8 jaar geleden
Mongool! Nee...Eelco. Gewoon Eelco.
Waarom kwetst zo'n stom scheldwoord uit vroeger tijden eigenlijk zo erg?
Hé Mongool, kijk uit je doppen!
Hoe vaak heb ik dat niet gehoord? Of erger, hoe vaak heb ik dat zelf niet geroepen? Vroeger? Niet nadenkend, want mongool was net zoiets als eikel. Of lul. Of trut. Ook de volwassenen toen hadden het over mongolen. Niet als scheldwoord, maar als ze het over mensen met het syndroom van Down hadden. Niet ver van mijn eigen woonplaats zat (en zit) de Ipse de Bruggen, een organisatie met verschillende (dag)opvang- en woonmogelijkheden voor mensen met een verstandelijke beperking. Ik zat regelmatig met een paar "mongolen" in de trein toen ik jong was. Gek vond ik ze maar..Raar ook. Ik voelde me ongemakkelijk. Zeker als ze naast me kwamen zitten. Sommige wilden knuffelen. Ieuw!
Inmiddels zijn we heel wat jaartjes verder. En ben ik moeder van een zoontje. Een zoontje met het syndroom van Down. Een mongool dus, zo'n gek mens waarmee ik vroeger wel eens in de trein zat. Er is veel veranderd. Het zijn geen mongolen meer. Alhoewel er nog steeds (professionele) zorgverleners zijn die het woord mongool in de mond nemen als het om mijn zoon gaat. Ikzelf doe het niet meer. Ik vind er een nare bijsmaak aanzitten. De wat oudere mensen hebben het er nog wel eens over. Ik had laatst een gesprek met een vrouw met een dochter met Down. Haar dochter was al 36. En een mongool, aldus mevrouw. Tja, tijdsgeest, toen zij opgroeide was dat nu eenmaal zo. Ook anderen hebben het erover. Jonge mensen...semi-grappig. Cabaretiers vooral. Het is een leuke doelgroep voor grappige verhalen. Vinden ze. Ik realiseer me dat het niet over mijn zoon gaat. Maar toch. Het bijt. Het wringt. Het kwetst. En ik vind dat je een verkeerd beeld meegeeft naar de jeugd. Dat schelden geen pijn doet, normaal is. Aan de andere kant maken ze ook grappen over andere groepen. Moslims, politici, vrouwen, homo's. Klein verschil is in mijn ogen dat die mensen zichzelf nog kunnen verdedigen. Mensen met Down niet. Althans, niet zo goed. En het raakt me persoonlijk, alsof die cabaretier mijn zoon persoonlijk te kakken zet. Maar goed, dat dat niet waar is weet ik ook wel. Maar ik ben inmiddels van mening dat het voor schut zetten van bepaalde groepen over het algemeen gewoon niet grappig is, Gelukkig zit er een knop op de tv. Scheelt een hoop ergernis ;)
Anoniem
Ik gebruik dagelijks het woord mongool, ik probeer dit niet te doen. Maar als er weer zo'n gek is die niet een rotonde op durft te rijden kan het woord toch niet meer ingeslikt worden. Los van dat heeft het woord voor mij helemaal niets te maken met het syndroom van down. Mensen met een chromosoom meer of minder zijn voor mij vooral leuke en vriendelijke mensen. Laten we eerlijk zijn, ze lachen altijd!
Anoniem
Mijn oom had het syndroom van down. Ik ben er dus mee opgegroeid en daardoor nooit ermee gescholden. Mijn kindje is beperkt door hersenschade, opgelopen tijdens de geboorte. Het kwetst mij al als mensen doen alsof ze " mongool" zijn. Je hebt veel meer het idee dat jij degene bent die je kindje moet verdedigen omdat hij het zelf niet kan. Ik snap echt helemaal wat je bedoeld! Mijn moeder zegt altijd daarom is Roan beter af bij jou dan bij iemand die zo doet, die zouden het waarschijnlijk niet aankunnen om een kindje te hebben met iets meer gebruiksaanwijzing! Je heb een prachtige zoon!
Anoniem
Het kan een zorg zijn, maar ook zulke lieve schatten, knuffelaars. Ze geven veel liefde. Dat het zonder pardon wordt geaborteerd kan er bij mij niet in. Net of het dan geen "echt" mens is. Geniet van je zoon!
Henrike Laning
Ik vind het ook een scheldwoord en het wordt in elk geval zo gebruikt. Het hoort niet. Mijn moeder zei altijd wat verschrikkelijk dat iemand een mongooltje heeft gekregen. Ik durfde daar niet tegenin te gaan, maar vond het wel moeilijk dat ze dat zei. Waarom verschrikkelijk? Het is niet wat je hoopt, natuurlijk, maar verschrikkelijk is als je kindje overlijdt. Het steekt mij altijd als iemand zoiets zegt over kinderen met down syndroom. En ik denk dat er maar weinig moeders zijn die vinden dat hen iets verschrikkelijks is overkomen.