Mijn kind praat met een spraakcomputer, en nee hij is niet lui.

'Misschien moeten jullie wat meer geduld hebben'. 'Mijn zoontje van 3 jaar praat ook amper hoor'. 'Wordt hij niet lui van zo'n computer?'. 'Dat heeft hij toch niet nodig joh?!'. Zomaar even een greep van de opmerkingen die ik de afgelopen 1,5 jaar gehoord heb over Mias en zijn spraakcomputer. 

Zijn verhaal

Het is nu ongeveer 1,5 jaar geleden toen besloten werd dat een spraakcomputer voor Mias een goede optie was. Veel mensen die ons al langer volgen kennen het verhaal van Mias, andere die ons net volgen nog niet. Mias heeft een vooralsnog onbekende aandoening. Iets in zijn lichaam zorgt ervoor dat Mias zijn spieren zwakker zijn, maar vooral dat hij veel en veel sneller vermoeid raakt dan zou moeten. Toen Mias ongeveer 2 maanden oud was belandde hij in het ziekenhuis. Vanaf toen zijn wij een rollercoaster ingestapt en daar zitten we nu nog in. Al moet ik zeggen dat de achtbaan wat minder misselijkmakend is tegenwoordig, we zijn gewend aan de ziekenhuis bezoeken, Mias krijgt de juiste hulp en we zijn er allemaal wat rustiger onder.

Vanaf dat Mias 2 maanden oud was zag hij wekelijks verschillende therapeuten en kinderartsen. Elke donderdag gingen we braaf naar het ziekenhuis toe voor onderzoek, controle, en therapie. Ondertussen volgt Mias deze therapieën bij Heliomare. Een hele fijne plek voor hem waar hij het ontzettend naar zijn zin heeft. Ook zijn mondspieren zijn onderontwikkeld, dat maakt praten en eten lastiger. Het eten gaat nu gelukkig heel goed, een enkele keer verslikt hij zich nog maar dat is niet meer zo vaak als toen. Praten daarentegen is lastiger. 

Spraakstoornis of spraakachterstand?

Wat veel mensen ook niet weten is dat er een verschil zit tussen een spraakstoornis en een spraakachterstand. Er is alleen wel 1 overeenkomst en dat is ten alle tijden dat de spraak achter blijft. Mias begrijpt alles wat we tegen hem zeggen, maar het frustreerde hem enorm dat hij nooit wat terug kon zeggen. Dat zag je in zijn ogen, dat zag je in zijn gedrag. Het was niet leuk om te zien kan ik je vertellen. Uit verschillende tests bleek dat hij TOS heeft, met daarnaast verzwakte mondspieren en een vertraging in het verwerken van prikkels. Wat ervoor zorgt dat hij er net even langer over moet doen om te begrijpen wat er gezegd of bedoelt word.

Mias krijgt nu al bijna 3,5 jaar elke week logopedie. In eerste instantie om het eten te stimuleren, maar later ook vanwege de spraak. Mias heeft eerst gebaren geleerd, wat ik iedereen kan aanraden als je kindje graag wilt spreken maar het (nog) niet lukt. Toen ze in het ziekenhuis zagen dat hij steeds gefrustreerder raakte en ze wisten dat goed praten nog wel een tijd zou gaan duren vanwege de onderliggende problemen, besloten ze een spraakcomputer in te gaan zetten.

Zoiets komt uiteraard niet uit de lucht vallen. Daar zijn onderzoeken aan vooraf gegaan. Veel gesprekken en hoofdpijn. De makers van de spraakcomputer kwamen later ook naar het ziekenhuis om te testen of Mias niet alleen de hand-oog coördinatie daarvoor had, maar ook of hij de intelligentie zou hebben om de spraakcomputer juist te gaan gebruiken. Ze merkte al gauw dat Mias 'slim' genoeg was om het systeem op te pikken. Maar dat het hard werken zou worden. In het begin had hij moeite met hard genoeg op de knoppen drukken maar dat kwam dan weer doordat hij te moe was, zijn spieren doen dan niet optimaal hun werk.

Daarna begint het echte werk pas. 

