Mini uitstapje als vakantieoppas

Zonneschijn, gras kriebelt aan je blote voeten, genietend van een lekkere kop muntthee en de rust om je heen doordat veel mensen in de buurt op vakantie zijn. Dus dan komt ook gelijk het stukje kijken van waar haal je dan je oppas vandaan. Zelf heb ik gelukkig geen oppas nodig voor mijn mannetje en kleine dames. Ik zou zo ook niet zo goed weten wie het aan zou durven om op mijn kindjes te passen. Mensen denken vaak dat ik mijn handen eraan vol heb, maar in werkelijkheid is het anders. Het is genieten van het leven om je heen dat opgroeit en bloeit.

Maar naast de kindjes hebben we natuurlijk ook de beestjes. Nu mogen wij een volle week oppassen op 4 konijnen, een heleboel kooikarpers en een hele lieve poes Susie. In de eerste dagen nam ik alleen Quin mee om samen de beestjes te verzorgen. Hij is nu net 6 jaar en neemt de taak heel serieus. De poes wordt allereerst uitbundig geaaid en toegesproken, om daarna lekker aan te vallen op het eten dat ik ondertussen klaar heb gemaakt. Als we buiten komen rent meneer al gelijk naar de konijnen toe om ze gedag te zeggen. De wortels worden zorgvuldig uitgedeeld, de hooi wordt netjes in het bakje gedaan en de brokjes worden bijgevuld. Hij zou er nog de hele avond naar kunnen kijken, maar de drang om de vissen te voeren is groter en na het hok dicht te hebben gedaan rent hij door naar de vissen die al dicht bij de kant zwemmen en wachten op hun eten. Quin duikt de bak in en wil het liefst zo veel mogelijk handjes met voer in het water gooien. Voor elke vis ééntje zegt hij heel slim.
Als we alles weer hebben opgeruimd krijgt de poes nog een extra knuffel en sluiten we de deur achter ons.

Nu is Quin zelf een paar dagen uit logeren en hij bedacht dat zijn zusjes van 1,5 het misschien ook wel leuk zouden vinden om de beestjes te verzorgen. Dus vandaag was het zover, de dames gingen gezellig mee. Suus moest even wennen, want nu waren er 4 handjes in plaats van 2 die met haar gingen kroelen en die haar pas weer met rust lieten toen ze lekker zat te eten. Mee naar buiten wilden de dames niet want Suus was veel te interessant en ze kenden immers net haar naam. Maar toen de dames buiten kwamen en de konijnen in het vizier kregen werden ze nog enthousiaster. Wortels werden in het hok gelegd en brokjes werden niet in het bakje gedaan, maar moesten brokje voor brokje gevoerd worden aan de konijntjes. Pas toen ze merkten dat dit wel heel lang ging duren gooiden ze de brokjes toch maar in het bakje. Voor het voeren van de vissen hadden ze geen tijd. Ze waren in de ban van de konijnen. Ach dan gaan ze morgen toch gewoon gezellig weer mee.

Het is zo mooi om te zien hoe Quin, Amy en Ley alle drie op de beestjes reageren. Zo liefdevol en zorgzaam. Je zou er zelf bijna konijntjes voor nemen. Jammer genoeg is dit voor mij geen optie aangezien ik erg allergisch ben voor deze lieve zachte beestjes. Maar voor een paar weken per jaar maak ik daar graag een uitzondering voor.