Op vakantie met autisme

Wij waren een weekje met vakantie! We zijn met zijn vijven richting Zeeuws-Vlaanderen vertrokken en hebben een heerlijke week doorgebracht aan de kust. Mooi weer, een prachtig huisje, alle tijd voor elkaar. Meer kun je niet wensen toch? En toch… als je kind autisme of een verstandelijke beperking heeft, is op vakantie gaan soms wat lastiger. Hoe verging het ons?

Eten voor Marc preppen

Ook op vakantie gaat Marc zijn aangepaste dieet gewoon door. Ik heb dan natuurlijk geen zin om de hele tijd in de keuken te staan, dus ik zorg er voor dat ik een voorraadje voedsel mee neem. Twee porties pompoenkoekjes en een pompoenbrood gaan dus mee in de tas, die kunnen daar zo in de vriezer. Eenmaal op ons vakantieadres aangekomen sla ik flink in bij de supermarkt: biologische paprika, broccoli, bietjes, uien, courgette, wortel, eieren en aardappels. Daar moet ik de komende week wel wat mee weten te maken. Waar ik normaal zelf groentechips maak, kies ik nu voor een makkelijke variant: de biologische groentechips van de Albert Heijn. Met zonnebloemolie niet helemaal perfect, maar voor deze vakantie goed genoeg!

Naast de pompoenkoekjes en chipjes wil ik nog een snack op voorraad hebben. Daarom maak ik groenteburgertjes, van gemalen walnoten, ui, courgette en wortel. Een eitje en wat kruiden erbij en eens kijken of Marc het wat vind. Hij eet er meteen drie weg. De rest gaat weer in porties in de vriezer, dus we kunnen er deze week tegen aan!

De eerste dagen

Ik moet de eerste dagen van een vakantie altijd even acclimatiseren. Los komen van het ritme van thuis en het gevoel dat je elk moment wat moet. In het huisje voelen we ons meteen thuis, want het is fris, ruim en van alle gemakken voorzien. Het weer is fantastisch en we gaan spelen op het strand en proberen alle speeltuintjes op het park uit.

Toch blijf ik een knagend gevoel houden. Marc heeft de laatste tijd de neiging om te krabben of te duwen als hem iets niet zint, of omdat hij de woorden niet kan vinden voor wat hij voelt. Dat deed hij al wel eens richting ons als ouders, of richting de trainers op het ABA huis. Maar inmiddels richt hij zich ook op andere kinderen, waaronder zijn zusje. Op vakantie loopt zijn zusje natuurlijk 24/7 om hem heen. Je raadt het wel, ik kan mijn kont niet keren of er wordt geduwd, gekrabd of gehuild. De eerste tien keer kan ik rustig blijven, maar op een gegeven moment wordt ik toch echt boos.

Frustrerend, dat is het. Het zorgt er voor dat de hele situatie en het nieuws rond het Kleefstra syndroom me extra zwaar valt. We zouden gezellig op vakantie moeten zijn, maar van een gezellige gezinsvakantie lijkt naar mijn gevoel niet veel terecht te komen. Het lijkt ook wel alsof nu ik tijd heb, alles weer even extra bij me binnen komt. En, hoe ver je ook op vakantie gaat, je neemt je bagage toch – letterlijk en figuurlijk – mee.

Tijdens een wandeling op het park bespreek ik met Jaco dat het me dwars zit. Dat ik af en toe het gevoel dat ik geen lucht krijg, want ‘Hee, zo had ik het van tevoren allemaal niet bedacht.’ Volledig terecht merkt hij op dat het helemaal niet gek is om je zo te voelen. Het is niet niks wat we meemaken, we hebben net een heftige diagnose te horen gekregen en hebben er mee te dealen. Dat we daar niet altijd happy doorheen dansen, is alleen maar logisch. Door dit te erkennen en met Jaco te bespreken voel ik het onrustige gevoel al langzaam van me afglijden. Het is OK om je niet OK te voelen.

Een gezellige week volgt

Na het weekend arriveert ons nichtje, ze komt een paar daagjes logeren. Gezellig voor Aaron, want dan heeft hij een speelmaatje van zijn leeftijd. Liz hobbelt lekker mee met die twee en Marc kan meer zijn eigen gang gaan. We maken dezelfde wandelingen, spelen nog eens op het strand en gaan elk speeltuintje af. De kinderen genieten er van, en wij ook. De zee heeft een enorme aantrekkingskracht op Marc, hij staat heftig fladderend bij de golven en kan er intens in op gaan. Bij de speeltuintjes dagen we hem uit om zelf de glijbaan op te klimmen en roetsjt hij er met een grote lach af.

Vrijdag rijden we met de auto volgepakt naar huis. We hebben genoten, zijn bijgekomen en uitgerust. Deze vakantie had nog wel langer mogen duren, maar ik zie er ook weer naar uit dat Aaron en Marc maandag weer naar school kunnen!