Ode aan mijn kleine grote meisje

Wat kan ik toch van je genieten. Naast alle blogs die ik schrijf over de gebeurtenissen rondom de zwangerschappen, de kraamtijd en de tijd met Lou die op dit moment nog vrij pittig is geniet ik wel.

Want naast Lou, mijn ventje waar ik ook ontzettend van geniet, loopt hier ook nog mijn 2 jarige Suus rond. En deze blog, deze is voor jou.

Mijn lieve kleine 2 jarige, wat wordt je een echt mini mensje. Een echte peuter met streken, met jouw eigen wil, in de nee fase en alles "is mijn" en oh wat geniet ik hiervan. Je begint steeds meer grapjes te maken, moet hard om jezelf lachen en de donderstralen stralen van je gezicht, mijn kleine portretje. Wat is het heerlijk om gewoon soms naar je te kijken.

We zijn bezig met je zindelijkheid en sinds kort draag je een hempje en onderbroekje en terwijl ik lekker op de bank zit dit verhaal te typen trek jij je hempje omhoog, slaat op je buik en zet hem flink uit. Vervolgens probeer je hem weer goed aan te trekken maar wanneer dat niet lukt loopt je naar je frozen puzzel en probeert alleen een puzzel van 24 stukjes te maken. Wat wil je toch graag maar het lukt nog niet, dat is ook nog heel erg moeilijk mijn lieve schat, je bent al zo groot maar ook nog zo klein.

Ik stop even met schrijven wanneer je naar mij toe komt, je springt, geeft mij een knuffel en gaat verder. Je loopt naar de tafel, pakt de camera van Lou die in zijn bedje ligt. Installeert je tegen mij aan op de bank en laat mij zien dat Lou aan het slapen is, vervolgens draai je je om, kijkt mij aan, en maakt het gebaar van slapen.

Mijn hart smelt.

Mijn lieve, kleine, grote, mooie, eigenwijze peuter. Wat kan Ik toch van je genieten!