Mijn duo

Eind januari 2019. 3 maand en half zwanger en corona een ver van mijn bed show.

Na een goeie nipt en dus ook het geslacht te weten kreeg ik het in mijn hoofd. Ik moest en zou mijn geboortelijst al in orde maken. Grootste zorg de buggy want Finn was op die moment nog geen 2 en half en zat nog regelmatig in zijn buggy.

Ik had grootse plannen voor de zomer. Samen naar planckendael en de Efteling. Picknicken met vrienden in het park. daguitstapjes en een weekje CenterParcs. Wist ik veel dat ik even daarna thuis ging zitten door die verdomde corona en jufke mama mocht spelen, hoogzwanger met een kleuter in huis en nergens naar toe mogen.

Dus na veel opzoekingswerk beslist een buggy te kopen waar een duo systeem kan op en afgeklikt worden. Helemaal in mijn nopjes. Nu ben ik nog steeds super enthousiast over mijn buggy. Uitstapjes hebben we niet gedaan en onze week congé hebben we thuis doorgebracht. Wandelingen rond den blok  daarin tegen waren in de zomer dagelijkse kost.

Nu zit Finn in de 1e kleuterklas en is ondertussen 3 jaar oud, hij is ook aan de grote kant. Dus meneer past nog amper het duo gedeelte. We hopen nog daguistqpjes te kunnen doen terwijl hij er nog in past, maar we zitten zo ver op het punt dat we het opgeven. Tegen dat we ooit weer alles mogen is hij de buggy helemaal ontgroeid.

Een kleine reality check dat peuters niet klein blijven, maar groeien naar echt meer kind als baby zijn. Pas op we zijn blij dat hij goed groeit en evalueerd maar soms heb ik toch echt het gevoel stop de tijd alsjeblieft!