Ode aan de juf

Mijn kinderen zijn begin van het schooljaar gestart op een nieuwe school. 

De school waar ze op zaten, was een prima school, maar niet voor mijn kinderen.

Vanaf de eerste schooldag zit Sjors op zijn plekje. Waar hij op zijn oude school niet echt aansluiting had in de klas, vaak heel boos thuis kwam en eigenlijk niet echt iets vertelde over school, is hij nu met iedereen bevriend, is hij vrolijk en verteld honderduit over wat ze op school gedaan hebben. 

De eerste week kwam hij elke dag thuis dat hij weer een nieuwe vriend had. Zo fijn, ik weet dat ik één van de eerste weken samen met hem in de auto naar huis zat (zijn zusje was spelen). En dat hij zei: ‘mam, ik vind het zo fijn op school. Iedereen is aardig en ze snappen mij gewoon.’ Ik moest m’n best doen om niet te gaan huilen. Het is zó naar dat je weet dat je kind niet op zijn plek zit of met plezier naar school gaat  zit en het is dan zóóóóó fijn dat hij op zijn nieuwe plek wel gelukkig is! 

Maar het zijn niet alleen de vriendjes die maken dat hij op zijn plek zit. De titel van deze blog is niet voor niks: ‘Ode aan de juf’ 

De juf die hij nu heeft ziet hem echt en nog belangrijker, ze handelt er ook naar, ze laat hem zelf oplossingen bedenken, geeft hem de kans om te proberen of de oplossingen werken en als het niet werkt gaan ze samen op zoek naar een andere oplossing. Ze zorgt ervoor dat hij zichzelf is en mag zijn. Veroordeeld hem niet en laat hem in zijn waarde. 

Afgelopen week mochten de kinderen hun schoen zetten op school, voorgaande jaren vroeg ik van te voren altijd wat ze erin zouden krijgen omdat het meestal iets lekkers is, wat hij niet mag. Dit jaar was ik van plan het te vragen, maar voor ik de kans had, vroeg de juf er zelf al naar. Het is een klein dingetje maar dat kleine dingetje laat wel zien dat ze echt begaan is met hem. Voor haar voelt het misschien als vanzelf sprekend, maar voor mij was het alleen maar bevestiging van het goede gevoel dat ik al bij de juf (en de school!) had. 

Ik heb nog niet te kans om haar te bedanken maar volgende week hebben we portfolio gesprekken en dan ga ik het zeker nog even benoemen, want ik vind het echt fijn, als er iets is wat ik niet fijn vind zal ik dat benoemen, maar ik vind het belangrijk om ook dit soort positieve dingen te benoemen. 

Dus ode aan de juf, die het kind echt ziet en daar naar handelt. ❤️