Naar een nieuwe opvang

We gingen altijd naar een opvang waar Reggio Emilia de standaard was. Voor de gene die dit niet kennen, deze visie lijkt wat op een vrije school. Elk kind wordt benaderd zoals het is en er wordt geluisterd naar de individuele talen die het kind spreekt.

Er moet daar niet zo heel veel en er mag heel erg veel! Er wordt veel aandacht aan creativiteit en ontdekken besteed EN en dat is voor ons heel belangrijk geweest… er worden heel veel foto`s gemaakt die elke dag een mooi overzicht geven van de gebeurtenissen.

Van dit soort op vang zijn er niet zo heel veel dus we maken nu gebruik van een `gewone` opvang.

De eerste dag was voor ons allemaal best wel spannend! De jongste had het allemaal niet zo heel erg in de gaten maar de oudste was er helemaal klaar voor om de foto die aan haar mandje hing aan een nieuw mandje te hangen. Het slapen wilde dus niet helemaal lukken de dag ervoor maar ach…

Aangekomen op de nieuwe opvang werden we door een lieve juf ontvangen. Zo eentje die al 100 jaar in het vak zit en precies wist hoe ze de kinderen op haar gemak moest stellen.

De plaats voor de tassen werd laten zien en de toiletten ook. De jongste kwam in een andere groep. Voor haar was niet heel veel uit te leggen maar, wij als ouders kregen wel de uitleg van alle plekken waar jassen, tassen en schoenen opgeborgen worden.

De jongste was meteen `weg` liep het hele lokaal door om lekker te spelen en te sjouwen met de pop die ze was tegengekomen.

De oudste wilde even zwaaien en vond het prima dat ze straks naar buiten gingen naar de konijnen. Geen traan gelaten en geen wanklank gehoord.

Toen we ze na een paar oefenuurtjes weer ophaalde was het verschil duidelijk merkbaar. Ze hadden een juffenwerkje gemaakt (allemaal hetzelfde) en de oudste had een rijmpje geleer die ze trots opzegde. Okay, in eerste instantie niet helemaal mijn idee bij opvang van een peuter en dreumes maar ja, ze hadden een lach op hun gezicht!!

En ik toen dus ook!