7 jaar geleden
Mijn dochter had poepangst
Als mijn dochter moest poepen werd ze helemaal hysterich, ik zat opgegeven moment met mijn handen in het haar.
toen onze kinderen net 2 waren, ben ik gestart met ,zoals ze het noemen, potjestraining. Het ging eigenlijk al vrij snel goed, er zat een grote plas in het potje. Na ieder plasje op het potje, werd er een mooie sticker geplakt. Het ging eigenlijk met onze dochter heel snel goed, ze gaf opgegeven moment zelfs aan dat ze moest plassen. Ik was apentrots!
Op een dag besloot ik haar zonder luier te laten lopen met een onderbroekje aan. Dit ging ook wel redelijk goed, op een klein ongelukje na. Vorig jaar zomer ging het zo goed dat ik haar zelfs zonder luier mee naar buiten nam. Ik vond dat ze een cadeautje hadden verdient, omdat je ze soms best wel mag verwennen. Maar midden in de Intertoys poept ze haar hele onderbroekje vol. Ze had een jurkje aan, en het liep zo langs haar beentjes op de vloer. Ik ben naar een medewerkster toegelopen en gevraagt of ze iets had waarmee ik de vloer voor haar kon schoonmaken. Mijn dochter was helemaal in paniek! Nadat ik de vloer had schoongemaakt liep ik tegen het volgende probleem aan.. ik moest nog naar huis! Ik had de tweelingfiets bij me, mijn tweeling, waarvan er 1 helemaal hysterisch was. Ons huis is gelukkig niet ver van de winkel, maar toch zo'n 500 meter. Ik heb ze toch maar op de fiets gezet, en mijn fiets bij thuiskomst helemaal schoongemaakt, inclusief mijn hysterische dochter. Ik had zo met haar te doen, ik had haar nog nooit zo meegemaakt. Nadat ze schoon was heb ik haar geknuffelt, gezegt dat het helemaal niet erg is, het kan nou eenmaal gebeuren. Daarna heeft ze een aantal dagen haar ontlasting opgehouden.
Toen ze vaker 'poep' ongelukjes had gehad en elke keer zo in paniek was en alles bij elkaar gilde. Was ik het zat, hoe goed het ook ging met plassen. Ik vond het zo zielig dat ze zo bang was. Maar zelfs als ze het in haar luier deed, was ze helemaal in paniek. Ze schreeuwde, niemand mocht op dat moment bij haar in de buurt komen. Er waren zelfs dagen dat ze zei: 'sorry mama!' Omdat ze dan in haar luier had gepoept.
Ik zat met mijn handen in het haar, ik wist niet hoe ik haar kon helpen. Want het maakte niet uit of ze nou in haar luier had gepoept, op het potje, of in haar onderbroek. Op de wc wilde ze al helemaal niet!! Ik gaf mezelf de schuld omdat ik misschien te vroeg begonnen was? Misschien was ze er nog helemaal niet aan toe?
In januari moest ik weer bij het CB komen, gelukkig hebben wij hele leuke en vriendelijke mensen daar werken. Normaal hoor ik allemaal negatieve verhalen over het CB, maar die heb ik gelukkig niet. Ik heb een heel goed gesprek gehad over de poepangst van mijn dochter. De arts vertelde dat het vaker voorkomt dat kinderen bang zijn, zeker omdat er dan iets uit je lichaam valt. Ze gaf mij het advies om te stoppen en van de zomer weer te kijken of het lukt en of ze dan van de angst af is. Ook om er niet teveel aandacht aan te geven. Ze waren ondertussen 3 jaar geworden.
In de voorjaarsvakantie heb ik niet het advies gevolgt van het CB.. oeps! Ze gaven beide netjes aan dat ze elke keer moesten plassen. Dus toen ze de 1e dag van de voorjaarsvakantie wakker werden heb ik cold turkey gevraagt of we het zonder luier gingen doen?
Het was wel een wat hectische periode, want onze badkamer werd op dat moment verbouwt. Wij bleven bij mijn schoonouders eten en douchen gedurende de verbouwing.
