Mijn kind heeft gewoon een gaatje

Afgelopen vrijdag (30 juli) gingen we naar de tandarts. De tandarts is bij ons nooit een ding en we maken er altijd iets leuks van. We willen niet dat onze kinderen de tandarts zien als een verschrikkelijk monster die je alleen maar pijn doet. 

We waren de eerste, lekker vroeg om 8 uur. Robbert (hubby aka papa) ging als eerst. Daarna ging ik samen met Nila. Nila doet altijd netjes haar mond open en laat haar gebit zien. De tandarts was zeer te spreken over haar gebit en hoe schoon het is. Hij besloot om foto's te maken. Eerst de rechterkant en toen de linkerkant (of andersom, ik weet het niet meer). De tandarts zei; “ik denk dat we niks gaan vinden, want het gebit is super schoon.” 

De tandarts bekeek de foto's. Hij draaide zich om en zei; “Ik heb slecht nieuws voor jullie, ze heeft een gaatje en op haar andere kiezen heeft ze ook plekjes.” De andere plekjes hoeven we nog niks mee te doen, maar dan moeten jullie wel denken om haar suiker inname, want aan het poetsen ligt het niet. 

Ik voelde me opeens een slechte moeder en wilde mijzelf verdedigen. Ik wilde heel graag aangeven dat ze niet zoveel suiker krijgt. Er kwam alleen niks uit uit mijn mond. 

De tandarts deed zijn verhaal en we moesten een afspraak maken om het gaatje asap te laten dichten. Wij kregen hierin de keus om te boren of een RVS plaatje over de kies heen te laten zetten. Boren vonden wij erg heftig klinken en wij hebben gekozen voor de minst charmante optie (een RVS plaatje). Wel een keus die ons herinnert aan het feit dat ze een gaatje heeft, best confronterend. 

Na Nila was Jip aan de beurt en ja Jip moet stoppen met zijn speen, dat horen we al een jaar. We zijn het flink aan het afbouwen en als hij drie is, is hij hopelijk van zijn speen verlost. De kleine man heeft alleen erg veel genegenheid nodig en dat vindt hij in zijn speen. 

Als laatste was ik aan de beurt. Mijn tandarts bezoek is nooit zo spannend. Ik lig 5 seconde in de stoel er wordt wat tandsteen verwijderd en klaar. Tot op heden altijd geluk gehad en geen gaatjes te zien of te vinden. Wellicht voel ik me daarom als een falende ouder omdat mijn eigen dochter een gaatje heeft. 

Na het tandarts bezoek hebben we een afspraak gemaakt voor zaterdag half 4. Eenmaal thuis aangekomen voelde ik me echt super slecht. Ik heb gelijk een overzicht gemaakt van wat Nila over de dag eet. Ik begrijp niet waarom ze een gaatje kan hebben. We poetsen 2 keer op een dag en zoveel suikers krijgen ze niet. De afgelopen weken hebben ze wel veel ijsjes gegeten, maar dat kan toch niet in zo'n korte tijd zoveel schade geven?

Er gingen heel veel vragen door mijn hoofd. Gelukkig heb ik over twee weken een afspraak bij de mondhygiëniste die ons meer uitleg gaat geven over de gaatjes. Aan de suiker inname kan het niet liggen, maar waar dan wel aan?