Naar het strand

Op woensdag is opa vrij. Vandaag nam hij ons mee naar het strand. Loran vond het heel leuk dat opa kwam, maar wilde niet aankleden, geen schoenen aan en ook maar met moeite in de auto. Maar we kwamen er toch!

Het was prachtig weer en ik had de vlieger mee en een picknickje. Maar Loran wilde niet naar het strand, écht niet. Met dikke tranen, snot, vlekken in z'n nek en zonder jas stond hij onderaan de strandopgang. Opa rende 'alvast' met de vlieger, hij deed echt zijn best om Loran enthousiast te maken. En ik, die Loran vanaf de parkeerplaats had moeten dragen, die een dikke winterjas vasthield die hij niet aan wilde, die naar het strand en de zee en de wind had uitgezien vandaag, riep gefrustreerd tegen de verdrietige peuter: 'Wat wil je dan?!'

'Thuis blijven!' brulde mijn arme, kleine, gevoelige kanjertje.

We gingen. Opa en ik aten uiensoep, Loran keek een filmpje op de telefoon, die stugge spijkerbroek weer uit. Ik streelde zijn haren. 

'Mama, ik wil niet altijd naar het strand.'

Snap ik liefje. Maar och, wat schijnt de zon heerlijk.