Mijn twintig weken echo controle nummer 3

Samen met O stappen wij uit onze net helemaal gemaakte auto, na vier garage beurten is die bijna zo goed als nieuw. Daar staan wij dan voor het ziekenhuis waar ik totaal geen vertrouwen in heb, want ja als doktersassistente hoor je en zie je wel eens de grootste blunders voorbij komen. En laat je eerste dochter nou in dit ziekenhuis zijn geboren waarbij ze heel je onderkant verknipt hebben door iemand te laten oefenen met haar eerste knip zetten, GEWELDIG!

Bij mijn eerste twee heb ik nooit gedacht dat er iets mis zou zijn, nog jong, vitaal en gezond. Tja op de somatische klachten na was ik voor de rest helemaal gezond. Het zit dus meer in mijn hoofd dan in mijn lichaam, psychische stress is daar de oorzaak van.  Af en toe eens zelf een laboratorium formulier voor mijzelf klaar leggen, bloedprikken en ja weer werd mijn eigen diagnose bevestigd.

Ik drijf weer eens af...

Tussen O en mij, wonderbaarlijk genoeg gaat het geweldig, ik heb mijn zielsverwant weer terug ! Alsof die uit een seizoen van Walking dead is genezen van het virus en weer uit de dood is herrezen.

Daar zitten we dan in de wachtkamer, het duurt lang en ik twijfel, ik zie niets naar binnen of naar buiten gaan. Het zal toch niet weeeeer zo zijn dat er weer eens wat met mijn afspraak is misgelopen. " Wie mij kent weet dat alleen bij mij het onmogelijke mogelijk is en dat is dat alles verkeerd loopt." Ik sta op en ga het toch maar eens vragen. Gelukkig deze keer klopt het !

Ahh daar is ze al, wij in drievoud worden meegenomen, ik loop naar de bank, het een omhoog het ander omlaag en liggen maar. Nou mevrouwtje ligt weer eens met haar rug naar boven, geweldig dit doet ze elke keer als wij voor een echo komen. Na lang gemeet en gedoe, komen wij dan uit bij het hartje, en daar blijft het lang stil...Ik slik mijn zorgen even weg en kijk O aan. Ik knik geruststellend want ik zie hem al blazen en doen. Het zal toch niet?

" Nee, het lukt mij niet om het goed in beeld te krijgen" zegt de echoscopiste. Ik zal een controle afspraak voor je maken in het andere ziekenhuis waar ze een nieuw apparaat hebben, waarbij het beter zichtbaar is. Fijn! bedankt oud Flinstone apparaat, we gaan maar weer eens terug. Maandag konden wij weer terug op controle, dus we moesten het weekend zo in. Geen probleem, maak je geen zorgen, ze ligt gewoon niet goed ! Koppig en eigenwijs dat heeft ze van ons beiden.

Maandag is aangebroken, eerst naar werk, dan weer naar huis, het is vandaag een drukte van je welste. Onderweg naar het ziekenhuis raken wij ook nog eens de weg kwijt, hoe geraakten wij ook alweer op de die locatie ? Beiden weten wij even niet hoe wij ernaar toe moeten rijden terwijl wij er al tig keer in het verleden zijn geweest. Uiteindelijk na wat bordjes volgen komen we gelukkig toch nog op tijd. We zijn te vroeg vertrokken, we hebben nog zeker 15 min. de tijd. En ja daar gaan we weer mee die donkere kamer in, het een omhoog ander omlaag. En dan komen wij bij het hart uit, en weer blijft het stil.

Ja zegt de echoscopiste hiervoor heb ik wat engelengeduld nodig, ze ligt wat onhandig en met haar handje omhoog. Ik hou de tijd in de gaten en merk dat we al 20 minuten verder zijn. Het meeste kan zij zien, hartkleppen, linker kamer, rechter kamer. Maar dan weer dat laatste stukje, iets van een tussenschot ziet ze niet of het is er niet ? 15 minuten verder en nog altijd zit ze half in haar scherm maar ziet ze het nog altijd niet. Ik ga jou doorverwijzen naar de prenatale screening want ik ga niet met mensen levens spelen. Uhmm met mensen leven spelen, wat bedoelt ze nou toch?  O kijkt me vaag aan maar weer knik ik hem geruststellend toe. Ik kan het niet goed zien, dit komt door de ligging van die boef en door jou buikwand. Ja ik ben er eentje met een maatje meer, door de ligging of mijn buikwand of omdat het er niet is, bedenk ik mijzelf. Nou ja het zal wel, het is hoe het is en als ze wat mankeert is dat mijn lot wat ik moet accepteren ! In de auto schuif ik stiekem wat tranen weg, maar ik hou mij sterk, ik wil niet dat O ziet dat er misschien echt iets niet goed is, ik wil niet dat hij terug valt, want juist nu heb ik hem nodig. O kijkt mij aan maak je geen zorgen het komt wel goed, het zal wel niets zijn. Ja ik ben gewoon dik daarom kan ze het niet zien. Haha dik nee hoor, je bent de mooiste die er is, je bent zwanger natuurlijk ben je dik. Ja O heeft gelijk, ik ben ook zwanger, ik kan niet verwachten dat mijn buik niet zichtbaar is.

Om een lang verhaal kort te maken..

Donderdag de derde echo, O kon zijn of wilde zijn nest niet uit komen, dus ben ik maar alleen gegaan. Dit was misschien de oorzaak van ons incident inwonen bij schoonouders discussie. Maar stiekem weet ik dat hij er niet bij wilde zijn als hij te horen zou krijgen dat het echt niet goed was. Ik denk dat die arme ziel het niet aan zou kunnen, ik ben van steen mij krijg je niet kapot dat weet hij. Onderweg krijg ik nog een watsappje met laat je mij wat weten zodra je iets weet. Ik kan het niet laten en bericht hem terug, dan had je maar mee moeten gaan.

 De gynaecoloog roept mij binnen, kijkt mij verbaasd aan als ze mijn wederhelft niet ziet, ja hij kon het niet aan zeg ik haar. Mannen he ! Nou vertel, wat konden ze niet zien ? Uhm nou iets van een tussenschot in het hart, ik weet het niet precies, dat hebben ze mij niet uitgelegd. In de verslagen staat dat ze het hele kind niet gezien hebben. Haha nou ze hebben haar wel gezien ik denk dat ze het verkeerd heeft genoteerd. Eerst kreeg ik wat vragen over onze stamboom, en ja hoor ze vraagt mij heeft hij kinderen uit een andere relatie. Nou, antwoord ik haar, daar moet ik niet achter komen. Het is jammer dat hij er niet bij is zegt ze anders hadden we het hem kunnen vragen. Haha, nu lach ik nog bedacht ik mijzelf, maar straks?

De gynaecoloog meet haar nog eens goed op, en ik moet zeggen dit apparaat is er toch wel echt een met een super beeld kwaliteit. Ja hier moet ze het wel zien ! Nou daar komen wij dan aan het hart.... Deze keer blijft het niet stil, ze praat met mij, legt ondertussen nog wat aan de co-assistent uit. En dan heeft ze naar mijn mening alles opgemeten. Kunnen wij zeggen dat wij voor nu een gezond kind hebben ? vraagt ik haar.  Ja antwoord ze , dat kunnen wij nu zeggen. Ik veeg de plakkaten koude gel van mijn buik en fatsoeneer mijzelf weer even.  Opgelucht loop ik de gang op, wat een opluchting !