7 jaar geleden
Mijn dochter voelt zich een jongen
Een hele lange tijd heb ik gedacht dat het allemaal 'maar een fase' was.
Vanaf het moment dat Saar werd geboren zijn we in een soort rollercoaster terecht gekomen. Natuurlijk zit je na de geboorte van je kindje samen met je vriend op een roze wolk, wat zeg ik, op een immens groot wolkenbed, want 1 wolk is niet groot genoeg! Dit was voor ons natuurlijk niet anders!
Echter kreeg ik al snel het idee dat Saar niet helemaal lekker in haar vel zat. Vanaf het moment dat haar 'persoonlijke ik' zich goed begon te ontwikkelen werd ze steeds minder vrolijk. Ze huilde veel, werd boos wanneer ze zich aan moest kleden, wilde alleen maar buiten spelen en werd gek van haar speelgoed. Ik begreep niet goed waar dit vandaan kwam. Totdat ze op 5 december een wel heel speciaal cadeau van Sinterklaas kreeg.
Stad en land hadden zwarte piet en Sinterklaas (mijn schoonouders) afgezocht voor het perfecte cadeau voor Saar, namelijk een onwijs groot poppenhuis. Fantastisch zou ze het gaan vinden.. maar niets was minder waar. Saar, ondertussen 3,5 jaar, maakte haar cadeautje open en werd vrijwel meteen boos op Sinterklaas. Hoe kon hij dit nou doen? Ik vroeg aan Saar waarom ze zo boos was en wat Saar toen zei zal me altijd bijblijven: "Mama, dit is voor meisjes!". Ja klopt, dacht ik.. dat ben je toch ook? Nee, Saar was een jongen zei ze. Op dat moment vielen alle puzzelstukjes voor me samen.
Saar wilde zich niet aankleden omdat ze voornamelijk roze kleren, jurkjes, rokjes en panty's in haar kast had liggen, ze wilde met de jongens mee in bomen klimmen i.p.v. spelen met haar poppen. Dat Saar vanaf het begin een stoere meid was mocht duidelijk zijn, maar dat ze zich zo onbegrepen en niet goed in haar vel voelde, dat deed me heel veel pijn.
Wat voor mij het allerbelangrijkste is, is dat Saar gelukkig wordt, of dat nou als jongen of als meisje is. Ik heb liever een gelukkige zoon dan een ongelukkige dochter.
In mijn volgende blog zal ik vertellen over 'hoe nu verder, het traject'.
Anoniem
Hoi! Wat komt mij dit bekend voor. Echter heb ik een zoontje die echt een meisje wil zijn.. Hij is nu 5 jaar en 7 mnd. Hij heeft dit gevoel ook al zeker vanaf zijn 2de/3de jaar.. En van ons mag hij ook een meisje zijn thuis en op vakantie, of als we ergens naar toe gaan, Op school is hij een jongetje. Alhoewel hij daar eerlijk verteld dat hij een meisje wil zijn en soms zelfs zegt dat hij een meisje is.. zoveel om te vertellen..
Mama3LL
Waaaauw wat een onwijs lieve reacties! Ik vond het best spannend om zo open te vertellen over Saar. Ook omdat mama's hier soms nogal fel kunnen zijn, maar deze reacties doen me goed! :) Bedankt.
Anoniem
Ja, dat was direct wat ik ook dacht. Ik wilde nooit poppen, speelde altijd buiten en had een bloedhekel aan roze en aan lang haar... Maar goed, uit 1 minicolumn kan ik natuurlijk niet lezen wat moeder elke dag ziet. Moeder ziet het herle plaatje.
Anoniem
Dit maakt Saar toch niet meteen een jongen, omdat ze dit zegt of met jongens speelt. Mijn ene dochter is een echte diva en de andere speelt ook liever met jongens.. Dat maakt haar nog geen jongen. Maar goed dat jullie alles nu wel een betere plaats kunnen geven! Het geluk van je kind staat toch bovenaan! Maar geef het wel tijd...