar met een omhelzing en hij begon een beetje met haar te spelen. Plotseling uit het niets noemde ze hem “Papa”. Ik schrok daar een beetje van, want het was de eerste keer dat ze dat woord zei. “Nee lieverd, dat is geen papa.” Was mijn reactie. “Oompie?” keek ze me vragend aan. “Nee schat, oompie is ook geen papa”. “Ohw..” reageerde ze teleurgesteld en m’n hart brak op dat moment.
’s Avonds in bed toen ik erover na ging denken, besefte ik dat ze op zoek is naar haar papa. Ze wilt ook een papa hebben net als alle andere kindjes.
Door verschillende omstandigheden heeft haar biologische vader geen rol in haar leven gehad. Sinds ze 3 maanden oud was is er geen contact meer geweest.
Ik hoopte het gemis te kunnen compenseren met een dubbele portie liefde en er voor te zorgen dat ze absoluut niets te kort komt aan liefde, aandacht, eten, kleren, speelgoed. Dagelijkse concerten aan kinderliedjes zingen en voorleesmarathons totdat je erbij neervalt. Van wat ik haar te bieden heb komt ze inderdaad niets tekort. Maar ik ben nog steeds geen papa.
Hoe graag ik ook zou willen dat haar eigen papa in haar leven zou zijn, het zit er waarschijnlijk toch niet in. Dus wat moet ik dan? Op zoek gaan naar een andere papa?
Na 2 mislukte relaties en een aantal foute dates was ik tot de conclusie gekomen dat ik er eigenlijk best wel klaar mee ben. Mijn leven is prima zo met m’n dochtertje en ik ben eigenlijk best wel gelukkig. Maar ik wil dat ze het beste heeft. En als zij een papa wilt, wil ik met alle liefde een papa voor haar vinden, want dat verdient ze!
Maar waar vind je tegenwoordig nou een fatsoenlijke man, die op meer valt dan alleen het uiterlijk? Die meer wilt dan alleen een avontuurtje voor een nacht? Die lief en zorgzaam is en echt een toekomst met mij en m’n kind wilt?
Bestaan die mannen eigenlijk nog wel? Zijn mijn eisen te hoog? Of ben ik gewoon een foute-mannen-magneet?
Hoe dan ook, ik blijf hopen dat er op een dag een papa zal zijn voor mijn dochter. Een die haar alle liefde en aandacht geeft wat ze nodig heeft. Een die net zo lief voor haar mama ook zal zijn. Maar tot die tijd, zal ik de beste mama zijn die ik voor haar kan zijn.
Mamavan3beautys
Ik leerde mijn huidige vriend 5 jaar terug kennen toen ik al een dochter had van 3. Hij was bijna 20 en ik was 22. Nu 5 jaar later en nog 2 dochtertjes erbij zijn we nog steeds samen. Ook heeft hij de oudste erkend en kent zij hem ook alleen als papa. Hij was op t eerste gezicht niet echt mijn type maar een vriendin van mij (zijn zus) zei meid als je het niet probeert weet je ook niet of het wat is.
Jikjuh
Oh, en hij is werkelijk een schat voor mijn dochter. Ook toen ik 3,5 week in het ziekenhuis lag ivm mijn zwangerschap, heeft hij al die tijd voor haar gezorgd. En vanaf 19e week zwangerschap, elke week 3 uren met mij in de auto naar het ziekenhuis in Leiden. De tweeling kwam 10 weken te vroeg. Na de bevalling dus ook nog eens 10 weken ziekenhuis op en neer. We hebben het hele traject samen doorlopen. Als een blok staan wij in ons gezin. Dat is mijn man! En wat ben ik trots op hem! Ja Syn... Ze bestaan hoor!
Jikjuh
Ik was ook alleenstaande mama vanaf dat mijn meisje 6 maanden was. (Ze is nu inmiddels 7 jaar oud.) Dit beviel mij ook prima, ik hoefde geen man meer in mijn leven. Ik had wel een man waar ik af en toe wel eens mee rommelde, in de weekenden dat mijn dochter bij haar vader was, over een periode van 4 jaar. Wij zeiden altijd, voor de fun, en verder niks. Dan had hij weer eens een vriendin, dan had ik weer eens een vriend, toch werd dit allemaal niks, en altijd kwamen wij altijd weer bij elkaar terug. Hij heeft ook een dochter (8) uit een vorige relatie. Ze vroeg of ze mij Mem mocht noemen, (Fries voor Mama), omdat ze vindt dat ik voor haar een mama ben. Een beter en dankbaarder compliment kan ik me niet wensen, Ik houd ook echt heel veel van haar. Zij is mijn bonusdochter zeg ik altijd. Haar vader en ik zijn inmiddels getrouwd, en hebben we een 6 maanden oude meisjes tweeling erbij. Zo zie je maar hoe de dingen kunnen lopen. Zoek het niet, want hij komt op je pad, en kan dichterbij zijn, dan je zelf beseft. Jouw tijd komt ook nog wel... Heb geduld :) Veel liefs
Ssyntje
Hi Ro, wat lief dat je zo veel moeite heb gedaan om mij een hart onder de riem te steken. Dat waardeer ik echt. De good guys zijn inderdaad niet voor het oprapen. En netwerken vind ik zelf ook een beetje moeilijk. Ik wil niet desperate overkomen (want dat ben ik ook zeker niet), maar zou het gewoon zo fijn vinden om dat gezinsleven te kunnen ervaren, zoals ik het eigenlijk voor ogen had toen ik zwanger werd van mijn dochter. Ik zal je een mailtje sturen, zodat we verder kunnen babbelen. Liefs, Syn.