Onze zoon: ASS, ontwikkelingsachterstand

Het is al weer even geleden dat we ons hebben voorgesteld, dus de hoogste tijd om het verhaal van Hárris nog eens op te schrijven.

Dit blog wordt bijgehouden door Jolanda. Ik ben 39, al heel erg lang met Henrico en samen hebben we 4 kinderen.

Hárris is nummer 3 en werd op 4 Juli 2017 geboren. Een rustige baby die al zijn mijlpalen haalde zoals “het hoort”.

Zo rond de 18 maanden zette hij zijn eerste stapjes. Dit was de periode dat we voor het eerst opmerkten dat hij soms wat anders reageerde dan andere kinderen. Vooral het niet reageren op zijn naam sprong er uit. Autisme kwam toen meteen in ons op maar daar hadden we op dat moment geen enkele zorg over.

Toen hij net 2 was gingen tijdens de standaard controle op het CB de alarmbellen af. Alhoewel ik wel verwacht had dat er iets gezegd zou worden over zijn ontwikkeling schrok ik toch van de reactie van de arts. Haar woorden vergeet ik dan ook nooit weer: “ik doe dit werk al heel lang en meestal als er zorgen zijn over de ontwikkeling van een kind dan normaliseer ik het, het komt wel goed. Maar het is ook mijn taak het te zeggen als het niet goed is, en dit is echt niet goed”.

En zo kwamen we in de mallemolen terecht. Via de kinderarts die een stofwisselingsziekte uitsloot en de KNO arts die geen gehoorproblemen ontdekte naar een fysio die geen motorische problemen constateerde tot een audiologisch centrum waar ze helemaal niet wisten wat ze met hem aan moesten.

De laatste stuurde ons naar huis met een printscreen van de website van een instelling waar ik nooit van had gehoord; “ga daar maar eens kijken”. Een snelle blik op Google leerde ons al snel dat we zomaar ineens in de wereld van psychische en verstandelijke beperkingen waren beland. “Dus nu hebben we een gehandicapt kind?”

Wordt vervolgd..

#ontwikkelingsachterstand #autisme #nonverbaal #autism #nonverbalautism #specialneeds #instagood #instamood #specialneedsfamily #blogger