Het krijgen van een spraakcomputer was voor Mias een hele opluchting. Er ging een nieuwe wereld voor hem open. Hij genoot ervan en dat zag je. Maar het is niet zo dat wanneer je een spraakcomputer of spraak hulpmiddel in huis krijgt dat alle problemen daarmee zijn opgelost. Het kostte ons allemaal heel veel tijd en energie om de spraakcomputer onder de knie te krijgen. Het moduleren vergt veel tijd en je moet in het begin heel veel voordoen, herhalen, weer voordoen and so on. Eigenlijk is het net als leren praten, maar dan anders ;) Pas na een maand of 8 kon Mias zelf alles vinden wat hij wilde vertellen in de computer. Wat hij op brood wilde hebben, dat hij dorst had, dat hij wilde slapen... allemaal dat soort dagelijkse handige dingen. Heel basic, 1 'woord' maar het was onwijs fijn om te zien dat zo de frustratie afnam.  

Daarnaast stimuleerde het enorm zijn spraak. Want in eerste instantie drukte ik de knoppen in, waardoor de computer dat herhaalde. Vervolgens lieten we hem de knoppen in drukken, en spraken wij de zin ook uit. De computer herhaalde het vervolgens nog een keer. Zo heb je dus 3x een herhaling wat heel stimulerend kan werken. 

Gebaren

Naast de spraakcomputer gebruiken we ook veel gebaren. Dit doen ze bij Heliomare ook, dat is fijn want zo leert hij sneller nieuwe gebaren. Gebaren als : dorst, honger, en slapen had hij al heel snel onder de knie. We maken geen hele zinnen met gebaren maar het is wel veel uitgebreider geworden dan toen we net begonnen. Gebaren kan ik echt iedereen aanraden, de 'baby gebaren' kun je al gaan gebruiken vanaf een maand of 9. Zo voorkom je veel frustratie als je kleintje iets wilt vertellen of duidelijk wilt maken.

Lui

Heel veel mensen denken dat een spraakcomputer averechts werkt. Dat hij er lui van zou gaan worden. Dat hij 'pas' 3,5 jaar is en dat er dan zoveel kinderen nog niet praten. Ik probeer mensen dan duidelijk te maken dat het uiteraard niet vanzelfsprekend is dat een kind dan een spraakcomputer krijgt. Daar gaat zoveel aan vooraf en dat het écht niet zomaar ingezet wordt. Bij Mias speelt er veel meer. Elk kindje doet het op zijn eigen tempo, Mias ook alleen hij wordt extra geblokkeerd en praat niet 'gewoon even wat later'.

Het is onzin dat hij lui zou worden van de spraakcomputer. Het is zelfs wetenschappelijk bewezen dat dit hem alleen maar meer en sneller helpt om te praten. Kinderen kiezen altijd voor de makkelijkste weg als het om communicatie gaat. Hij zal dus nooit de computer boven 'gewone spraak' kiezen. Want dat duurt in the end veel langer om duidelijk te maken wat je wilt. Praten is ten alle tijden sneller. Ik ben ook echt niet bang dat hij lui wordt hierdoor. Ik vind dat zelf ook gewoon een rot woord. Mias is niet lui, dat heeft hij de afgelopen jaren wel bewezen. Artsen vertelde ons dat hij nooit zou gaan lopen. Dat hij nooit zelfstandig zou gaan eten. En kijk waar we nu staan. Hij rolt zichzelf vooruit in een rolstoel, kan lopen, en we trainen ook steeds grotere stukken. En hij is gek op eten. Bij Heliomare gebruikt hij de spraakcomputer ook en ze merken daar steeds meer vooruitgang in het gebruik van de spraakcomputer maar ook in zijn spraak.

Mias kan sinds een paar weken meerdere woorden maken met de spraakcomputer zoals: ik wil naar school, ik ook eten, enz. We hopen natuurlijk dat hij zelf ook steeds meer woorden gaat leren en gebruiken. Maar een ding weet ik zeker, sinds hij de spraakcomputer heeft; heeft hij steeds meer woordjes geleerd. 

Mocht je nog meer vragen hebben over het gebruik van de spraakcomputer, gebaren enz stuur me dan even een berichtje!

Liefs

Michelle