Mijn kleine jongen, wat waren we machteloos.
Koortsstuip
2 jaar geleden, mijn kleine jongen💙
Wat een nachtmerrie op zaterdag 17 februari 2018, kleine Scott die 42 graden koorts had. Grieperig dachten we, tot hij een koortsstuip kreeg.. gelijk hebben we toen de huisartsenpost gebeld en mochten gelijk komen. Wel werd er geadviseerd dat als hij nog een koortsstuip zou krijgen moesten we 112 bellen en wachten op een ambu. Op het moment dat we naar buiten wilde lopen naar de auto kreeg hij er nog één, mijn moedergevoel zei nee we zijn sneller als we nu gaan rijden dan we eerst moeten bellen en op de ambulance moeten wachten. (Dat moeder gevoel was heel goed)
Aangekomen in het ziekenhuis zitten we dan te wachten met een enorm ziek jongentje in de wachtkamer, daar kreeg hij weer een koortsstuip. We mochten toen gelukkig wel gelijk naar binnen, daar kwam de arts.. inmiddels had Scott 42,5 graden koorts.. het enige wat de dokter kon zeggen dit is niet goed (hij kreeg daar weer een stuip) we moesten gelijk door naar de spoedeisende hulp, daar kregen we gelijk een kamer.
Assistente komt binnen, vraagt wat standaard vragen en gaat de dokter halen. Op het moment dat zij weg is, krijgt Scott een enorme koortsstuip waar hij zelfs bij gaat schuimbekken, gelukkig heeft zijn papa (held) bhv en wist hij hem gelijk in een stabiele zijligging te leggen zodat hij niet in zijn eigen tong kon stikken. Op dat moment dacht ik alleen maar wat ik kan doen is schreeuwen om een dokter; ik heb echt nog nooit zoveel doktoren en apparatuur gezien. Iedereen kwam met toeters en bellers binnen rennen.
Dat moment vergeet ik nooit meer.
Hij werd gestabiliseerd en met beademing en zuurstof uit de stuip gehaald, daar lag hij dan ons kleine mannetje te vechten voor zijn leven.
2 minuten later kreeg hij weer een koortsstuip, dit keer nog heftiger dan de vorige. Weer met beademing en zuurstof, alleen was dit niet genoeg. Hij kreeg een speciale pil waarmee hij direct eruit was.
Wel nog met beademing en zuurstof lag je daar nog steeds te vechten, het leek wel of je even “sliep”.
Dat was ook zo zei de dokter, doordat zijn lichaam zo’n harde klap heeft gehad is hij zo moe geworden dat hij voorlopig wel slaapt. Sta je dan machteloos te kijken naar een jongentje van 2 jaar.
Omdat hij vanaf het begin eigenlijk al met zijn nek naar achteren aan t buigen was constant, werd er toch een ambulance gebeld om hem met spoed naar nieuwegein te brengen naar de kinderafdeling. (Ze dachten dat hij een hersenvliesontsteking had).
Daar gingen we dan met de ambulance, de sirenes aan, lichten aan en vol gas naar het andere ziekenhuis.
Gelukkig na alle onderzoeken bleek dat hij niet een hersenvliesontsteking had, hij had een het influenza virus en daar reageerde hij heel heftig op. Hij heeft nog één week in het ziekenhuis op de kinderafdeling aan alle toeters en bellers gelegen daarna mochten we thuis verder uitzieken.
Mijn kleine jongen💙
Anoniem
Heel heftig zeg mijn dochter had er laatst 1 voor het eerst en dacht dat ze dood ging werd blauw etc duurde ook lang die aanval maar dit lijkt me zo heftig wat jij mee maakte !! Zo achter elkaar gelukkig goed afgelopen .
SuusGro
Oh wat heftig dat je dit meegemaakt hebt zeg! Pff moet er niet aan denken. Gelukkig is het goed afgelopen en wat een held dat papa het in de stabiele zijlegging gelegd heeft.