2 jaar geleden
Mooi mannetje
Gewoon zoals je bent
Mijn lieve zoon Job zit inmiddels in groep drie (combiklas 2/3). Eind vorig jaar gaven zijn juffen al aan dat hij in de les snel afgeleid was en zich niet kon concentreren. Nog geen reden tot zorg, hij mocht naar groep drie, maar “we houden het in de gaten “.
Voor de herfstvakantie al een gesprek, Job heeft weinig concentratie bij het zelf werken, observatie door de intern begeleider, dingen proberen… wiebelkussen, koptelefoon, takenlijstje, maar niet het gewenste effect. Hij krijgt zijn werk niet af (ondanks kleinere hoeveelheid dan klasgenoten).
Dan inschakelen van een orthopedagoog via de gemeente, die ons gelukkig adviseerde de schoolondersteuner in te schakelen.
Ex en ik liggen niet helemaal op één lijn, hij probeert voor mijn gevoel al een paar jaar om Job een “labeltje” aan te praten. Autisme is zijn “favoriet”.
De schoolondersteuner deed een observatie en kwam tot de conclusie dat Job wel steeds bij zijn werkjes terugkomt, maar door “iets in hemzelf” afgeleid raakt, daarmee bezig is en vervolgens weer aan het werk gaat.
Maar “wat een leuke zoon hebben jullie!”
Zo fijn om te horen!
Hierop volgde een beeldvormend onderzoek door een nieuwe orthopedagoog (zodat de andere onafhankelijk advies kan geven aan ex en mij). Onderzoek leverde op dat mijn mooie mannetje een gemiddeld IQ heeft, maar op taal hoger scoort. Zijn “verwerkingssnelheid” is echter wat langzamer.
Ex moest daar natuurlijk weer over bezig want dat kon ook bij o.a. autisme. Gelukkig was de orthopedagoog duidelijk. “Job heeft te weinig kenmerken om aan autisme te denken, ik zie geen reden voor verder onderzoek”.
“Job was heel open en vertelde over zichzelf en over thuis, wat een leuke jongen!” Dat hoor je toch graag over je kind.
Met de “tips en tricks” van de orthopedagoog en de betrokken schoolondersteuner gaan we het komende jaar met een klein beetje extra ondersteuning in groep vier proberen.
Mijn mooie mannetje, blijf alsjeblieft gewoon zoals je bent, je bent prachtig!
