Nooit meer Sinterklaas kapoentje?

Het zit er op! De tijd dat de goed heilig man hier binnenkwam met pakjes, mandarijnen en snoepgoed. Alle vijf de kinderen zijn de magie ontgroeid en het doet pijn, pijn aan mijn moederhart. Want geef toe, het is toch een magische periode! Kindjes die ineens een pak flinker zijn want stel je voor dat Zwarte Piet ziet dat ze zich niet gedragen. Uren en uren bladeren in speelgoedboekjes om toch maar dat ene perfect stuk speelgoed (of misschien wel meerdere) te vinden waar hun hartje naar verlangt. Tekeningen maken en al stiekem eens die schoen zetten in de hoop dat Sinterklaas toch al eens passeert om dat zorgvuldig voorbereide lijstje op te halen. Wie weet laat hij zelfs al wat lekkers achter!

Stiekem keek ik zelf nog elk jaar het meeste uit naar de intrede van de Sint. Want dan bakte ik pannenkoeken en maakte ik warme chocomelk. Alle vijf zaten ze gespannen in de zetel tot de verlossende woorden eindelijk kwamen: "Er zijn dit jaar geen stoute kinderen!" En dan, dan begon het echte aftellen naar de vooravond van 6 december. Al dagen op voorhand werd ik eraan herinnerd dat ik geen rapen en wortelen mocht vergeten kopen. En al helemaal geen pintjes bier want dat hebben we hier nu eenmaal nooit in huis.



Ook bij mij liep de spanning hoog op want als het dan eindelijk 5 december was en iedereen lag in bed, kon de pret voor ons beginnen. Playmobilhuizen bouwen, poppenbedden in mekaar vijzen of dominosteentjes in een parcours zetten. En omdat we onze kinderen vrij goed kennen, werd 's avonds door papa vakkundig de klink van de woonkamerdeur verwijderd of anders stonden ze in het midden van de nacht al beneden.

Maar die periode is dus afgesloten. Tuurlijk zal er nog chocolade staan en zullen mandarijntjes de tafel versieren maar de bergen speelgoed die zijn verdwenen. Of wacht, misschien is het toch niet helemaal weg. Zowel ons nichtje als neefje starten net aan hun Sintavontuur dus sorry zus en schoonzus maar verwacht jullie maar aan rotverwende kinderen!