Toen wij gingen douchen en ik mijn dochter had uitgekleed gaf ze aan dat ze stinkies moest doen. Poepen vinden wij zo'n, ja.. raar woord? Dus wij maken er stinkies van. Ik was apentrots dat ze het aangaf, en ben met haar naar de wc gegaan. En ze deed het gewoon op de wc!!! Toen het eruit kwam, schrok ze wel en moest ze wat huilen. Ik reageerde misschien wat te ethousiast, maar ik was zo blij dat ze het deed. Toen ze klaar was liep ze de woonkamer in en vertelde trots tegen opa en oma dat ze stinkies had gedaan. Zij waren natuurlijk ook mega trots op haar! We noemen de wc bij mijn schoonouders nu ook wel 'magisch'.
De keren die daarop volgde was ze nog wel wat bang, maar gelukkig niet meer zo in paniek. Haar tweelingbroer hield zelfs haar handje vast als ze naar de wc ging, hij heeft haar ook heel goed geholpen.
En nu? Nu is ze helemaal van die angst af en vind ze het zelfs leuk! Ze mag dan 2 stickers plakken ipv 1, en ze wilt geen luier meer om. Kort daarop volgde onze zoon en nu zijn ze dag en nacht droog. Zonder dat ik daar heel veel moeite voor heb hoeven doen. Ik denk toch echt dat ik er veel te vroeg mee ben begonnen en zij er gewoon nog niet, op dat moment, aan toe was.
P'N
Jeetje!! Wat heftig voor je dochter! En wat een vreselijk nare kinderarts bah!! Bij sommige mensen vraag ik me echt af of ze dan wel het juiste beroep gekozen hebben. Wat jammer dat ze er wat aan over heeft gehouden, maar fijn dat het nu goed gaat. Wat een lieve reactie, dank je wel!
Denise85
Ach het meisje! Maar je hebt super goed gehandeld! Mijn 2e dochtertje, nu bijna 7 jaar, had ook poepangst en hield het echt op. Zelfs met haar luier aan. Plassen deed ze ook super goed op de wc maar poepen want voor haar een no go! Ze stond het met man en macht op te houden waardoor ze elke keer verstopt raakte en daardoor overloop diarree kreeg. (ontlasting dat langs de verstopping loopt) De eerste keer dat ik dat bij haar meemaakte had ze 2 dagen niet gepoept, ondanks de medicatie die ze kreeg om haar ontlasting zachter te krijgen waardoor het in ieder geval geen pijn ging doen. Maar ze bleek zo verstopt te zitten dat ze er echt ziek van werd en heel bizar en eng, ontlasting opbraakte. In mega paniek direct naar het ziekenhuis gegaan waar we ook opgenomen werd zonder aanzeling van de kinderarts en daar flink gelaxeerd werd, maar helaas hield ze ondanks alles dat ook op. Door al het ophouden was haar anus zo sterk geworden, het is immers een spier en die was gewoon te sterk geworden en dat moest hoe dan ook ontspannen. Nu hadden ze het bij haar in het ziekenhuis niet handig aangepakt want na 3 dagen volop laxeer pilletjes en drankjes en dus veel buikpijn bij ons dochtertje ( ze was 3 jaar toen) hebben ze ineens een hele grote klisma gegeven en het was zo veel dat ze er via haar billen in haar darmen spoten dat ze het gewoon onmogelijk meer kon ophouden.. Ivm de grote van de verstopping was afgesproken haar op de OK, onder narcose, haar darmen te spoelen omdat het anders te veel pijn zou doen als de verstopping eruit zou komen omdat het ging om grote bonken ontlasting die inmiddel echt heel hard waren geworden. Maar toch die klisma en ze heeft het allemaal zelfs uit gedrukt en zoveel pijn gehad, en zelfs wat uitgescheurd!!! Er zat aardig wat bloed bij haar ontlasting doordat ze bij haar anusje uitgescheurd was. De kinderarts, die beter slachter had kunnen worden en totaal niet kindvriendelijk was zei; ''Zo ze is nu wel leeg en de angst