Ons wonder is alweer bijna 3!

Ieder jaar rond deze tijd is alles om te huilen! Alleen voor mij dan.... Verder heeft papa er geen last van en onze zoon Roan al helemaal niet. Toen Roan geboren werd 3 jaar geleden op 27 maart 2012, kreeg hij het allemaal niet cadeau. Hij kwam klem te zitten tijdens de bevalling en heeft daardoor minimaal 15 minuten zonder zuurstof gezeten met als gevolg, ernstige hersenschade. Roan was 9 dagen te laat en flink gegroeid de laatste weken. Hij was 58 cm en woog 4.5 kg. Het probleem zat hem in het ziekenhuis, dat was absoluut niet voorbereid op een keizersnee en daardoor hebben we heel lang op de operatie kamer moeten wachten terwijl we mijn persweeën maar niet onder controle kregen. Na 4 dagen onderzoeken doen en onzekere verhalen kregen we eindelijk duidelijk... maar niet de duidelijk die we wilde. Op de MRI scans was zo veel schade te zien dat Roan geen menswaardig leven zou kunnen leiden. We hadden het weekend om afscheid te nemen en zouden op maandag gaan bespreken hoe of wat... Hallo grote boze zwarte wolk! In het weekend hebben we dus een begrafenis gepland, gedichtjes en kaartjes uitgezocht om te versturen. Besproken met zusters wat de opties allemaal zijn bij het afscheid en ga zo maar door. In dat weekend heeft Roan zelf de beademing uit z'n neusje getrokken. Hij was er klaar mee en liet even zien dat hij heus wel zelf kon ademen. Daar bleef het niet bij. Hij ging drinken uit een flesje, was alert en ging huilen als het weer tijd was voor een nieuwe fles of als hij gepoept had! Op maandag werd ons verteld dat ze niet wisten waarom, maar dat Roan zoveel goede dingen liet zien dat hij in ieder geval in leven zou blijven. We kregen wel een onzekere toekomst. Hij kon in een rolstoel komen of hij kon gaan lopen. Hij kon gaan praten of hij kon alleen maar dingen duidelijk maken aan de hand van gebaren. Het maakte ons al niet meer uit hij kon uiteindelijk mee naar huis! Na precies 4 weken ziekenhuis mocht hij mee. Nu bijna 3 jaar later loopt hij al een jaar. Hij is ontzettend gelukkig en vrolijk. Heel ondeugend en doet ook mee met de peuterpuberteit! En praten komt steeds meer. Hij gaat 2 dagen in de week naar een Therapeutische peutergroep waar hij allerlei therapie krijgt. Wij zijn ontzettend trots! En we kunnen bijna niet geloven dat we al weer 3 jaar verder zijn!