8 jaar geleden
Onze zoon eet niet zoals ik dat graag gezien had...
Onze zoon is bijna anderhalf maar krijgt van mij geen hard eten zoals bijv wortelen (rauw) en appels.
Ik ben een megatrotse moeder van een jongenman van bijna anderhalf jaar. Kwa ontwikkeling doet hij het goed, fijne motoriek onder controle, heeft praatjes, driftbuien, lachbuien en rent er op los. De hele dag door kan hij lekker spelen en zichzelf bezig houden.
Maar als het op het eten aankomt ben ik eigenlijk wel erg angstig. Nog geen jaar terug was ik voorstander van de raply methode, maar daar ben ik heel snel mee gestopt omdat onze zoon letterlijk aan het stikken was! Ik heb nog nooit zon doodsangsten uitgestaan. Vanaf dat moment ben ik heel erg terughoudend wat het eten betreft. Hij eet goed en heeft totaal geen stop knop, eten tot hij niet meer kan weet hij niet. Gelukkig wij wel :) maar tot heden heeft hij nooit een rauwe wortel gegeten of peer of andere harde dingen van groente of fruit.
Ik weet nog zelfs dat hij bij een goede vriendin een koekje kreeg en toen was hij al 11 maanden en dat ik echt gewoon zat te huilen op de bank bij haar met mijn zoon op schoot. Dat stukje macht wat ik los moet laten maar hem niet toevertrouw! Sindsdien heeft hij wel vaker een koekje gegeten en sinds dien krijgt hij ook boterham, welke ik vanaf 13 maanden gewoon in 4 stukken snij zodat hij zelf de happen kan bepalen. Ik merk dat hij grote stukken nog afslikt, ik zie hem wel kauwen maar zodra hij merkt dat het week is slikt hij het al door. Dit zie ik aan zijn gezicht...
Ik schrijf dit omdat ik hoop dat er meerdere moeders zijn die dit soort situaties hebben meegemaakt en mij kunnen geruststellen. Zoals ik hierboven al schreef dit is voor mij onmacht en ik moet het toch echt een keer los laten maar ik kan het nu nog niet.... Durf het niet hoe hard ik ook mijn best doe :(
Maybe
Dat is ook harstikke spannend maar hij zal het toch een keer moeten doen. Hij is nu wat ouder en zal zelf ook echt beter in kunnen schatten wat wel en niet gaat. Echt een probleem zou ik het ook niet willen noemen want de grootste nachtmerrie van elke ouder is om je kind te verliezen dus je gevoel is niet gek. Maar je moet wel realistisch kunnen blijven kijken en ook vertrouwen op je kindje. Heb je wel eens nagedacht om een ehbo cursus te volgen en dan vooral gericht op kinderen. Verslikking, verstikking en reanimatie komt daar ook aan bod. Niet de leukste onderwerpen maar wel ontzettend belangrijk, want stel dat het toch mis gaat dan hoef je niet in paniek te raken want jij weet wat je moet doen. Vaak vind je info over deze cursus op de site van je lokale ehbo vereniging of worden de cursussen via een kdv of cb aangeboden
Chiara
Nou, dan gaat het toch hartstikke goed! Het is ook eng als je bang bent dat hij stikt, dat wil je gewoon niet... En misschien slijt het gevoel wel met de tijd, wanneer je ziet dat hij steeds beter zelfstandig leert eten... Zoals je zegt inderdaad, je bent ver gekomen! Dat is al knap!
Gwen01
Je hebt gedeeltelijk wel gelijk, het is idd wel een gedeelte mijn angst. Bij opa en oma eet hij gewoon hetzelfde mee, soms gaan ze wel een atapje verder en vertellen me dan hoe goed hij dat eet.
Gwen01
Weet je wat het is.... Hij krijgt geen gepureerd eten, hij krijgt broccoli in stukjea waarvan ik denk dat het gaat zeg maar. Hij krijgt ook koekjes en wafels en op zicht vind ik dat ik al een heel eind ben. Maar echt die harde dingen en soms zelfs vlees vind ik vooral akelig. En idd het zal ook mijn angst zijn, mijn man haf hem een hap van een banaan en het was een behoorlijke hap dus ik sta dan met grote ogen te kijken met rillingen over mijn hele lijf. Ik krijg dat "angst" gevoel niet weg. Maar zoals ik al zei ik ben al van ver gekomen....????