is vast ook weg dus u kunt naar huis met uw dochter''. Mijn man en ik keken elkaar verbaasd aan want eerst werd er gedacht dat er een stuk van haar darm niet zou werken, dat was onderzocht en bleek godzijdank allemaal goed te werken, maar de angst was niet weg! Na het gebeuren van de klisma alleen maar erger geworden!! Het heeft nog zeker 2,5 jaar geduurd voordat ze haar angst overwon en naar de wc ging zonder medicatie! Ze zat inmiddels in groep 1 en ik moest elke keer naar school toe komen als ze ontlasting gehad had in haar luier en dat was zo'n 2 a 3x per dag dat ik moest komen omdat ze wel door de medicatie ontlasting had en liet gaan ook. En dat was niet handig want inmiddels was onze 3e dochter geboren en nog echt een babytje en moest steeds mee naar school. Soms tussen voedingstijden door of als ze sliep. Uiteindelijk kwamen we na een lange lastige weg, voordat ze haar nagst overwon, bij de ABC Poli in het ziekenhuis op de kinderpoli. Ook wel poep en plas klasje genoemd (vond dat altijd zo stom klinken!' Waar ga je heen?' 'Naar de poepklas....') Daar leerde ze hoe een buikje werkt in kindertaal en hoe ze moest ontspannen. We zijn 4x geweest en toen was het alweer gedaan want het was maar 4x en dan elke week 1x. Dan verwachten ze dat kindjes hun angst overwonnen hebben en gewoon gaan. Helaas is de werkelijkheid anders. We hebben de dingen die ze leerde in het 'poepklasje' thuis doorgezet en kostte enorm veel tijd maar ze heeft het na 2 maanden volop oefenen elke dag overwonnen. Nu is ze bijna 7 en heeft er traagwerkende darmen aan overgehouden maar ze gaat naar de wc. Weliswaar 2 a 3x per week en met moeite maar heeft ze nog steeds medicatie voor die haar ontlasting zacht houden (Movicolon heet het) en is helemaal opgebloeid. Door de angst en dus ook de daardoor veroorzaakte verstoppingen was ze altijd moe, misselijk, geregeld spugen omdat ze gewoon vol zat en haar lichaam niks kon verteren, enorm bleek en donkere kringen rondom de ogen, en veel buikpijn en nu is ze een spring in het veld, die gelukkig als een gewoon meisje alles mee kan doen en geen angst mee heeft. Gelukkig weet ze er ook heel weinig meer van omdat ze nog een klein meisje was. Het is echt zo moeilijk als je kindje poep angst heeft. Snap je gevoel helemaal die je hebt gehad en hoe ontzettend blij en trots je bent als het dan eindelijk op de wc gebeurd! Ik heb echt zitten juichen en moest zowaar opeens huilen van blijdschap! Ik was zo blij met een drol van haar in de wc, hahaha. Je hebt echt goed gehandeld!!!! Top! En het heeft niks te maken met te vroeg beginnen met zindelijk maken van je kind. Veel kinderen vinden het heel eng, en het idee dat er opeens een poepje uit hun komt en zo in de wc of potje valt is heel raar voor een kindje die altijd een luiertje gewend is. In de luier valt het niet opeens eruit maar blijft het daar en dat zijn ze gewend. Je hebt het hartstikke goed gedaan alleen had je kindje meer angst dan een ander kindje. Maar er zijn echt heel veel kinderen die deze angst hebben! Maak je daar echt geen zorgen over. Je hebt het gewoon echt goed gedaan! Liefs!
Anoniem
je doet mij dus ook geen plezier ermee,en ben blij dat mijn man er ook niet echt van houd ;-) om ons zelf te verwennen kook ik uitgebreid en pakk ik vaak uit met de lunch of avondhapje.
P'N
Jeetje, wel naar hoor! Maar wel fijn dat het door zelf te koken niet heel erg word/is. Lijkt me alleen niet prettig als je denkt lekker uit eten te willen.