onze dochter heeft vermoedelijk TOS

Een jaar geleden is het balletje gaan rollen. Het consultatiebureau vond dat ons dochtertje met twee jaar en drie maanden erg weinig kon zeggen voor d'r leeftijd. Omdat ze nog maar net begonnen was op de peuterspeelzaal wilde ze nog even wachten met het observeren. Op de peuterspeelzaal komt regelmatig iemand die gespecialiseerd is in kinderen met een spraakachterstand. Na enkele keren geobserveerd te zijn in een paar maanden tijd kwam er uit dat onze dochter te weinig vooruit was gegaan en het echt niet kon want ze wilde heel graag praten. 

Met een verwijzing van de huisarts zijn we naar het ziekehuis gegaan. Hier kreeg zij allerlei onderzoeken, zoals gehoor, psychologisch, logopedisch. De taalbegrip en gehoor was voldoende. Alleen het articuleren van woorden was niet goed. De uitslag was dan ook vermoedelijk TOS. Ze kunnen niet vaststellen of ze dit ook daadwerkelijk heeft omdat dit alleen op latere leeftijd pas te zien is. Een taal ontwikkeling stoornis is een stoornis waarbij kinderen/mensen moeite hebben met maken van klanken, woorden en zinnen. Onze dochter is verder net als elk ander kind. Ze begrijpt alles en heeft een gemiddeld IQ (getest in ziekenhuis). 

Geadviseerd werd om onze dochter op in te schrijven op speciale peutergroep voor kinderen met een spraak/taal stoornis. Sinds een maand zit zij ook daadwerkelijk op deze groep. In de tussentijd kreeg zij 1 keer per week logopedie en extra begeleiding op de peuterspeelzaal. Onze dochter gaat drie keer per week een ochtend naar deze peutergroep. De groep bestaat uit 8 kindjes en twee leidsters standaard op de groep. Verder is er een logopedist waar ze elke ochtend een uurtje groepslogopedie krijgen en 1 keer per week individueel logopedie en er loopt een gedragdeskundige/teamleidster rond. Ze heeft het erg naar de zin en zit hier ook goed op d'r plaats. Ons doel is dat zij als zij 4 word naar een gewone basisschool kan, eventueel met rugzakje.

Waar ik wel erg tegen aanloop is de reactie en meningen van familie. Ze kan toch gewoon praten, en dan ook nog praten proberen af te dwingen. Iets wat je zeker niet mag doen bij kinderen met TOS is het dwingen tot praten. Deze kinderen kunnen zich dan terug gaan trekken en niet meer gaan praten. ook de opmerking: "maar ze kan toch praten en gaat toch goed vooruit'' irriteer ik mij aan. Ze gaat dus niet goed genoeg vooruit en heeft net dat beetje extra ondersteuning nodig. Ze is niet voor niks uitgepluist in het ziekenhuis. Gelukkig zien wij onze dochter vooruit gaan en heeft ze het reuze naar haar zin op d'r nieuwe school.